34: Kobieta na brzegu – Margit Sandemo audiobook – Mroczna tajemnica Ludzi Lodu czeka na odkrycie!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Fantasy i Historii,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z ‘Kobietą na brzegu’ – 34. tomem ‘Sagi o Ludziach Lodu’ Margit Sandemo – od razu poczułem, że to nie będzie zwykła lektura. Jako badacz literatury szczególnie cenię sobie dzieła, które umiejętnie splatają wątki historyczne z fantastycznymi, tworząc uniwersum zarówno wciągające, jak i głęboko zakorzenione w realiach epoki. Ta saga, podobnie jak moje ulubione powieści historyczne, które analizowałem podczas pracy doktorskiej, oferuje czytelnikom (a w tym przypadku słuchaczom) coś więcej niż tylko rozrywkę – to prawdziwa podróż przez wieki i ludzkie losy.

Sandemo, niczym skandynawski Homer, buduje swoją opowieść na fundamencie rodzinnego przekleństwa. Motyw dziedzictwa zła, który eksploruje w tej części, przypomina mi dyskusje, jakie prowadziłem ze studentami o ‘Zbrodni i karze’ Dostojewskiego – tam też zło było dziedziczne, choć w zupełnie innym wymiarze. Andre Brink, główny bohater, poszukujący ‘obciążonego dziedzictwem zła potomka Ludzi Lodu’, staje przed dylematami moralnymi, które przywodzą na myśl najlepsze tradycje literatury europejskiej.

Z punktu widzenia narracji audiobookowej, Sylwia Nowiczewska dokonuje prawdziwej sztuki interpretacji głosowej. Jej sposób prowadzenia opowieści – pełen niuansów i emocji – przypomina mi moje ulubione wykłady profesorów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie każdy akcent, każda pauza miały swoje uzasadnienie i znaczenie. Szczególnie udane są fragmenty dialogów z Mali, bojowniczką o prawa kobiet – Nowiczewska oddaje zarówno siłę, jak i wrażliwość tej postaci, co w kontekście polskiej tradycji emancypacyjnej (którą często analizuję w swoich pracach) nabiera szczególnego znaczenia.

Technicznie, wydanie Nordipress/Storyside utrzymuje wysoką jakość – dźwięk jest czysty, a rytm czytania idealnie dopasowany do charakteru powieści. 8 godzin i 36 minut nagrania mija niczym dobry seans w teatrze, gdzie czas przestaje mieć znaczenie. To ważne, bo – jak często podkreślam podczas konferencji naukowych – forma przekazu literackiego ma ogromny wpływ na jego odbiór.

Porównując ‘Kobietę na brzegu’ do innych dzieł z tego gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do trylogii Deborah Harkness czy ‘Nocnego cyrku’ Erin Morgenstern. Jednak saga Sandemo ma w sobie coś wyjątkowego – tę nordycką surowość i głębię, która wyróżnia ją na tle anglosaskich odpowiedników. To tak, jakby porównać dramaty Ibsena z komediami Szekspira – oba znakomite, ale zupełnie inne w swoim klimacie.

Dla słuchaczy, którzy dopiero zaczynają przygodę z sagą, ta część może być wyzwaniem – seria liczy już 47 tomów, a wątki są ze sobą mocno powiązane. Jednak Sandemo, niczym doświadczony przewodnik, umiejętnie wprowadza nowe wątki, nie tracąc z oczu całości. To przypomina moje pierwsze spotkania z ‘Panem Tadeuszem’ – początkowo przytłaczająca objętość okazała się później zaletą, bo dawała przestrzeń do rozwoju postaci.

Z punktu widzenia badacza literatury, najbardziej fascynujący jest w tej powieści sposób, w jaki autorka łączy elementy fantasy z realiami historycznymi. Sceny w Trondheim, gdzie rodzi się ‘potwornie zniekształcone dziecko’, przywodzą na myśl średniowieczne kroniki o dzieciach zmienionych – motyw obecny zarówno w skandynawskich, jak i słowiańskich legendach. To połączenie przypomina mi moje badania nad folklorem w literaturze polskiego romantyzmu – podobne mechanizmy, zupełnie inne tło kulturowe.

Jedynym mankamentem, który dostrzegam jako krytyk, jest pewna schematyczność w konstrukcji niektórych wątków. Po 34 tomach widać, że Sandemo stosuje sprawdzone rozwiązania fabularne. Nie umniejsza to jednak przyjemności słuchania, podobnie jak znajomość konwencji nie odbiera uroku klasycznym dramatom.

Dla mnie osobiście ‘Kobieta na brzegu’ to nie tylko audiobook, ale przypomnienie, dlaczego pokochałem literaturę. Kiedyś, podczas badań w archiwach, natknąłem się na XVII-wieczne pamiętniki szlacheckie – te same emocje, które wtedy czułem, odkrywając zapomniane historie, towarzyszyły mi podczas słuchania tej opowieści. Sandemo ma dar ożywiania przeszłości, co w dobie powierzchownych rozrywek jest prawdziwym skarbem.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak