Agatha Raisin i perfekcyjna pani domu – M.C. Beaton audiobook – Mordercza zagadka wciąga jak wir!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich detektywów i prowincjonalnych sekretów,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po „Agathę Raisin i perfekcyjną panią domu” w wersji audio, nie spodziewałam się, że ta pozornie lekka powieść kryminalna skłoni mnie do tak głębokich refleksji nad naturą pozorów i społecznymi maskami. M.C. Beaton, mistrzyni brytyjskiego cozy mystery, po raz szesnasty zabiera nas do malowniczego Cotswolds, gdzie pod sielankową fasadą wiejskiego życia kryją się mroczne tajemnice. Ta część serii, wydana po polsku przez Storyside w interpretacji Pauliny Holtz, okazała się dla mnie szczególnie interesująca ze względu na swój psychologiczny wymiar.

Pamiętam, jak podczas moich studiów nad współczesną literaturą kobiecą często analizowałam postacie „idealnych żon” – kobiet, których perfekcyjne życie rodzinne okazywało się iluzją. Mabel Smedley z tej powieści to właśnie taka literacka kreacja, która od razu przywołała mi na myśl bohaterki powieści Olgi Tokarczuk czy Manueli Gretkowskiej. Beaton jednak, w typowy dla siebie sposób, łączy poważny temat z lekkim, ironicznym tonem, tworząc unikalną mieszankę gatunkową.

Paulina Holtz jako narratorka doskonale oddaje tę ambiwalencję nastrojów. Jej interpretacja Agathy – pełnej sprzeczności, niepewnej siebie, a jednocześnie błyskotliwej detektyw – to prawdziwy majstersztyk. Szczególnie urzekło mnie, jak Holtz potrafi oddać drobne niuanse emocjonalne bohaterki: od sarkastycznych uwag pod nosem po prawdziwe załamanie głosu w momentach zwątpienia. To głos, który nie tylko czyta, ale prawdziwie ożywia postać, dodając całości autentyczności.

Analizując warstwę literacką, warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki Beaton konstruuje swoją zagadkę kryminalną. W przeciwieństwie do klasycznych kryminałów, gdzie morderstwo jest centralnym punktem fabuły, tutaj zbrodnia staje się pretekstem do pokazania złożoności ludzkich charakterów. „Perfekcyjna pani domu” to przecież przede wszystkim studium małżeństwa, które tylko na zewnątrz wydaje się idealne. Ta warstwa społeczno-obyczajowa przypomina mi nieco „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej – podobna ironia w ukazywaniu mieszczańskich pozorów, choć oczywiście w zupełnie innych realiach kulturowych.

Jeśli chodzi o techniczną stronę audiobooka, muszę przyznać, że jakość nagrania jest nienaganna. Dźwięk jest czysty, dobrze zbalansowany, co pozwala w pełni skupić się na treści. Tłumaczenie Moniki Zajączkowskiej, choć – jak zauważyła jedna z recenzentek – momentami potyka się o terminologię policyjną, generalnie dobrze oddaje specyficzny humor autorki i charakterystyczny styl serii. Warto dodać, że 6 godzin i 28 minut nagrania mija niepostrzeżenie – znak, że zarówno treść, jak i wykonanie trzymają słuchacza w ciągłym napięciu.

Dla mnie osobiście najciekawszy w tej części okazał się wątek powrotu Jamesa, który wprowadza nowy wymiar do psychologicznego portretu Agathy. Beaton z typową dla siebie przenikliwością pokazuje, jak trudno jest jej bohaterce pogodzić zawodową skuteczność z osobistymi niepowodzeniami. Ta wewnętrzna walka przypomina mi dyskusje, które prowadziłam z koleżankami po fachu podczas konferencji o literaturze kobiecej – jak często silne, kompetentne bohaterki wciąż muszą udowadniać swoją wartość, zarówno sobie, jak i otoczeniu.

Porównując tę serię do innych współczesnych kryminałów obyczajowych, warto zauważyć, że Agatha Raisin to postać znacznie bardziej złożona niż typowa bohaterka tego gatunku. Nie jest ani stereotypową „babcią-detektyw” w stylu panny Marple, ani też młodą, przebojową śledczą. Jej wiek średni, kompleksy i życiowe potknięcia czynią ją niezwykle ludzką i bliską czytelnikom. Pod tym względem seria Beaton wyprzedzała swoje czasy, wytyczając nowy kierunek w kryminale obyczajowym.

Dla kogo będzie to idealny audiobook? Myślę, że dla każdego, kto ceni sobie inteligentny humor, wciągającą intrygę i bohaterów z krwi i kości. To doskonała propozycja na długie jesienne wieczory czy podczas podróży – lekka w odbiorze, ale nie pozbawiona głębszego przekazu. Szczególnie polecam ją kobietom, które doceniają literackie portrety silnych, choć niedoskonałych bohaterek.

Z literackim pozdrowieniem, Wasza Zofia Kowalska