Alpaka czułości – Joanna Szarańska audiobook – Miłość i humor w alpakowym stylu

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, zwłaszcza tych, które niosą uśmiech i ciepło w sercu,

Gdy tylko usłyszałam tytuł ‘Alpaka czułości’ Joanny Szarańskiej, od razu poczułam, że to będzie jedna z tych historii, które – jak babcine ciasto z malinami – rozgrzeją duszę nawet w najbardziej szary dzień. I nie pomyliłam się. Ta trzecia część serii ‘Na tropie miłości’ to prawdziwa literacka petarda, która eksploduje feerią śmiechu, ciepłych emocji i… alpackich figli.

Przyznam, że początkowo podchodziłam do tej lektury z lekkim dystansem – jako krytyczka przyzwyczajona do analizowania bardziej ‘ambitnych’ dzieł, obawiałam się, że będzie to kolejna przewidywalna opowieść o miłosnych perypetiach. Ale już po pierwszym rozdziale, gdy Przemek Wyszyński swoją aksamitną barwą głosu wprowadził mnie w świat Brendy i Kamila, moje uprzedzenia rozwiały się jak poranna mgła nad Wisłą.

Co mnie urzekło? Przede wszystkim autentyczność bohaterów. Brenda z jej ‘wybuchowym charakterem’ (który tak bardzo przypomina mi moją siostrę cioteczną z Krakowa!) i Kamil – przepracowany weterynarz o złotym sercu to postaci, które od razu zapadają w pamięć. Ich relacja, pełna iskier i nieporozumień, przypomniała mi moje własne młodzieńcze miłosne potyczki. Pamiętam, jak podczas studiów w Warszawie też zostałam ‘uwięziona’ przez zbieg okoliczności w jednym pokoju z moim późniejszym mężem – choć w naszym przypadku rolę alpacki odgrywał… uparty kot sąsiadki!

Szarańska mistrzowsko balansuje między komizmem a wzruszeniem. Sceny z alpaką (która swoją drogą zasługuje na własny spin-off!) to prawdziwe majstersztyki humoru sytuacyjnego. A jakże trafnie autorka portretuje naszą polską mentalność – te nasze kombinowanie, dąsy, ale i głęboko skrywaną potrzebę bliskości. W tych wszystkich perypetiach pobrzmiewa echo klasycznej komedii pomyłek, ale w nowoczesnym, świeżym wydaniu.

Nie sposób nie wspomnieć o warstwie audio. Przemek Wyszyński stworzył prawdziwe dzieło sztuki interpretatorskiej. Jego głos potrafi być raz ciepły jak lipcowe słońce, by za chwilę stać się pełnym ironii, a jeszcze później – delikatnym jak alpacka wełna. Szczególnie urzekło mnie, jak odtwarzał dialogi bliźniąt – każdemu z dzieci nadał tak wyraźną osobowość, że miałam wrażenie, jakbym stała obok nich w pensjonatowym ogrodzie.

Czy są jakieś niedociągnięcia? Hm… może tylko to, że czasami miałam ochotę na więcej scen z alpaką (bo czy może być coś bardziej rozczulającego niż ‘kosmate serce’ w akcji?). I chociaż fabuła jest dość przewidywalna, to jednak w tym gatunku to raczej zaleta niż wada – jak w dobrej herbacie: wiemy, jaki będzie smak, ale cieszymy się każdym łykiem.

Porównując ‘Alpakę czułości’ do innych współczesnych polskich powieści obyczajowych, muszę przyznać, że Szarańska znalazła swój własny, rozpoznawalny styl. To taki literacki odpowiednik pierogów z nieoczywistym farszem – niby tradycyjne, a jednak zaskakujące. Jeśli ktoś szuka antidotum na codzienną szarość, to ta audiobookowa produkcja będzie idealnym wyborem – jak kieliszek nalewki z pigwy po ciężkim dniu.

Dla kogo będzie to idealna lektura? Dla wszystkich, którzy:
– potrzebują dawki śmiechu i optymizmu,
– cenią sobie inteligentny humor i ciepłe historie,
– lubią, gdy zwierzęta grają pierwsze skrzypce (a w tym przypadku – alpackie fleciki!),
– szukają audiobooka, który umili podróż autobusem czy sprzątanie mieszkania.

Po jedenastu godzinach i czterdziestu dwóch minutach słuchania zostałam z uczuciem, jakbym wróciła z krótkich, ale intensywnych wakacji – wypoczęta, uśmiechnięta i… zakochana w tej dziwacznej alpace. I choć moje akademickie ja czasem krzyczy, żeby szukać głębszych symboli i metafor, to moje ludzkie serce po prostu cieszy się z tej zwyczajnie-niezwyczajnej opowieści.

Z literackim pozdrowieniem, jak mawiał mój profesor z uniwersytetu, i z alpackim uściskiem,
Wasza Zofia Kowalska