Cierń – T. Kingfisher audiobook – Magiczna baśń, która wciąga jak zaklęty sen

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży,

Gdy po raz pierwszy zetknęłam się z audiobookiem „Cierń” T. Kingfisher w interpretacji Filipa Kosiora, od razu poczułam ten dreszcz ekscytacji, który towarzyszy mi zawsze, gdy natrafiam na retelling klasycznej baśni. Jako krytyczka literacka zafascynowana współczesnymi reinterpretacjami tradycyjnych motywów, nie mogłam oprzeć się urokowi tej krótkiej, lecz niezwykle gęstej od znaczeń opowieści.

„Cierń” to jak pudełko czekoladek – na pozór niewinne, ale każde ugryzienie odkrywa nową, zaskakującą nutę smakową. Kingfisher, mistrzyni balansowania między groteską a melancholią, stworzyła historię, która wibruje literacką inteligencją, a jednocześnie zachowuje ciepło ludowej opowieści. Gdy tylko usłyszałam pierwsze zdania narratora, Filipa Kosiora, od razu przypomniałam sobie długie wieczory spędzone na analizowaniu baśni braci Grimm podczas moich studiów – te same dreszcze emocji, ta sama magia słowa mówionego, ale w nowoczesnym, świeżym wydaniu.

Co czyni ten audiobook wyjątkowym? Przede wszystkim genialne połączenie formy i treści. Kingfisher nie tyle reinterpretuje historię Śpiącej Królewny, co dokonuje jej dekonstrukcji, ukazując, jak cienka jest granica między klątwą a błogosławieństwem. Filip Kosior, którego głos przypomina mi ciepłą herbatę z cytryną w jesienny wieczór, perfekcyjnie oddaje tę ambiwalencję – jego baryton potrafi być jednocześnie kojący i niepokojący, co idealnie współgra z klimatem powieści.

Szczególnie urzekła mnie postać Ropuszki, która w interpretacji Kosiora zyskuje niezwykłą głębię. To nie jest typowa żabia księżniczka z bajek mojego dzieciństwa, ale złożona, ironiczna postać, która zmusza do refleksji nad naturą przemiany. Gdy słuchałam jej monologów, przypomniał mi się wykład o feministycznych reinterpretacjach baśni, który prowadziłam na uniwersytecie – Kingfisher dokonuje podobnego zabiegu, ukazując, że prawdziwe „przebudzenie” często wymaga odrzucenia narzuconych ról.

Technicznie audiobook stoi na najwyższym poziomie. SQN, wydawca znany z dbałości o jakość, zadbał o czystość dźwięku i odpowiednie tempo narracji. Kosior, niczym doświadczony przewodnik, prowadzi nas przez tę historię z wyczuciem rytmu, które przypomina mi najlepsze interpretacje poezji – wie, kiedy przyspieszyć, a kiedy pozwolić słowom zawisnąć w powietrzu. Jego umiejętność oddawania emocji bohaterów bez popadania w przesadę jest godna podziwu.

W porównaniu do innych współczesnych retellingów, takich jak „Zapomniane” Naomi Novik czy „Cyrce” Madeline Miller, „Cierń” wyróżnia się swoją zwięzłością i precyzją. Kingfisher nie rozbudowuje niepotrzebnie historii, ale wycina z niej esencję jak doświadczony rzeźbiarz. To audiobook, który – podobnie jak dobra poezja – wymaga od słuchacza uważności, ale nagradza go bogactwem znaczeń.

Jedynym mankamentem może być dla niektórych krótki czas trwania (niecałe 3 godziny), ale osobiście uważam, że to zaleta – „Cierń” to esencja, która nie potrzebuje rozwlekłości. Po zakończeniu słuchania miałam ochotę natychmiast wrócić do początku, by wychwycić wszystkie subtelności, które umknęły mi za pierwszym razem.

Dla kogo jest ten audiobook? Dla tych, którzy – jak ja – wierzą, że baśnie to nie tylko historie dla dzieci, ale zwierciadła naszych najgłębszych lęków i pragnień. Dla miłośników inteligentnego humoru i literackiej gry. Dla wszystkich, którzy chcą doświadczyć, jak głos utalentowanego lektora może tchnąć nowe życie w znaną historię. „Cierń” to dowód, że czasem największe skarby kryją się w najmniejszych opowieściach – trzeba tylko umieć ich słuchać.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska