Dziewczyna z przeklętej wyspy – Aneta Jadowska audiobook – Mroczna magia, greckie mity i walka z klątwą

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, szczególnie ci, którzy tak jak ja, w dźwiękach audiobooków odnajdują drugie życie książek,

Gdy tylko usłyszałam, że Aneta Jadowska powraca z kolejną częścią „Kronik sąsiedzkich”, a Laura Breszka ponownie wciela się w rolę Nikity, wiedziałam, że czeka mnie kilka godzin wyjątkowego literackiego doświadczenia. „Dziewczyna z przeklętej wyspy” to nie tylko kontynuacja serii, ale prawdziwa uczta dla zmysłów – zarówno dla miłośników fantasy, jak i dla tych, którzy cenią sobie misternie utkane fabuły z domieszką mitologii i magii.

Już od pierwszych minut nagrania poczułam się, jakbym wróciła do starego, dobrego sąsiedztwa, gdzie każdy kąt skrywa tajemnicę, a każdy bohater ma więcej warstw niż cebula. Jadowska, niczym współczesna Scheherazade, snuje opowieść, która wciąga bez reszty. Tym razem Nikita mierzy się z porwaniem córki greckiego magnata, Theo Gorgonosa, i jak to w świecie Jadowskiej bywa – nic nie jest tym, czym się wydaje. Greckie mity przeplatają się tu z mroczną magią, a rodzinne sekrety okazują się bardziej zabójcze niż najostrzejsze ostrze.

Co szczególnie urzekło mnie w tej powieści, to sposób, w jaki autorka balansuje między współczesnością a mitologiczną przeszłością. Przypomina mi to moje własne badania nad współczesnymi reinterpretacjami mitów w literaturze polskiej. Pamiętam, jak podczas jednego z seminariów dyskutowaliśmy o tym, jak dawne opowieści wciąż kształtują naszą wyobraźnię. Jadowska wydaje się mówić: „Patrzcie, te historie wciąż żyją, tylko przybrały nowe formy”. Przeklęta wyspa z tytułu staje się metaforą naszych własnych, wewnętrznych demonów, z którymi wszyscy zmagamy się na co dzień.

Laura Breszka jako narratorka to absolutne mistrzostwo świata. Jej głos potrafi być jednocześnie delikatny i pełen mocy, idealnie oddający złożoność Nikity – twardej na zewnątrz, ale wrażliwej w środku. Szczególnie urzekła mnie scena, gdy Nikita po raz pierwszy spotyka się z Theo Gorgonosem – Breszka potrafiła oddać całą gamę emocji: od nieufności, przez zaskoczenie, po rodzące się postanowienie. To właśnie w takich momentach audiobook okazuje się czymś więcej niż tylko czytaną książką – to pełnoprawne dzieło sztuki performatywnej.

Technicznie, wydawnictwo SQN nie zawiodło – dźwięk jest krystalicznie czysty, a rytm narracji idealnie dopasowany do napięcia fabuły. Nie ma nic gorszego niż audiobook, w którym lektor goni z tekstem, nie dając słuchaczowi czasu na przetrawienie emocji. Tutaj każda pauza jest przemyślana, każdy akcent celny.

Jeśli chodzi o konstrukcję świata, Jadowska po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią szczegółu. Wspomnienia o Zakonie Cieni, mroczne sekrety rodziny Gorgonosów, klątwa wisząca nad Madalą – wszystko to tworzy misterną sieć, która stopniowo się zaciska. Przyznam, że momentami miałam ochotę krzyknąć do Nikity: „Uciekaj, póki możesz!”, ale przecież wiemy, że nasza bohaterka nigdy nie wybiera łatwych dróg.

Dla mnie osobiście najbardziej poruszający był wątek rodzinnych tajemnic i tego, jak przeszłość może prześladować kolejne pokolenia. To temat, który często przewija się w polskiej literaturze – pamiętam, jak podczas studiów analizowaliśmy „Tango” Mrożka i dyskutowaliśmy o tym, jak dziedziczymy nie tylko majątki, ale i traumy. Jadowska podejmuje ten motyw, ubierając go w fantastyczne szaty, ale sedno pozostaje uniwersalne.

Nie sposób nie wspomnieć o humorze, który jak zwykle u Jadowskiej pojawia się w najmniej spodziewanych momentach, przynosząc ulgę w najbardziej napiętych scenach. Te krótkie, cięte dialogi Nikity z Matką Przełożoną to prawdziwe perełki – i Breszka oddaje je z niezrównaną swadą.

Czy są jakieś słabsze strony? Może tylko to, że jako słuchaczka czasem miałam ochotę na jeszcze więcej mitologicznego tła – sceny na przeklętej wyspie były tak sugestywne, że żałowałam, iż nie trwają dłużej. Ale to raczej dowód na to, jak bardzo świat stworzony przez Jadowską potrafi wciągnąć.

Dla kogo jest ten audiobook? Dla wszystkich, którzy kochają inteligentne fantasy z polskim charakterem. Dla wielbicieli serii o Nikicie – to zdecydowanie jedna z lepszych części. Dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż prostego strumienia akcji. I oczywiście dla fanów Breszkiej – jej interpretacja to prawdziwa klasa sama w sobie.

Po ośmiu godzinach i pięćdziesięciu dwóch minutach (które minęły jak z bicza strzelił) zostałam z poczuciem, że właśnie uczestniczyłam w czymś wyjątkowym. „Dziewczyna z przeklętej wyspy” to nie tylko świetna rozrywka, ale i literacka przygoda, która zostaje w słuchaczu na długo po zakończeniu nagrania. I choć fabuła jest zamknięta, to już nie mogę doczekać się kolejnej wizyty w tym zaczarowanym świecie.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska