Dziwny wypadek. Komisarz Oczko (16) – Tomasz Wandzel audiobook – Wciągający kryminał, który wstrząśnie Twoimi zmysłami

Opis

Cześć, miłośnicy kryminalnych tajemnic i dobrych historii!

Kiedy włączyłem audiobook “Dziwny wypadek. Komisarz Oczko (16)” autorstwa Tomasza Wandzla, w wykonaniu Filipa Kosiora, nie spodziewałem się, że tak szybko zatopię się w ponurym klimacie pomorskich dróg i mrocznych zagadek. To już szesnasta część serii o komisarzu Oczku, a ja, jako człowiek, który od lat grzebie w literaturze i kulturze popularnej, mogę powiedzieć jedno: Wandzel wciąż ma w zanadrzu kilka asów, którymi potrafi zaskoczyć. Jeśli lubicie kryminały, które nie rzucają w was od razu toną akcji, a raczej budują napięcie krok po kroku, to ten audiobook jest jak znalezienie starej, dobrej płyty winylowej w second-handzie – niby znasz klimat, ale wciąż odkrywasz coś nowego.

Historia zaczyna się od trupa w przydrożnym rowie. Cezary Buczkowski, emerytowany policjant, zostaje znaleziony w okolicznościach, które na pierwszy rzut oka wyglądają na klasyczny wypadek z ucieczką sprawcy. Ale jak to w życiu bywa – i jak dobrze wie każdy, kto choć raz próbował rozwikłać zagadkę kryminalną z gazety – pozory mylą. Komisarz Oczko, nasz stary znajomy z Pomorza, zaczyna drążyć sprawę i szybko okazuje się, że Buczkowski miał na karku kogoś, kto go śledził i groził mu śmiercią. Czy to przypadek, czy dobrze zaplanowana zbrodnia? Tego wam nie zdradzę, bo psucie frajdy z odsłuchu to jak zjedzenie ostatniego pieroga z talerza kolegi – po prostu się nie robi.

Słuchając tego audiobooka, przypomniały mi się moje własne przygody z analizą bestsellerów na blogu. Pamiętam, jak rok temu pisałem serię tekstów o powieściach osadzonych w realiach powojennej Polski – wtedy uderzyło mnie, jak bardzo młodzi ludzie szukają historii, które tłumaczą im przeszłość, ale podanych w nowoczesnej formie. “Dziwny wypadek” ma w sobie coś z tego ducha. Wandzel, mieszkaniec Prabut, świetnie wykorzystuje pomorską scenerię – te szare, listopadowe poranki, gdzie mgła zdaje się skrywać więcej niż tylko krajobraz, są jak żywcem wyjęte z moich wspomnień z dzieciństwa na Kaszubach. Tam zawsze czułem, że każda droga skrywa jakąś tajemnicę, a słuchając tej historii, miałem wrażenie, że wracam do tamtych dni, tyle że z komisarzem Oczkiem u boku.

Sama fabuła to klasyka kryminału detektywistyczno-policyjnego, ale podana z wyczuciem. Nie ma tu przesadnych fajerwerków ani intryg rodem z Hollywood, gdzie wszystko musi być „lewą nogą przez prawe ucho”, jak zauważył jeden z recenzentów. Zamiast tego dostajemy realistyczną sprawę – śledztwo, które wymaga cierpliwości, analizy i odrobiny intuicji. Tematyka krąży wokół zbrodni, tajemnicy i tego, jak przeszłość potrafi rzucać cień na teraźniejszość. To trochę jak z moimi podcastami, gdzie rozkładałem na części pierwsze adaptacje typu “Wojna polsko-ruska” – tu też kluczowe jest, jak autor przenosi nas w świat swojej opowieści, nie tracąc przy tym autentyczności.

A teraz o tym, co w audiobookach najważniejsze – narracja. Filip Kosior to prawdziwy mistrz. Jego głos jest jak dobra kawa z rana – ciepły, głęboki, ale z nutą energii, która nie pozwala zasnąć. Czyta z takim wyczuciem, że nawet te ostatnie siedem minut ciszy, o których wspomniał jeden ze słuchaczy, brzmią jak celowy zabieg artystyczny, a nie wpadka produkcyjna. Kosior potrafi oddać zarówno powagę śledztwa, jak i subtelne emocje postaci – kiedy Oczko zaczyna wątpić w oficjalną wersję wydarzeń, słychać to w jego intonacji. To jeden z tych narratorów, którzy mogliby czytać instrukcję obsługi pralki, a i tak słuchałbym z zapartym tchem.

Oczywiście, nie wszystko jest tu idealne. Audiobook trwa zaledwie 2 godziny i minutę, co dla fanów dłuższych form może być rozczarowaniem – jeden z słuchaczy słusznie zauważył, że seria staje się coraz krótsza. Dla mnie to akurat plus, bo przypomina mi stare odcinki seriali kryminalnych, które oglądałem jako dzieciak – szybkie, treściwe i zostawiające niedosyt, który każe czekać na więcej. Ale jeśli ktoś szuka epickiej sagi, może poczuć się jak po zjedzeniu przystawki zamiast głównego dania. Z drugiej strony, nie każdemu przypadnie do gustu prostota zagadki – dla niektórych to „żenada jak z gazety”, jak napisał jeden z krytyków. Ja jednak widzę w tym siłę – Wandzel nie próbuje na siłę komplikować fabuły, tylko stawia na realizm.

Porównując “Dziwny wypadek” do innych kryminałów, od razu nasuwają się inne serie Wandzla – jak ta o komisarzu Papaji czy detektywce Róży Wielopolskiej. Wszystkie mają podobny klimat: lokalny koloryt, realistyczne sprawy i brak przesadnego efekciarstwa. Jeśli lubicie takie historie, to audiobook o Oczku będzie jak powrót do domu po długiej podróży. A dla tych, którzy wolą bardziej międzynarodowy vibe, powiedziałbym, że to taka polska odpowiedź na skandynawskie noir – mniej mroku, więcej swojskości.

Komu poleciłbym ten audiobook? Fanom kryminałów, którzy cenią sobie krótkie, wciągające historie i nie boją się trochę pomorskiej mgły w tle. To idealna propozycja na jesienny wieczór, kiedy chcecie się zrelaksować, ale jednocześnie pobudzić szare komórki. A najlepsze? Możecie znaleźć ten audiobook za darmo na niektórych platformach – wystarczy poszukać, a słuchanie nie kosztuje ani grosza.

Podsumowując, “Dziwny wypadek” to kawał solidnego kryminału, który dzięki Kosiorowi zyskuje dodatkowy wymiar. Słuchając go, znów poczułem tę frajdę z odkrywania historii, która kiedyś pchnęła mnie do założenia bloga o kulturze popularnej. To nie jest rewolucja w gatunku, ale dobrze skrojona opowieść, która zostaje z wami jak echo dawnych wspomnień.

Do usłyszenia przy kolejnej historii, kochani!
Tomasz Wiśniewski