Drzewko szczęścia – Magdalena Witkiewicz audiobook – Rodzinna komedia, która rozgrzeje twoje serce jak wigilijna zupa!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Obyczajowej,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem „Drzewko szczęścia” Magdaleny Witkiewicz w interpretacji Mikołaja Krawczyka, moje doświadczenie badacza literatury kazało mi podejść do tej pozycji z pewną rezerwą. Jakże miłe było moje zaskoczenie, gdy ta pozornie lekka opowieść wigilijna okazała się być misternie utkanym studium relacji rodzinnych, które – analizowane przez pryzmat moich akademickich zainteresowań – odsłoniło głębsze warstwy znaczeniowe.

Witkiewicz, znana z ciepłego humoru i pogłębionych portretów psychologicznych, tym razem prowadzi nas przez świąteczną historię Kornelii Trzpiot – seniorki rodu, której pozornie kapryśne żądanie herbu staje się katalizatorem rodzinnych konfrontacji i pojednań. Jako badacz literatury środkowoeuropejskiej szczególnie doceniam sposób, w jaki autorka wplata w fabułę elementy polskiej tradycji szlacheckiej, tworząc współczesną wersję sarmackiego portretu rodzinnego. Przypomina mi to moje studia nad „Panem Tadeuszem”, gdzie Mickiewicz również ukazywał rodzinę jako mikrokosmos narodowych wartości i konfliktów.

Narracja Mikołaja Krawczyka to prawdziwa uczta dla ucha. Jego głos, niczym doświadczony przewodnik, prowadzi nas przez meandry rodzinnych sekretów z idealnie wyważoną dawką ironii i czułości. Szczególnie udane są sceny zbiorowe – Krawczyk mistrzowsko różnicuje głosy poszczególnych członków rodziny, co przywodzi mi na myśl moje własne doświadczenia z wigilijnymi spotkaniami, gdzie każdy głos wnosił do rozmowy swój unikalny ton i emocjonalne zabarwienie.

Z literaturoznawczej perspektywy szczególnie interesujący jest konstrukt postaci Kornelii. To nie stereotypowa „dobrotliwa babcia”, ale pełnokrwista bohaterka o cechach trickstera – jej pozornie absurdalne żądanie herbu okazuje się sprytnym narzędziem naprawy rodzinnych relacji. Ta strategia przypomina mi metody terapeutyczne, które analizowałem w kontekście współczesnej prozy psychologicznej.

Techniczna strona audiobooka zasługuje na uznanie. Wydawnictwo Filia zadbało o doskonałą jakość dźwięku, a podział na rozdziały pozwala komfortowo poruszać się po materiale. 7-godzinny czas nagrania wydaje się idealnie wyważony – wystarczający, by rozwinąć skrzydła narracji, ale nieprzegadany.

Porównując „Drzewko szczęścia” z innymi współczesnymi powieściami świątecznymi, widzę wyraźną różnicę w podejściu Witkiewicz. Podczas gdy wiele autorek (jak Lingas-Łoniewska czy Michalak) skupia się na romantycznych wątkach, Witkiewicz konsekwentnie eksploruje temat rodzinnych więzi, co przywodzi na myśl najlepsze tradycje polskiej prozy obyczajowej.

Choć niektórym czytelnikom fabuła może wydawać się przewidywalna (jak zauważyła recenzentka Ola), to właśnie w tej pozornej prostocie tkwi siła utworu. Jak mawiał mój profesor podczas studiów: „Wielka literatura często ukrywa się w pozornie zwyczajnych historiach”. „Drzewko szczęścia” potwierdza tę tezę, oferując słuchaczom nie tylko rozrywkę, ale i subtelną refleksję nad naturą rodzinnych relacji.

Dla mnie, jako badacza przyzwyczajonego do analizowania tekstów przez pryzmat historycznoliteracki, ta pozycja była szczególnie ciekawa ze względu na sposób, w jaki łączy współczesną wrażliwość z tradycyjnymi wartościami. To połączenie przypomina mi dyskusje ze studentami o ewolucji polskiej literatury obyczajowej – od Prusa do współczesności.

Z literackim pozdrowieniem, Adam Nowak