Chronosfera. Dziedzictwo czasu – Tomasz Tomaszewski audiobook – Podróż w czasie, która zmienia wszystko

Opis

Cześć, miłośnicy dobrej literatury i słuchowisk! Tomasz Wiśniewski tu, z nową porcją audiobookowych wrażeń. Dziś zabieram was w podróż przez czas i przestrzeń – bo taką właśnie oferuje ‘Chronosfera. Dziedzictwo czasu’ Tomasza Tomaszewskiego.

Gdy tylko usłyszałem o premierze ‘Chronosfery’, od razu przypomniały mi się długie dyskusje z moimi słuchaczami podcastu o polskiej fantastyce naukowej. Pamiętacie ten odcinek o ‘Test pilota Pirxa’ Lema? Dokładnie tak – mamy tu podobnie intrygujący miks technologii i filozoficznych dylematów, tyle że w nowoczesnym wydaniu.

Audiobook rozpoczyna się klasycznie – krakowski biznesmen Grzegorz Walewski znajduje na targu staroci zegarek z pozoru zwyczajny, a jednak… No właśnie, ten ‘Prevdisas Geneve’ okazuje się być wehikułem czasu w miniaturze. I tu pierwsze zaskoczenie – autor nie idzie na łatwiznę. Zamiast typowego ‘hurra optymizmu’ związanego z możliwością zmiany przeszłości, dostajemy od razu ostrzeżenie: ‘Umierając w przeszłości, umiera się naprawdę’. Brzmi znajomo? Dla mnie to echo słynnego ‘efektu motyla’, ale w polskich realiach.

Mateusz Drozda jako narrator to strzał w dziesiątkę. Jego głos idealnie oddaje sceptycyzm Walewskiego, a potem – stopniowe przerażenie, gdy bohater odkrywa prawdziwą moc zegarka. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena pierwszej podróży w czasie – Drozda gra napięcie tak sugestywnie, że sam zacząłem się rozglądać, czy przypadkiem w moim mieszkaniu też nie pojawiła się jakaś czasoprzestrzenna anomalia.

Co wyróżnia ‘Chronosferę’ na tle innych powieści o podróżach w czasie? Przede wszystkim lokalny koloryt. Akcja dzieje się w Krakowie, a autor świetnie wykorzystuje jego historyczną tkankę. Gdy Walewski cofa się w czasie, słyszymy dźwięki miasta sprzed lat – tu wielkie brawa dla producentów audiobooka za warstwę dźwiękową.

Tomaszewski nie unika trudnych pytań. Co jest większym złem – pozwolić, by historia toczyła się swoim biegiem, czy ryzykować katastrofalne skutki uboczne ingerencji? W pewnym momencie Walewski staje przed dylematem, który przypomniał mi dyskusje o ‘Seksmisji’ Machulskiego – czy nasze dobre intencje zawsze prowadzą do dobrych skutków?

Technicznie audiobook stoi na wysokim poziomie. 8 godzin i 14 minut słuchania to optymalny czas – wystarczający, by rozwinąć skomplikowaną fabułę, ale nie na tyle długi, by się znudzić. Jakość nagrania jest wzorowa, a różnicowanie tempa narracji przez Drodzę pomaga w zrozumieniu bardziej złożonych fragmentów.

Dla kogo będzie to idealna pozycja? Jeśli lubicie klimaty podobne do ‘Kingsajza’, ale z większą dawką naukowego podejścia, ‘Chronosfera’ was nie zawiedzie. Polecam szczególnie tym, którzy – podobnie jak ja – lubią łączyć rozrywkę z refleksją nad naturą czasu i konsekwencjami naszych wyborów.

Czy są jakieś słabe strony? Przyznam, że niektóre zwroty akcji są dość przewidywalne dla stałych bywalców gatunku sci-fi. Momentami miałem też wrażenie, że wątki filozoficzne mogłyby być jeszcze głębiej rozwinięte – ale to już naprawdę drobiazg przy tak solidnie wykonanym dziele.

Podsumowując – ‘Chronosfera. Dziedzictwo czasu’ to udana próba odświeżenia gatunku time travel fiction w polskim wydaniu. I choć data premiery (luty 2025) jeszcze przed nami, już teraz mogę powiedzieć, że to pozycja, którą warto wpisać w swój audiobookowy kalendarz. A jeśli macie ochotę na więcej dyskusji o polskiej fantastyce – zapraszam na mojego bloga i podcast, gdzie na pewno wrócimy do tego tytułu po premierze!

Do usłyszenia w czasoprzestrzeni literackich wrażeń – wasz Tomasz Wiśniewski!