Dożywocie – Marta Kisiel audiobook – Ucieczka w świat, gdzie nic nie jest takie, jak się wydaje

Opis

Cześć wszystkim miłośnikom dobrej literatury i nie tylko! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie książek, które nie tylko bawią, ale i skłaniają do refleksji.

Gdy tylko usłyszałem o premierze audiobooka ‘Dożywocie’ Marty Kisiel, wiedziałem, że to musi być coś specjalnego. I nie myliłem się. Ta książka to jak kubek gorącej herbaty z cytryną i miodem w chłodny jesienny wieczór – rozgrzewa, bawi i pozostawia przyjemny posmak. A wersja audio w wykonaniu Hanny Chojnackiej? Cóż, to jak dodatek domowego ciasta do tej herbaty – absolutne mistrzostwo!

Historia Konrada Romańczuka, który po bolesnym rozstaniu postanawia uciec w pisarską samotność, tylko po to, by trafić do domu pełnego… no cóż, powiedzmy, ‘nietypowych’ lokatorów, od razu przypomniała mi moje własne próby ucieczki od świata. Pamiętam, jak kilka lat temu, po serii zawodów zawodowych, wynająłem mały domek na Mazurach, marząc o napisaniu własnej powieści. Zamiast tego spotkałem sąsiada, który twierdził, że rozmawia z duchami… i tak oto moje ‘dzieło życia’ zamieniło się w komedię sytuacyjną. Kisiel jednak poszła o krok dalej, zamieniając podobną sytuację w prawdziwą literacką fajerwerkową.

Co mnie szczególnie urzekło w ‘Dożywocie’? Przede wszystkim sposób, w jaki autorka balansuje na granicy rzeczywistości i fantastyki. Licho (bo tak, to właśnie jeden z ‘lokatorów’) nie jest typowym fantastycznym stworzeniem, ale pełnokrwistą postacią, która mogłaby równie dobrze być naszym własnym wewnętrznym głosem – sarkastycznym, ironicznym, ale i niezwykle ludzkim. To właśnie te momenty, gdy fantazja miesza się z codziennością, przypominają mi najlepsze dzieła naszych rodzimych twórców, jak chociażby Andrzeja Sapkowskiego czy Olgi Tokarczuk.

Ale prawdziwą gwiazdą tego audiobooka jest niewątpliwie Hanna Chojnacka. Jej interpretacja to prawdziwy majstersztyk! Gdy tylko usłyszałem, jak ‘robi’ aniołka (tak, to nawiązanie do recenzji Elżbiety – i muszę przyznać, że to trafne spostrzeżenie), wiedziałem, że trafiłem na coś wyjątkowego. Chojnacka nie czyta – ona gra każdą postać, nadając im niepowtarzalny charakter. Jej Licho to prawdziwa petarda – słychać w nim i złośliwość, i pewną dozę czułości, co sprawia, że trudno nie pokochać tego diabła… dosłownie i w przenośni.

Dla tych, którzy zastanawiają się, czy warto sięgnąć po ‘Dożywocie’, mam prostą odpowiedź: alleluja, ale to dobre! To książka, która potrafi rozśmieszyć do łez (scena z kozą to absolutny hit!), ale i skłonić do refleksji nad tym, czym naprawdę jest nasze ‘dożywocie’ – czy to w sensie dosłownym, czy metaforycznym. Marta Kisiel udowadnia, że polska literatura obyczajowa może być jednocześnie mądra i przezabawna, a Hanna Chojnacka pokazuje, jak powinno się czytać audiobooki.

Jedynym minusem – i to bardzo subiektywnym – może być dla niektórych właśnie ta mieszanka gatunkowa. Jeśli ktoś szuka typowej powieści obyczajowej, może być zaskoczony fantastycznymi wątkami. Ale szczerze? To właśnie one nadają ‘Dożywocie’ tego niepowtarzalnego klimatu, który sprawia, że trudno oderwać słuchawki od uszu.

Porównując ‘Dożywocie’ do innych pozycji na rynku, muszę przyznać, że to jedna z tych książek, które tworzą własną kategorię. Można ją postawić obok ‘Księgi zachwytów’ Filipa Springera czy ‘Morfiny’ Szczepana Twardocha – choć tematycznie różne, wszystkie one pokazują, że polska literatura potrafi zaskakiwać i bawić jednocześnie.

Kończąc, muszę przyznać, że ‘Dożywocie’ to audiobook, który zostaje z słuchaczem na dłużej. I nie chodzi tu tylko o świetną fabułę czy genialną interpretację, ale o to uczucie, które towarzyszy po zakończeniu słuchania – lekkości, radości i pewności, że gdzieś tam, może w jakimś starym domu na końcu świata, czeka na nas nasze własne Licho… i może to wcale nie byłoby takie złe?

Wasz zawsze uśmiechnięty przewodnik po literackich (i nie tylko) światach, Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach – a może przy okazji dyskusji o ‘Dożywocie’? Alleluja i do zobaczenia!