Całe zdanie nieboszczyka – Joanna Chmielewska audiobook – Tajemnica, humor i dreszczyk emocji w jednym!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży z dreszczykiem i uśmiechem!

Gdy tylko usłyszałem charakterystyczny trzask kasety magnetofonowej w moim starym radiowęźle (tak, wciąż go mam!), od razu przypomniała mi się pierwsza lektura „Całego zdania nieboszczyka” Joanny Chmielewskiej. To było w latach 90., gdy jako student polonistyki przesiadywałem w bibliotece między półkami z poczerniałymi już egzemplarzami jej powieści. Teraz, po latach, wracam do tej historii w formie audiobooka – i muszę przyznać, że to zupełnie nowe doświadczenie.

Joanna Chmielewska to jak dobry rosołek babci – zawsze smakuje tak samo dobrze, nawet gdy odgrzewasz go po raz dziesiąty. „Całe zdanie nieboszczyka” to kwintesencja jej stylu: pomyłka tożsamości, która jak kula śnieżna toczy się w coraz bardziej absurdalną stronę, poszukiwanie skarbu niczym w powieściach przygodowych z dzieciństwa i ta charakterystyczna ironia, która każe nam śmiać się nawet wtedy, gdy bohaterowie znajdują się w naprawdę kiepskiej sytuacji.

Wracając do audiobooka – interpretacja Ewy Abart budzi we mnie ambiwalentne uczucia. Z jednej strony, jej głos ma tę ciepłą barwę, która idealnie pasuje do lekkiego tonu powieści Chmielewskiej. Świetnie radzi sobie z różnicowaniem głosów poszczególnych postaci – szczególnie udane są dialogi, w których wręcz słychać, jak postaci przymrużają oczy. Ale… no właśnie, jest pewne „ale”. Kilka razy aż podskoczyłem na kanapie, gdy usłyszałem, jak przekręca obcojęzyczne nazwiska czy myli akcenty w zdaniach. To tak, jakby w środku ulubionej szarlotki nagle trafić na kawałek cebuli – nie psuje całego ciasta, ale jednak pozostawia niesmak.

Porównując do innych audiobooków Chmielewskiej (a słuchałem ich sporo, od „Lesia” po „Nawiedzony dom”), ta interpretacja plasuje się gdzieś w środku stawki. Nie dorównuje mistrzowskiemu wykonaniu Piotra Kota, który potrafił oddać nawet najdrobniejsze niuanse humoru autorki, ale też nie jest to poziom, przy którym wyłącza się nagranie po pięciu minutach. To trochę jak porównywać pierogi babci do tych ze stołówki – obiad zjesz z przyjemnością, ale w głowie wciąż będziesz miał wspomnienie tego idealnego farszu.

Dla kogo będzie to idealny wybór? Dla tych, którzy chcą przypomnieć sobie twórczość Chmielewskiej w nowej formie, dla fanów kryminałów „z przymrużeniem oka” i dla wszystkich, którzy – tak jak ja – mają sentyment do czasów, gdy w kryminałach ważniejsza była zabawa konwencją niż brutalne opisy zbrodni. A jeśli macie ochotę na darmowy audiobook – warto śledzić promocje w popularnych serwisach, bo klasyki Chmielewskiej często trafiają do darmowych cykli.

Słuchając „Całego zdania nieboszczyka”, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że to trochę jak spotkanie po latach z dawnym przyjacielem – trochę się zmienił, niektóre żarty już nie bawią tak jak kiedyś, ale wciąż czuć tę samą energię i radość opowiadania. I choć jakość wykonania mogłaby być lepsza, to sama historia wciąż bawi, zaskakuje i – co najważniejsze – pozwala na chwilę zapomnieć o szarej rzeczywistości.

Z literackim pozdrowieniem i nadzieją na więcej takich powrotów do klasyki,nTomasz Wiśniewski