Bojowy Mag – Krzysztof Barrek audiobook – Magia, wojna i przygoda w jednym!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, zwłaszcza tych, w których magia przeplata się z brzękiem stali,

Gdy tylko dotarł do mnie audiobook „Bojowy Mag” Krzysztofa Barreka, drugiego tomu cyklu „Upadek Cesarstwa”, od razu przypomniały mi się długie zimowe wieczory z dzieciństwa, gdy pod kocem z babcinej wełny zatapiałam się w światach stworzonych przez Sapkowskiego czy Grzędowicza. Ten rodzaj fantastyki, gdzie polityczne intrygi mieszają się z magią, a bohaterowie noszą w sobie więcej sprzeczności niż nasza rodzima historia, zawsze miał dla mnie szczególny urok. I muszę przyznać, że Barrek w swojej najnowszej odsłonie serii próbuje kontynuować tę tradycję, choć – jak to często bywa z kontynuacjami – nie zawsze wychodzi to równie przekonująco jak w pierwszym tomie.

Zanim przejdę do sedna, pozwólcie, że zatrzymam się na chwilę przy samym doświadczeniu słuchania. Marcin Popczyński, który podjął się narratorskiego wyzwania, ma głos, który przypomina mi dźwięk starej, dobrej radiowej słuchowiskowej tradycji – ciepły, pełny niuansów, potrafiący oddać zarówno sarkazm Seny, jak i powagę Nidro. Choć przyznam, że po pierwszych minutach miałam lekkie wrażenie, jakbym słuchała nieco przesterowanego radia – może to kwestia produkcji dźwięku? Niemniej jednak, gdy tylko przyzwyczaiłam się do tego brzmienia, Popczyński wciągnął mnie w świat Cesarstwa z taką samą siłą, z jaką niegdyś Jerzy Zelnik czytał „Pana Tadeusza”.

Sam „Bojowy Mag” to, jak sugeruje tytuł, opowieść o magii w służbie wojny. Barrek rozwija wątki zapoczątkowane w „Posłańcu”, prowadząc nas przez labirynt politycznych intryg, technologicznych (a właściwie magiczno-technologicznych) wyścigów zbrojeń i osobistych dramatów bohaterów. Szczególnie interesująco przedstawia się wątek tytułowego bojowego maga Nidro, którego wewnętrzne rozdarcie między lojalnością a moralnością przypomina mi nieco dylematy bohaterów z „Malazańskiej Księgi Poległych” Eriksona – choć, niestety, bez głębi psychologicznej tego ostatniego.

Co do konstrukcji świata – muszę przyznać, że Barrek ma talent do tworzenia barwnych, wielowarstwowych uniwersów. Jego Wieczne Cesarstwo, choć wyraźnie inspirowane klasycznymi motywami fantasy, ma w sobie coś z ducha polskiej szkoły fantastyki – tę mieszankę słowiańskiej mitologii i zachodniej precyzji w budowaniu systemów magicznych. Szkoda tylko, że w „Bojowym Magu” ten potencjał nie zawsze jest w pełni wykorzystany. Niektóre wątki, jak choćby relacja między Seną a Kami, sprawiają wrażenie potraktowanych po macoszemu, jakby autor spieszył się do kolejnej sceny akcji.

A o akcji trzeba powiedzieć osobno – jest jej sporo, czasem nawet za dużo jak na tę objętość. Barrek, podobnie jak w pierwszym tomie, nie żałuje nam dynamicznych potyczek, nagłych zwrotów akcji i efektownych popisów magicznych umiejętności. Problem w tym, że po pewnym czasie te wszystkie eksplozje energii magicznej i błyski broni zaczynają się zlewać w jedną szarą masę, jak kiepski fajerwerk, który eksploduje, ale nie zachwyca. Brakuje tu tej precyzji i celowości, którą podziwiałam u Sandersona w „Archiwum Burzowego Światła”, gdzie każda scena walki coś wnosiła do rozwoju postaci czy świata.

Mówiąc o postaciach – trudno nie odnieść się do kontrowersji, jakie wzbudziła wśród słuchaczy postać Seny. Przyznam, że rozumiem irytację niektórych recenzentów. Sena to postać skonstruowana na zasadzie jaskrawych kontrastów – z jednej strony utalentowana złodziejka, z drugiej kobieta o niezwykle irytującym poczuciu humoru, które momentami przypominało mi próby bycia dowcipnym po całonocnej imprezie. Były momenty, gdy miałam ochotę, jak jeden z recenzentów, „wejść do audiobooka i dać jej po głowie”. Niemniej, w końcowych partiach książki jej charakter zyskuje nieco głębi, co każe mi mieć nadzieję, że w kolejnych tomach Barrek lepiej zbalansuje jej osobowość.

Jeśli chodzi o warstwę językową – tu Barrek nie zawodzi. Jego styl jest lekki, potoczysty, momentami wręcz satyryczny, co w połączeniu z talentem Popczyńskiego do interpretacji tworzy przyjemne wrażenie słuchania dobrej gawędy przy kominku. Szkoda tylko, że czasem ta gawędziarskość bierze górę nad dyscypliną narracji – niektóre dialogi przeciągają się bez wyraźnego powodu, a opisy, choć malownicze, potrafią zahamować impet opowieści.

Porównując „Bojowego Maga” do innych pozycji na polskim rynku fantastyki – plasuje się on gdzieś pomiędzy epickim rozmachem „Wiedźmina” a bardziej komercyjnym podejściem serii jak „Achaja”. To solidna, chociaż nie rewolucyjna pozycja w gatunku, która powinna zadowolić fanów pierwszej części, choć może nie przekonać nowych czytelników. Szczególnie poleciłabym ją tym, którzy szukają czegoś na kształt literackiego „fast foodu” – smacznego, szybkiego, ale bez szczególnych walorów odżywczych.

Czy warto zatem sięgnąć po ten audiobook? Jeśli lubicie fantastykę z lekkim przymrużeniem oka, jeśli nie przeszkadza wam, że czasem akcja gubi się we własnych wirach, jeśli cenicie sobie narratorów z charakterem – jak najbardziej. Ja sama, mimo wszystkich zastrzeżeń, z przyjemnością spędziłam te 12 godzin i 24 minuty w towarzystwie Popczyńskiego i świata Barreka. Choć przyznam, że pod koniec miałam ochotę na coś z większą głębią – może „Solaris” Lema w interpretacji Borysa Szyca?

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska