Diabeł z Hollywood. Nie taki diabeł straszny. Tom 1 – Elizabeth O’Roark audiobook – Płomienny romans w świecie gwiazd

Opis

Cześć, miłośnicy dobrych historii i dźwiękowych przygód!

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o „Diable z Hollywood. Nie taki diabeł straszny. Tom 1” Elizabeth O’Roark, pomyślałem: kolejny romans biurowy, pewnie pełen schematów i przewidywalnych zwrotów akcji. Ale wiecie co? Czasem warto dać się zaskoczyć, bo ta historia – w wersji audiobooka narrated by Agata Skórska – okazała się czymś więcej niż tylko lekką rozrywką na wieczór. To książka, która wciąga jak dobra kawa z rana, a jednocześnie zostawia po sobie lekki niedosyt, jak wtedy, gdy barista zapomni dolać mleka. Przekonajmy się, co sprawia, że ten audiobook experience jest wart uwagi, a gdzie trochę zgrzyta.

Zacznę od tego, co mnie osobiście uderzyło w tej historii. „Diabeł z Hollywood” to opowieść o Tali, asystentce z ciętym językiem, i Hayesie Flynnie, hollywoodzkim chirurgu plastycznym, który na pierwszy rzut oka wydaje się być klasycznym dupkiem z ego wielkości Pałacu Kultury. Brzmi znajomo, prawda? Ale O’Roark robi coś sprytnego – bawi się motywem enemies-to-lovers w sposób, który nie jest ani zbyt nachalny, ani zbyt banalny. Przypomina mi to trochę moje własne doświadczenia z czasów, gdy pisałem serię artykułów o bestsellerach na blogu. Analizowałem wtedy, co sprawia, że Polacy kochają historie o zderzeniu dwóch światów – może to echo naszej własnej historii, gdzie często musieliśmy godzić sprzeczności, jak w czasach transformacji po ’89? Tutaj mamy Los Angeles, świat blichtru i kariery, a w nim dwoje ludzi, którzy na pozór nie mają prawa się dogadać. A jednak coś iskrzy.

Fabuła jest prosta, ale ma w sobie ten urok klasycznych romansów biurowych. Tali, zmuszona okolicznościami, ląduje w pracy u Hayesa, który łączy pracoholizm z imprezowym stylem życia. Ona nie owija w bawełnę i mówi, co myśli – a ja, słuchając, nie mogłem się nie uśmiechnąć, bo przypominało mi to moje własne dyskusje z kumplem z radia, który zawsze miał milion wymówek, by nie przyjść na czas. Z kolei Hayes, pod maską arogancji, skrywa coś więcej – i to właśnie ten kontrast między jego „diabelską” fasadą a ludzką twarzą napędza historię. O’Roark świetnie buduje napięcie, a wątki obyczajowe i humor dodają smaku. Jeśli lubicie „The Hating Game” Sally Thorne, to „Diabeł z Hollywood” na pewno was nie rozczaruje – jest podobnie elektryzujący, choć może mniej zadziorny.

Przejdźmy do sedna audiobookowego doświadczenia – narracji Agaty Skórskiej. I tu zaczynają się schody. Skórska ma przyjemny głos, to fakt, ale jej interpretacja momentami brzmi jak czytanie listy zakupów, a nie płomiennego romansu. W scenach, gdzie Tali rzuca ciętymi ripostami, chciałbym usłyszeć więcej pazura, a w chwilach napięcia między bohaterami – więcej emocji. Porównując to do mojej przygody z podcastem, gdzie analizowałem ekranizację „Wojny polsko-ruskiej”, pamiętam, jak ważne było oddanie tonu i tempa narracji. Tam reżyser potrafił uchwycić ducha książki, a tu… no cóż, coś zgrzyta. Niektórzy słuchacze w recenzjach narzekają na monotonię, i choć nie jest to aż tak drastyczne, to faktycznie audio quality i narracja nie zawsze idą w parze z dynamiką tekstu. A szkoda, bo historia ma potencjał, by wciągnąć jak serial na Netflixie.

Mimo to, „Diabeł z Hollywood” ma swoje mocne strony. To książka na poprawę nastroju – lekka, romantyczna, z humorem, który przypomina mi wieczory spędzone z kumplami przy piwie, gdy każdy próbował przebić drugiego w opowiadaniu głupich historii. Los Angeles jako tło działa jak magnes – czujesz ten blichtr, ale też pustkę, którą Hayes i Tali próbują wypełnić. O’Roark, z jej doświadczeniem w psychologii, subtelnie wplata w relacje bohaterów coś głębszego – pytanie o to, kim naprawdę jesteśmy pod maskami, które nosimy. To nie jest erotyk, jak sugerują tagi – raczej romans z pieprzem, ale bez przesady. Jeśli szukacie czegoś w stylu „Well Met” Jen DeLuca, ale z hollywoodzkim sznytem, to trafiliście w dziesiątkę.

Co do wad – poza narracją, która nie zawsze trzyma poziom, czasem fabuła wydaje się zbyt przewidywalna. Zwroty akcji są, ale nie rzucają na kolana. Dla mnie, jako fana popkultury, który lubi, gdy historia zaskakuje jak twist w „Szóstym zmyśle”, to lekki minus. Ale nie oszukujmy się – to tom pierwszy serii, więc może O’Roark dopiero się rozkręca. Daję jej kredyt zaufania, bo początek jest obiecujący.

Komu polecam ten audiobook? Fanom romansów biurowych i motywu „od wrogów do kochanków” – na pewno się nie zawiedziecie. Jeśli lubicie słuchać czegoś lekkiego w tramwaju czy podczas sprzątania, to „Diabeł z Hollywood” sprawdzi się idealnie. Nie jest to może dzieło na miarę Tokarczuk, ale nie musi być – to rozrywka, która ma bawić, a nie zmuszać do filozoficznych rozkmin. Jeśli macie dostęp do jakiejś promocji typu „audiobook free” – tym lepiej, bo za darmo zawsze smakuje lepiej, prawda?

Na koniec mała refleksja. Słuchając tej historii, przypomniałem sobie, jak ważne jest, by w codziennym biegu znaleźć chwilę na coś, co nas rozluźni. „Diabeł z Hollywood” to taki plaster na stres – nie wyleczy wszystkiego, ale na pewno poprawi humor. I choć Agata Skórska nie jest moją wymarzoną lektorką, to sama opowieść ma w sobie coś, co sprawia, że chce się wrócić do Los Angeles i sprawdzić, co słychać u Tali i Hayesa w kolejnym tomie.

Do usłyszenia przy kolejnej dźwiękowej przygodzie, Tomek Wiśniewski
Tomasz Wiśniewski