Agentka wroga – Anna Rybakiewicz audiobook – Szpiegowska gra o życie w cieniu wojny

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Wytrawni Słuchacze Audiobooków,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem „Agentka wroga” Anny Rybakiewicz w interpretacji Agnieszki Postrzygacz, od razu przypomniały mi się długie wieczory spędzone na analizowaniu powieści szpiegowskich z okresu II wojny światowej podczas moich studiów. Ta powieść, wydana przez Wydawnictwo Filia we wrześniu 2023 roku, to wciągająca opowieść osadzona w mrocznych realiach okupowanej Warszawy, która łączy w sobie elementy thrillera szpiegowskiego z głęboką refleksją nad ludzką naturą w ekstremalnych warunkach.

Z perspektywy badacza literatury szczególnie cenię sobie dzieła, które potrafią oddać ducha epoki, a „Agentka wroga” robi to znakomicie. Anna Rybakiewicz, autorka znana z umiejętnego łączenia wątków historycznych z fikcją literacką, stworzyła postać Angeli Dremmler – niemieckiej agentki zmuszonej do prowadzenia podwójnej gry w sercu polskiego ruchu oporu. Fabuła, rozpoczynająca się w 1943 roku, momentalnie wciąga słuchacza w świat niepewności, gdzie każdy gest może zdradzić, a zaufanie jest towarem deficytowym.

Jako nauczyciel akademicki często podkreślam studentom, jak ważne jest zrozumienie kontekstu historycznego dla pełnej aprecjacji dzieła literackiego. W przypadku „Agentki wroga” Rybakiewicz wykazała się imponującą dbałością o szczegóły historyczne – od realiów pracy w Pałacu Brühla po atmosferę łomżyńskiego więzienia. Te elementy, w połączeniu z wątkiem osobistych dylematów głównej bohaterki, tworzą narrację, która działa na wielu poziomach: jako thriller psychologiczny, studium moralności i jednocześnie poruszający portret czasu wojny.

Interpretacja Agnieszki Postrzygacz zasługuje na szczególną uwagę. Lektorka, którą wielu słuchaczy już zna i ceni, oddała całe spektrum emocji towarzyszących Angelii – od chłodnej kalkulacji zawodowego szpiega po ludzki lęk i niepewność. Choć niektóre recenzje wskazują na zbyt szybkie tempo czytania (co rzeczywiście może być wyzwaniem w bardziej złożonych fragmentach), ogólnie Postrzygacz stworzyła przekonującą charakterystykę bohaterów, co jest nie lada wyzwaniem przy tak wielowarstwowej narracji.

Porównując „Agentkę wroga” z innymi powieściami szpiegowskimi, widzę wyraźne podobieństwa do „Szpiega” Paulo Coelho w zakresie eksploracji tematu tożsamości w świecie międzynarodowych intryg. Jednak Rybakiewicz idzie o krok dalej, głębiej analizując psychologiczne konsekwencje życia w ciągłym napięciu. Z polskiej perspektywy, książka ta wpisuje się w nurt podobny do „Kryptonimu Wschód” Jacka Piekiełko, choć z większym naciskiem na wewnętrzne rozterki protagonistki niż na militarną strategię.

Z literackiego punktu widzenia szczególnie interesująca jest konstrukcja narracji – historia opowiadana przez Angelię w więzieniu tworzy efekt „opowieści w opowieści”, co pozwala autorce na grę z prawdą i fikcją. Ten zabieg, znany mi z twórczości takich pisarzy jak Tadeusz Konwicki, dodaje powieści dodatkowej głębi i zmusza słuchacza do ciągłego kwestionowania motywacji bohaterki.

Dla miłośników audiobooków „Agentka wroga” to prawdziwa uczta – 7 godzin i 44 minuty wytrawnej narracji, która potrafi zarówno dostarczyć rozrywki, jak i skłonić do refleksji. Choć nie jest to pozycja pozbawiona wad (niektóre wątki mogłyby być bardziej rozwinięte, a tempo akcji w środkowych partiach nieco zwalnia), ogólne wrażenie jest bardzo pozytywne. Szczególnie polecam tę pozycja osobom zainteresowanym historią Polski okresu wojennego, ale także tym, którzy cenią sobie psychologiczną głębię w literaturze rozrywkowej.

Moje osobiste doświadczenia z tą książką były wyjątkowe – słuchałem jej podczas jesiennych spacerów po Warszawie, co pozwoliło mi w wyjątkowy sposób zanurzyć się w opisywanych realiach. Przechodząc obok Pałacu Brühla czy innych miejsc wspomnianych w powieści, miałem wrażenie, że historia Angeli Dremmler staje się jakoś bliższa, bardziej namacalna. To właśnie ta zdolność do tworzenia emocjonalnego połączenia między fikcją a rzeczywistością jest, moim zdaniem, największą siłą tej powieści.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak