Czarny Wdowiec – Jacek Ostrowski audiobook – Mroczne zagadki PRL-u wciągają jak wir!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Słuchacze Audiobooków,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem „Czarny Wdowiec” Jacka Ostrowskiego, moje doświadczenie badacza literatury polskiej natychmiast podpowiedziało mi, że mamy do czynienia z pozycją wyjątkową – próbującą połączyć gatunek kryminalny z humorem i lokalnym kolorytem Płocka. Jako naukowiec zajmujący się m.in. literaturą polską XX i XXI wieku, szczególnie cenię sobie dzieła, które potrafią twórczo wykorzystać kontekst historyczny, a jednocześnie oferują współczesnemu czytelnikowi (czy też słuchaczowi) wartościową rozrywkę.

Z perspektywy badacza literatury, „Czarny Wdowiec” stanowi fascynujący przypadek współczesnej polskiej prozy kryminalnej. Ostrowski, kontynuując serię zapoczątkowaną „Paragrafem 148”, stworzył dzieło, które – choć osadzone w konwencji kryminału – wykracza poza schematy gatunku. Główna bohaterka, Zuzanna Lewandowska, prawniczka z Płocka, to postać niejednoznaczna, której charakterystyka przypomina mi dyskusje, jakie prowadziłem ze studentami o współczesnych bohaterkach literackich. Te rozmowy zawsze koncentrowały się na tym, jak ewoluuje wizerunek silnej kobiety w polskiej literaturze – od postaci z dzieł Orzeszkowej po współczesne prawniczki i detektywki.

Analizując warstwę fabularną, warto zwrócić uwagę na mistrzowskie połączenie wątku kryminalnego z humorem. Papuga Zgaga, której głos w interpretacji Ewy Abart zasługuje na osobne uznanie, to jeden z tych elementów, które – podobnie jak w klasycznych już powieściach Joanny Chmielewskiej – wprowadzają do mrocznego świata zbrodni powiew lekkości. Pamiętam, jak podczas jednego z moich wykładów o polskiej literaturze kryminalnej dyskutowaliśmy właśnie o roli humoru w tego typu powieściach – „Czarny Wdowiec” wydaje się idealnym przykładem udanego połączenia tych pozornie sprzecznych elementów.

Jeśli chodzi o wykonanie audiobooka, Ewa Abart stworzyła prawdziwe dzieło sztuki interpretatorskiej. Jako badacz zajmujący się także zagadnieniami języka i stylu, szczególnie doceniam jej umiejętność oddania charakteru poszczególnych postaci – od sarkastycznej Zuzanny po niezrównaną papugę Zgagę. Te głosowe kreacje przypominają mi najlepsze tradycje polskiego teatru radiowego, gdzie aktorstwo głosowe zawsze stało na najwyższym poziomie.

Porównując „Czarnego Wdowca” do innych współczesnych polskich kryminałów, widzę wyraźne podobieństwa do serii o Chyłce Mroza – choć Ostrowski idzie w nieco innym kierunku, stawiając bardziej na humor niż na suspens. Z punktu widzenia historyka literatury, ciekawe jest obserwować, jak te dwie serie odzwierciedlają różne tendencje we współczesnej polskiej prozie kryminalnej.

Nie sposób jednak nie wspomnieć o pewnych mankamentach. Niektóre fragmenty, zwłaszcza te z nadmierną ilością łacińskich sentencji, mogą wydawać się pretensjonalne – to częsty problem w powieściach prawniczych, który analizowaliśmy kiedyś w gronie akademickim. Również pewna przewidywalność fabuły w niektórych momentach może być minusem dla bardziej wymagających słuchaczy.

Podsumowując, „Czarny Wdowiec” to audiobook, który – choć nie pozbawiony wad – oferuje słuchaczom wartościowe doświadczenie literackie. Połączenie solidnej intrygi kryminalnej z humorem i świetną interpretacją sprawia, że jest to pozycja warta polecenia zarówno miłośnikom gatunku, jak i tym, którzy szukają lekkiej, ale nie pozbawionej głębi rozrywki. Dla mnie, jako badacza literatury, szczególnie cenne są nawiązania do historii PRL-u, które dodają powieści dodatkowego wymiaru – to właśnie takie połączenie przeszłości z teraźniejszością zawsze najbardziej pociągało mnie w literaturze.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak