Dreszcz 3. Permanentne wakacje – Jakub Ćwiek audiobook – Rockandrollowa jazda bez hamulców

Opis

Cześć wszystkim miłośnikom polskiej fantastyki i absurdalnego humoru! Tu Tomasz Wiśniewski, wasz przewodnik po świecie literackich szaleństw i audio-perełek.

Gdy tylko zobaczyłem, że Ćwiek wypuścił trzeciego „Dreszcza”, od razu przypomniały mi się moje studenckie czasy, kiedy po raz pierwszy natknąłem się na jego „Kłamcę”. Pamiętam, jak siedziałem w akademiku z kolegami, pijąc tanią herbatę i dyskutując o tym, jak autor odważnie miesza sacrum z profanum. Teraz, po latach, „Dreszcz 3. Permanentne wakacje” potwierdza, że Ćwiek nadal jeździ po bandzie – tylko że teraz ta banda znajduje się w czwartym wymiarze, a prędkość jest kosmiczna.

Audiobook, wydany przez SQN i mistrzowsko interpretowany przez Filipa Kosiora, to prawie 7 godzin czystej rozrywki. Gdy tylko włączyłem pierwszy rozdział, od razu poczułem się jakbym wracał do starych, dobrych znajomych. Rysiek z Katowic, nasz antybohater z supermocami, znów wpada w tarapaty, tylko że tym razem nie bardzo ma ochotę być bohaterem. No chyba że życie zmusi go do heroizmu – wtedy na pewno zrobi to w stylu, który tylko Ćwiek potrafi opisać: z dużą dawką sarkazmu, rockandrollowego pazura i komentarzy, które mogłyby zawstydzić nawet największych stand-uperów.

Co mnie absolutnie urzekło w tej produkcji, to jak Kosior oddaje charakter postaci. Jego głos idealnie pasuje do Ryśka – słychać w nim to zmęczenie życiem, ale też ironiczne podejście do świata. Sceny z Matkami Boskimi (które, o zgrozo, okazują się być zazdrosne o siebie) Kosior interpretuje z taką swadą, że momentalnie wyobrażałem sobie tę absurdalną sytuację. Choć muszę przyznać, że jego angielskie „śpiewanie” faktycznie mogłoby być lepsze – jak słusznie zauważyła jedna z recenzentek, Ula.

Tematycznie „Dreszcz 3” to kontynuacja tego, co Ćwiek robi najlepiej: krytyka społeczna i religijna podana w formie, która jednych rozśmiesza do łez, a innych przyprawia o ból głowy. Motyw muzeum rocka to genialna metafora polskiego podejścia do kultury – niby szanujemy legendy, ale bardziej jako eksponaty niż żywe zjawiska. A piosenka, która zaraża społeczeństwo głupotą? Cóż, każdy z nas zna przynajmniej kilka takich „hitów” z radia.

Porównując do poprzednich części, ta zdecydowanie podkręca absurd do maksimum. Jeśli „Dreszcz 1” był jak kebab ostrej wołowiny, to „Dreszcz 3” to już kebab z dodatkiem ghost pepper. Mamy tu wszystko: od gangsterskich porachunków przez wątki gamingowe po interwencje sił nie z tego świata. I cały ten miszmasz działa, bo Ćwiek ma niesamowity talent do łączenia pozornie niepasujących elementów.

Dla kogo jest ten audiobook? Na pewno dla fanów poprzednich części – choćby po to, by dowiedzieć się, co knuje Swarządz. Dla miłośników polskiej fantastyki, którzy cenią sobie lokalny koloryt (Katowice nigdy nie były tak rockandrollowe!). I wreszcie – dla wszystkich, którzy potrafią śmiać się z samych siebie, bo jak zauważył recenzent Michał: „jeśli nie masz dystansu, to lepiej odpuść”.

Czy warto? Jeśli macie ochotę na literacki odpowiednik imprezy, po której budzicie się z głową pełną szalonych wspomnień (i lekkim kacem moralnym) – absolutnie tak. Ja po przesłuchaniu od razu zapolowałem na poprzednie części, by przeżyć to jeszcze raz. Bo jak mówi jeden z bohaterów: „To nie jest dobra książka. To jest skandalicznie dobra książka!”.

Trzymajcie się rockandrollowo i do usłyszenia przy kolejnych audio-szaleństwach! Wasz Tomasz Wiśniewski.