Cudze słowa – Wit Szostak audiobook – Tajemnica, która łączy siedem serc

Opis

Drodzy miłośnicy literatury, którzy odnajdują piękno w słowach i ich brzmieniu,

Z ogromną przyjemnością pragnę podzielić się z Wami moimi refleksjami na temat audiobooka “Cudze słowa” autorstwa Wita Szostaka, w interpretacji Mariusza Bonaszewskiego. Jako krytyczka literacka, od lat zanurzam się w świat polskiej literatury współczesnej, a ta powieść obyczajowa, wydana przez Powergraph, skłoniła mnie do głębokich przemyśleń nad naturą tożsamości, pamięci i języka. Od pierwszych minut słuchania, które towarzyszyły mi podczas wieczornych spacerów po krakowskich Plantach – miejscu, które w książce odgrywa tak istotną rolę – poczułam, że mam do czynienia z dziełem wyjątkowym. “Cudze słowa” to nie tylko historia, ale także filozoficzna podróż, która uwodzi zarówno treścią, jak i formą.

Pierwsze wrażenie z odsłuchu tego audiobooka było niczym spotkanie z dawno niewidzianym przyjacielem – ciepłe, pełne nostalgii, ale i prowokujące do zadawania pytań. Wit Szostak, znany z łączenia literackiej wrażliwości z filozoficzną głębią, przedstawia nam portret Benedykta, widzianego oczami siedmiu różnych osób. Każda z tych perspektyw jest jak fragment mozaiki, który dopiero w całości ukazuje złożoność ludzkiej natury. W tej wielogłosowości odnalazłam echo moich własnych doświadczeń – przypomniałam sobie, jak podczas pisania artykułów o polskiej literaturze współczesnej fascynowały mnie techniki narracyjne, takie jak strumień świadomości, które pozwalają na tak intymne, a zarazem uniwersalne spojrzenie na człowieka. “Cudze słowa” przypomniały mi, dlaczego tak cenię literaturę – za jej zdolność do odkrywania warstw, które na co dzień pozostają niewidoczne.

Tematyka powieści porusza kwestie, które są mi szczególnie bliskie. Tożsamość, pamięć i relacje międzyludzkie to motywy, nad którymi często się pochylam, zarówno w moich analizach krytycznych, jak i w osobistych rozważaniach. Pamiętam, jak podczas jednego z wywiadów z cenionym polskim autorem rozmawialiśmy o tym, jak literatura współczesna odzwierciedla wewnętrzne konflikty człowieka. “Cudze słowa” doskonale wpisują się w tę dyskusję – Benedykt, widziany z różnych perspektyw, staje się metaforą nas samych, rozdartych między tym, kim jesteśmy, a tym, jak postrzegają nas inni. W tej książce Szostak bada także ulotność wspomnień, co szczególnie mnie poruszyło. Każdy narrator pamięta Benedykta inaczej, co przypomina mi o tym, jak subiektywna jest nasza pamięć – jak często idealizujemy przeszłość, a jak rzadko dostrzegamy jej prawdziwe oblicze.

Nie sposób nie wspomnieć o warstwie językowej i symbolicznej powieści. Tytułowe „cudze słowa” to nie tylko motyw przewodni, ale i klucz do zrozumienia, jak język kształtuje nasze postrzeganie rzeczywistości. W klastrach słów, które Benedykt zapisuje w swoich notesach, odnalazłam echo filozoficznych rozważań nad tym, co własne, a co zapożyczone. To, co sprawia, że dzieło to jest naprawdę wyjątkowe, to subtelność, z jaką Szostak wplata te refleksje w codzienne obrazy – zapach świeżo pieczonego chleba, mgłę nad krakowskimi Plantami czy śródziemnomorską idyllę. Słuchając tych opisów, czułam się, jakbym sama spacerowała po tych miejscach, co tylko podkreśla, jak wciągające jest to “audiobook experience”.

Przechodząc do interpretacji Mariusza Bonaszewskiego, muszę przyznać, że jego narracja jest jednym z najmocniejszych punktów tego “listening experience”. Bonaszewski, ceniony aktor teatralny i filmowy, wnosi do tekstu niezwykłą głębię. Jego głos, ciepły, ale jednocześnie pełen niuansów, doskonale oddaje zmieniające się perspektywy narratorów. Każda z siedmiu opowieści brzmi inaczej – raz jest pełna nostalgii, raz ironii, a czasem smutku. Jako słuchaczka, która wielokrotnie analizowała audiobooki pod kątem jakości dźwięku i interpretacji, mogę śmiało powiedzieć, że Bonaszewski stworzył coś więcej niż tylko czytanie – to prawdziwa kreacja aktorska. Jakość dźwięku również zasługuje na pochwałę – nagranie jest czyste, bez zakłóceń, co pozwala w pełni zanurzyć się w historii. Dla tych, którzy szukają wyjątkowego “audiobook free” lub po prostu chcą doświadczyć literatury w nowej formie, ta produkcja to prawdziwa perełka.

Oczywiście, jak każde dzieło, “Cudze słowa” ma swoje mocne i słabsze strony. Z pewnością nie jest to książka dla każdego – jedna z recenzji na Storytel określa ją jako „nudną”, i mogę zrozumieć, dlaczego. Dla osób przyzwyczajonych do dynamicznej akcji czy linearnej fabuły, wielogłosowość i filozoficzna głębia mogą być wyzwaniem. Jednak dla mnie to właśnie ta złożoność stanowi największą zaletę. W warstwach języka i narracji dostrzegam kunszt autora, który nie boi się eksperymentować. Jeśli miałabym wskazać jakikolwiek minus, byłby to fakt, że niektóre wątki pozostają niedomknięte, co może frustrować słuchaczy oczekujących jasnych odpowiedzi. Ale czyż nie o to chodzi w literaturze obyczajowej – by zostawiać przestrzeń na własne interpretacje?

Porównując “Cudze słowa” do innych dzieł literackich, nie sposób nie zauważyć podobieństw do twórczości Olgi Tokarczuk, zwłaszcza w kwestii wielogłosowości i eksplorowania subiektywnych perspektyw. Podobnie jak Tokarczuk, Szostak bawi się formą, angażując słuchacza w proces rekonstrukcji historii. Myślę też o “Grze w klasy” Cortázara, gdzie czytelnik sam wybiera ścieżkę narracyjną – w “Cudzych słowach” co prawda nie mamy takiej dosłownej interakcji, ale mnogość perspektyw daje podobny efekt. To literatura, która wymaga uwagi, ale w zamian oferuje prawdziwą intelektualną ucztę.

Komu poleciłabym ten audiobook? Z pewnością miłośnikom literatury obyczajowej, którzy cenią sobie mądre i wciągające historie. To idealna propozycja dla tych, którzy lubią zgłębiać filozoficzne rozważania nad życiem, miłością i pamięcią. Jeśli jesteście fanami Krakowa, śródziemnomorskiego klimatu czy po prostu pięknego języka, “Cudze słowa” z pewnością Was oczarują. Myślę, że audiobook ten sprawdzi się zarówno podczas spokojnych wieczorów w domowym zaciszu, jak i w podróży – jego “audiobook experience” jest na tyle immersyjne, że pozwala zapomnieć o otaczającym świecie.

Na koniec chciałabym podzielić się osobistą refleksją. Słuchanie “Cudzych słów” przypomniało mi, dlaczego tak bardzo kocham literaturę – za jej zdolność do budowania mostów między ludźmi, między przeszłością a teraźniejszością. Każda z opowieści o Benedykcie skłoniła mnie do spojrzenia na własne życie i na to, jak ja sama jestem postrzegana przez innych. To książka, która zostaje z nami na długo po zakończeniu odsłuchu, prowokując do zadawania pytań, na które nie zawsze mamy gotowe odpowiedzi. Dla mnie to znak, że mamy do czynienia z literaturą przez wielkie „L”.

Z literackim zachwytem i zaproszeniem do wspólnego odkrywania słów, Zofia Kowalska