42: Cisza przed burzą – Margit Sandemo audiobook – Tajemnica, która wciąga jak mroczny wir!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Fantasy i Historii Alternatywnych,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “42: Cisza przed burzą” Margit Sandemo, miałem mieszane uczucia. Jako badacz literatury, który spędził lata analizując skandynawskie sagi i ich recepcję w Polsce, podchodziłem do tej pozycji z ciekawością, ale i pewnym naukowym dystansem. Saga o Ludziach Lodu to fenomen wydawniczy, który na trwałe wpisał się w polski krajobraz literacki, choć – jak pokazują recenzje – nie wszystkie jej części spotykają się z równym entuzjazmem.

Pamiętam, jak podczas moich studiów nad recepcją literatury nordyckiej w Polsce, analizując różne przekłady sag, zawsze fascynowało mnie, jak współcześni autorzy potrafią tkać historie na kanwie dawnych wierzeń. Sandemo robi to w sposób szczególny, tworząc wielopokoleniową opowieść, która łączy elementy fantasy z historycznym tłem. “Cisza przed burzą”, jako 42. tom serii, stoi w ciekawym miejscu – z jednej strony jest kontynuacją dobrze znanej historii, z drugiej zaś musi zmierzyć się z wyzwaniami długiej sagi, gdzie pewne schematy mogą się powtarzać.

Analizując treść tego tomu, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych wątków. Po pierwsze, motyw walki dobra ze złem, reprezentowany przez konflikt Ludzi Lodu z Tengelem Złym, który w tej części przybiera na sile. Sandemo buduje napięcie, prowadząc nas ku kulminacyjnemu starciu, co przypomina mi nieco strukturę średniowiecznych moralitetów, gdzie ścierają się personifikacje cnót i przywar. Po drugie, wątek dziedzictwa i przeznaczenia – młodzi bohaterowie muszą zmierzyć się nie tylko z zewnętrznym zagrożeniem, ale i z brzemieniem własnego pochodzenia. To uniwersalny temat, obecny w literaturze od czasów greckich tragedii po współczesne fantasy.

Jeśli chodzi o wykonanie audiobooka, Sylwia Nowiczewska stworzyła interpretację, która – choć nie pozbawiona pewnych kontrowersji, jak wskazują niektórzy recenzenci – generalnie dobrze oddaje klimat powieści. Jej narracja jest wyraźna i staranna, choć czasem można odnieść wrażenie pewnej monotoni, zwłaszcza w dłuższych fragmentach opisowych. Warto zauważyć, że w tego typu sagach, gdzie akcja rozgrywa się na przestrzeni wielu tomów, lektor staje przed wyzwaniem utrzymania spójności interpretacyjnej przez całą serię.

Porównując “Ciszę przed burzą” do innych dzieł z gatunku fantasy historycznego, widać wyraźne podobieństwa do takich serii jak “Outlander” Diany Gabaldon czy nawet “Pieśń Lodu i Ognia” George’a R.R. Martina. Jednak Sandemo pozostaje wierna swojemu unikalnemu stylowi, który łączy elementy romansu, przygody i fantasy w sposób charakterystyczny właśnie dla tej sagi. Co ciekawe, podczas moich badań nad recepcją literatury skandynawskiej w Polsce często spotykałem się z opinią, że Saga o Ludziach Lodu, mimo swoich literackich niedoskonałości, pełni ważną rolę w popularyzacji nordyckich motywów w naszej kulturze.

Dla kogo będzie to odpowiedni audiobook? Z pewnością dla wiernych fanów sagi, którzy chcą dokończyć rozpoczętą historię. Dla nowych czytelników może to być jednak trudny punkt startowy – seria liczy już 47 tomów, a “Cisza przed burzą” jest dopiero 42. częścią. Jeśli jednak ktoś szuka lekkiej fantasy z elementami historycznymi i romansu, a nie przeszkadzają mu pewne powtórzenia i przewidywalność fabularna, może znaleźć w tej pozycji przyjemny sposób na spędzenie prawie 10 godzin (dokładnie 9 godzin i 57 minut) z dobrą opowieścią.

Reflektując nad swoim doświadczeniem słuchania tego audiobooka, muszę przyznać, że choć jako literaturoznawca dostrzegam jego mankamenty, to jako miłośnik opowieści doceniam sposób, w jaki Sandemo buduje świat i postaci. Pamiętam, jak podczas jednego z moich wykładów o recepcji sag w kulturze popularnej, dyskutowaliśmy ze studentami właśnie o fenomenie Ludzi Lodu – o tym, dlaczego ta seria, mimo krytyki, znalazła tak wielu oddanych czytelników. “Cisza przed burzą” jest tego dobrym przykładem – to może nie być literatura najwyższych lotów, ale ma w sobie coś, co przyciąga i trzyma przy sobie.

Z literackimi pozdrowieniami,
Adam Nowak