Ania z Avonlea – Lucy Maud Montgomery audiobook – Wzruszająca opowieść o dorastaniu i przyjaźni

Opis

Witajcie, drodzy miłośnicy literatury i magii słowa mówionego!

Z ogromną radością siadam dziś, by podzielić się z Wami moimi wrażeniami z odsłuchania audiobooka „Ania z Avonlea” autorstwa Lucy Maud Montgomery, w interpretacji znakomitej Anety Todorczuk. Jako nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej i mama dwóch małych urwisów, zawsze szukam historii, które nie tylko bawią, ale i uczą, a seria o Ani Shirley od lat zajmuje szczególne miejsce w moim sercu. Ta rudowłosa marzycielka towarzyszyła mi w dzieciństwie, a teraz, dzięki audiobookowi wydanemu przez SAGA Egmont, mogę na nowo przeżywać jej przygody, dzieląc się nimi z moimi uczniami i dziećmi.

Pierwsze wrażenie po włączeniu nagrania? Jakbym wróciła do domu na Zielone Wzgórze, do zapachu jabłoni i szumu wiatru w Avonlea. „Ania z Avonlea”, drugi tom serii, opowiada o dorastaniu naszej ukochanej bohaterki. Ania, już nie dziecko, ale jeszcze nie całkiem dorosła, podejmuje pracę jako nauczycielka w miejscowej szkole, pomagając jednocześnie Maryli w opiece nad bliźniętami Dorą i Dawidkiem. To historia pełna ciepła, humoru, ale też refleksji nad odpowiedzialnością i marzeniami. Słuchając, nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że ta opowieść jest jak dobra herbata w zimowy wieczór – pokrzepiająca i przytulna, a jednocześnie skłaniająca do zadumy.

Osobiście czuję głęboką więź z tematem dorastania i wyzwań, jakie niesie ze sobą wchodzenie w dorosłość, o czym tak pięknie opowiada ta książka. Pamiętam, jak kilka lat temu, podczas jednego z warsztatów o literaturze dziecięcej, na które uczęszczałam, dyskutowaliśmy o tym, jak ważne jest, by młodzi czytelnicy mieli bohaterów, z którymi mogą się utożsamiać. Ania jest właśnie taką postacią – pełną pasji, ale i błędów, które uczą ją życia. To wrażenie wróciło do mnie, gdy słuchałam, jak Ania zmaga się z obowiązkami nauczycielki, a jednocześnie nie traci swojej dziecięcej wyobraźni. Myślałam wtedy o moich własnych uczniach, którzy, podobnie jak Ania, balansują między beztroską a odpowiedzialnością. Ta historia jest dla mnie jak lustro, w którym widzę ich codzienne zmagania i radości.

Przechodząc do analizy treści, „Ania z Avonlea” porusza wiele kluczowych tematów, takich jak dojrzewanie, przyjaźń, obowiązki i marzenia. Autorka, Lucy Maud Montgomery, z niezwykłą wrażliwością ukazuje, jak Ania uczy się być odpowiedzialną, nie tracąc przy tym swojego optymizmu. Piękno natury Wyspy Księcia Edwarda, opisane z taką czułością, staje się niemal dodatkowym bohaterem opowieści – tłem, które kształtuje charaktery i nastroje. Słuchając, czułam zapach łąk i słyszałam szelest liści, co tylko podkreślało, jak bardzo audiobook potrafi przenieść nas w inny świat. Wartości, takie jak empatia, pracowitość czy wiara w siebie, są wplecione w fabułę w sposób naturalny, bez nachalnego dydaktyzmu, co jako nauczycielka bardzo cenię. To książka, która uczy, ale robi to z gracją, jak dobra rozmowa przy kominku.

Nie mogę nie wspomnieć o interpretacji Anety Todorczuk, która jest prawdziwą perełką tego audiobooka. Jej głos jest jak ciepły koc – otula i sprawia, że słuchanie staje się czystą przyjemnością. Todorczuk doskonale oddaje emocje Ani – od jej entuzjazmu po chwile zwątpienia. Każda postać ma swój własny, niepowtarzalny ton, co sprawia, że nawet słuchając w tle, podczas sprzątania czy gotowania, bez trudu rozpoznajemy, kto właśnie mówi. Jakość nagrania jest znakomita, bez szumów czy zakłóceń, co w przypadku audiobooków jest dla mnie kluczowe, zwłaszcza gdy słucham z dziećmi. To naprawdę wyjątkowe doświadczenie słuchowe („audiobook experience”), które polecam każdemu, kto szuka nie tylko dobrej historii, ale i perfekcyjnego wykonania. Choć nie jest to darmowy audiobook („audiobook free”), jego wartość jest warta każdej złotówki, bo jakość narracji i produkcji jest na najwyższym poziomie.

Oczywiście, jak każda opowieść, „Ania z Avonlea” ma swoje mocne i słabsze strony. Z pewnością jest to historia pokrzepiająca, wciągająca i pełna humoru, co potwierdzają liczne recenzje słuchaczy, dające jej wysoką ocenę 4.8 na 5. Uwielbiam, jak Montgomery potrafi rozbawić, opisując perypetie Ani z uczniami czy jej relacje z bliźniętami. Jednak niektórzy mogą uznać fabułę za nieco przewidywalną, zwłaszcza jeśli znają już pierwszy tom serii. Dla mnie, jako osoby, która wraca do tej historii po latach, przewidywalność nie była wadą, a raczej miłym powrotem do znanego świata. Warto jednak zaznaczyć, że młodsi słuchacze, dla których jest to pierwsza przygoda z Anią, mogą być zaskoczeni i zachwyceni każdym zwrotem akcji.

Porównując „Anię z Avonlea” do innych powieści młodzieżowych, przypomina mi ona trochę „Małe kobietki” Louisy May Alcott – obie historie pokazują młode kobiety, które uczą się, kim chcą być w świecie pełnym oczekiwań. W polskim kontekście mogłabym zestawić ją z „Anią z Szumiących Wierzb” Marii Rodziewiczówny, choć klimat i styl są zupełnie inne. Montgomery ma w sobie więcej lekkości i optymizmu, co sprawia, że jej książki są idealne dla młodszych czytelników i słuchaczy w wieku od 12 do 15 lat, jak sugerują tagi wydawcy. To literatura, która łączy pokolenia – ja słucham z nostalgią, a moje dzieci z ciekawością.

Komu poleciłabym ten audiobook? Zdecydowanie wszystkim miłośnikom literatury młodzieżowej, rodzicom szukającym wartościowych historii dla swoich pociech, a także nauczycielom, którzy chcą inspirować uczniów do rozmowy o marzeniach i obowiązkach. To idealna propozycja na długie wieczory, kiedy chcemy się zrelaksować i przenieść w świat pełen ciepła. Jako nauczycielka widzę w tej historii ogromny potencjał edukacyjny – można ją wykorzystać do dyskusji o empatii, relacjach międzyludzkich czy pięknie prostego życia. Moje doświadczenie z organizowania „Nocy czytania” w lokalnej bibliotece nauczyło mnie, jak ważne jest tworzenie przestrzeni do wspólnego odkrywania literatury. Pamiętam, jak jedna z dziewczynek, zwykle bardzo nieśmiała, otworzyła się podczas takiej nocy, dzieląc się swoimi odczuciami po przeczytaniu fragmentu o Ani. Wierzę, że ten audiobook mógłby wywołać podobne emocje, gdybyśmy słuchali go razem z dziećmi.

Na poziomie osobistym, słuchanie „Ani z Avonlea” było dla mnie jak spotkanie ze starą przyjaciółką. Przypomniało mi, dlaczego tak bardzo kocham literaturę młodzieżową – za jej zdolność do przypominania nam o marzeniach, które kiedyś mieliśmy, i o tym, że nigdy nie jest za późno, by je realizować. Jako mama i nauczycielka, doceniam, jak ta historia uczy młodych ludzi, że błędy są częścią życia, a najważniejsze to się z nich uczyć. Słuchając, myślałam o moich własnych dzieciach i uczniach, zastanawiając się, jakie marzenia oni pielęgnują w swoich sercach. To doświadczenie słuchowe („listening experience”) było dla mnie nie tylko przyjemnością, ale i chwilą refleksji nad tym, jak mogę wspierać ich w drodze do dorosłości.

Z serdecznymi pozdrowieniami i zachętą do sięgnięcia po tę piękną opowieść, Anna Kwiatkowska