Dawno temu w Warszawie – Jakub Żulczyk audiobook – Wciągający thriller o mrocznej stronie miasta

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży przez dźwięki i słowa,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po audiobook “Dawno temu w Warszawie” Jakuba Żulczyka, nie spodziewałam się, że ta dwudziestoczterogodzinna podróż tak głęboko mnie poruszy. Warszawa, którą znam z własnych wspomnień – pełna życia, tętniąca energią – w wersji Żulczyka staje się miastem-widmem, przestrzenią, gdzie pod powierzchnią codzienności pulsuje mroczne, gęste zło. To jak spojrzenie na rodzinne miasto przez krzywe zwierciadło dystopii.

Pamiętam, jak podczas pierwszego lockdownu w 2020 roku stałam na moście Śląsko-Dąbrowskim, patrząc na opustoszałe Stare Miasto. Ta sama dziwna cisza, którą wtedy odczuwałam, przebija z kart (a właściwie z nagrania) tej powieści. Żulczyk mistrzowsko przekształca nasze zbiorowe doświadczenie izolacji w literacką metaforę – lockdown staje się tu nie tylko ograniczeniem fizycznym, ale przede wszystkim psychicznym więzieniem, w którym bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami.

Technika narracji Żulczyka przypomina mi dyskusje, które prowadziłam z kolegami po fachu o współczesnej prozie polskiej. Jego styl to połączenie reporterskiej precyzji z poetycką wizyjnością – zdania są jak uderzenia młotka, krótkie, celne, pozostawiające w umyśle słuchacza trwały ślad. Szczególnie uderza mnie sposób, w jaki autor przeplata wątki kryminalne z głęboką analizą psychologiczną postaci. Jacek Nitecki, którego poznaliśmy w “Ślepnąc od świateł”, tutaj przechodzi przemianę, która w wykonaniu Krzysztofa Zalewskiego brzmi wyjątkowo autentycznie.

A mówiąc o warstwie dźwiękowej – Zalewski stworzył prawdziwe arcydzieło interpretacji głosowej. Jego głos, chropowaty jak warszawski bruk, idealnie współgra z klimatem powieści. Potrafi być jednocześnie zimny i analityczny w opisach przemocy, by za chwilę stać się niemal czuły w scenach samotności Marty Pazińskiej. Marta Malikowska i Marcin Januszkiewicz dopełniają tej wielogłosowej kompozycji, tworząc audiobook, który nie tyle się słucha, co doświadcza.

Nie jest to jednak lektura łatwa. Jak zauważył jeden z recenzentów, niektóre wątki społeczno-polityczne mogą irytować pewnych słuchaczy. Rzeczywiście, Żulczyk nie unika tematów kontrowersyjnych – pandemia, strajk kobiet, patostreamerzy – ale właśnie to nadaje powieści tak mocno współczesny charakter. To nie jest książka, która daje proste odpowiedzi, raczej stawia niewygodne pytania o kondycję naszego społeczeństwa.

Porównując “Dawno temu w Warszawie” do innych współczesnych polskich powieści, widzę wyraźnie, że Żulczyk stworzył coś wyjątkowego. Gdyby Olga Tokarczuk i Marek Krajewski postanowili napisać książkę wspólnie, mogłaby brzmieć właśnie tak – intelektualna głębia połączona z suspensem kryminalnym.

Komu poleciłabym ten audiobook? Na pewno nie osobom szukającym lekkiej rozrywki. To propozycja dla tych, którzy lubią, gdy literatura porusza najczulsze struny, gdy zmusza do myślenia długo po zakończeniu słuchania. Idealna na długie, jesienne wieczory, kiedy za oknem deszcz tworzy rytmiczny akompaniament do mrocznej opowieści.

Po zakończeniu słuchania zostałam z poczuciem, że doświadczyłam czegoś więcej niż zwykłej historii. Żulczyk i jego narratorzy zabrali mnie w podróż przez współczesne polskie lęki i nadzieje, pokazując Warszawę jako mikrokosmos dzisiejszego świata – pięknego i przerażającego jednocześnie.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska