Dziewczyna z dzielnicy cudów – Aneta Jadowska audiobook – Magia, tajemnice i brutalny świat Nikity

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Słuchacze Audiobooków,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z „Dziewczyną z dzielnicy cudów” Anety Jadowskiej, od razu poczułem, że to nie będzie zwykła podróż w świat urban fantasy. Jako badacz literatury, szczególnie zainteresowany współczesną prozą polską, często analizuję, jak autorzy konstruują alternatywne rzeczywistości i jak wpisują je w znane nam miejskie pejzaże. Warszawa Jadowskiej – podzielona na Wars i Sawę, z magiczną Dzielnicą Cudów zawieszoną w latach 30. XX wieku – to jeden z ciekawszych przykładów takiego zabiegu w polskiej literaturze ostatnich lat.

Pamiętam, jak podczas moich studiów nad literaturą środkowoeuropejską fascynowały mnie teksty, które eksperymentowały z konwencją, łącząc realizm z elementami fantastycznymi. „Dziewczyna z dzielnicy cudów” wpisuje się w tę tradycję, ale wnosi też coś świeżego – głębokie psychologiczne portrety postaci, szczególnie głównej bohaterki, Nikity. Jej zmagania z dziedzictwem rodzinnym (córka zabójczyni i szaleńca) oraz próby określenia własnej tożsamości przypominały mi nieco motywy znane z twórczości Brunona Schulza czy Witolda Gombrowicza, tyle że przeniesione w zupełnie inny, współczesny kontekst.

Świat przedstawiony w powieści jest niezwykle bogaty. Jadowska z rozmachem kreuje alternatywną Warszawę, gdzie magia współistnieje z nowoczesnością, a ulice kryją mroczne tajemnice. Dzielnica Cudów, zamrożona w czasie, to szczególnie udany pomysł – przywodzi na myśl nieco klimaty „Lodu” Jacka Dukaja, choć w bardziej przystępnej formie. Autorce udało się stworzyć przestrzeń, która jest jednocześnie nostalgiczna i niepokojąca, pełna uroku, ale też niebezpieczeństw.

Główna oś fabularna – śledztwo w sprawie porwania piosenkarki – służy przede wszystkim jako pretekst do eksplorowania tego świata i psychiki bohaterów. Muszę przyznać, że sam wątek kryminalny nie jest szczególnie oryginalny, ale Jadowska rekompensuje to bogactwem postaci drugoplanowych i atmosferą miejsc. Szczególnie interesująco przedstawia się relacja Nikity z Robinem – pełna napięcia i niedopowiedzeń, stanowiąca jeden z mocniejszych punktów powieści.

Jeśli chodzi o warstwę językową, styl Jadowskiej jest żywy i obrazowy, choć momentami można odnieść wrażenie, że autorce brakuje dyscypliny – niektóre opisy są zbyt rozbudowane, co spowalnia tempo narracji. To szczególnie odczuwalne w formie audiobooka, gdzie takie fragmenty mogą nużyć. Jednocześnie dialogi są naturalne i pełne charakteru, co w wykonaniu lektorki brzmi szczególnie przekonująco.

A mówiąc o wykonaniu – Paulina Raczyło stworzyła interpretację, która budzi mieszane uczucia. Z jednej strony doskonale oddaje charakter Nikity – jej ironię, niepewność, wewnętrzne rozdarcie. Z drugiej strony, niektóre postaci drugoplanowe brzmią zbyt podobnie, a w bardziej dynamicznych scenach brakuje nieco energii. Warto jednak docenić, jak lektorka radzi sobie z magiczną atmosferą powieści – jej głos potrafi być zarówno ciepły, jak i mroczny, w zależności od potrzeb sceny.

Porównując „Dziewczynę z dzielnicy cudów” do innych pozycji z gatunku urban fantasy, można dostrzec zarówno podobieństwa, jak i różnice względem takich autorów jak Ben Aaronovitch czy Neil Gaiman. Jadowska ma jednak bardziej intymne, psychologiczne podejście do swoich bohaterów, co nadaje jej prozie szczególny charakter. To nie tylko opowieść o magicznej Warszawie, ale przede wszystkim studium tożsamości i relacji międzyludzkich.

Dla kogo będzie to odpowiedni audiobook? Z pewnością dla miłośników urban fantasy, którzy szukają czegoś więcej niż tylko akcji. Dla tych, którzy cenią sobie bogate tło społeczno-obyczajowe i psychologiczną głębię postaci. Osoby oczekujące szybkiej, dynamicznej fabuły mogą się jednak nieco rozczarować. Warto też dodać, że choć jest to pierwszy tom serii, stanowi zamkniętą całość, co jest dużą zaletą.

Moje doświadczenie z tym audiobookiem było w dużej mierze pozytywne, choć nie pozbawione pewnych zastrzeżeń. Pamiętam, jak podczas słuchania pewnego wieczoru, gdy Nikita odkrywała kolejne tajemnice Dzielnicy Cudów, poczułem się jak podczas moich własnych badań nad literaturą – pełen fascynacji, ale i świadomy, że nie każdy element musi być doskonały, by całość była wartościowa.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak