Gdy nikt nie patrzy – M.M. Perr audiobook – Mroczny labirynt zbrodni, który wciągnie cię bez reszty

Opis

Cześć wszystkim miłośnikom mrocznych kryminałów i dreszczyku emocji! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po literackich zakamarkach, który dziś zabierze was w podróż po audiobooku, który nie da wam spokoju nawet po zakończeniu słuchania.

„Gdy nikt nie patrzy” M.M. Perr to jak powrót do mrocznego, warszawskiego zaułka, który pamiętam z dzieciństwa – niby znany, ale za każdym razem potrafi zaskoczyć. Pamiętam, jak jako nastolatek odkrywałem polskie kryminały w małej bibliotece na Saskiej Kępie. To były zupełnie inne historie niż zachodnie thrillery – bardziej surowe, bardziej „nasze”. I dokładnie takie uczucie towarzyszyło mi podczas słuchania tej pozycji.

Audiobook, mistrzowsko interpretowany przez Filipa Kosiora, to prawdziwa uczta dla zmysłów. Kosior, którego głos pamiętam jeszcze z radiowych audycji, tutaj pokazuje pełnię swojego kunsztu. Jego głos niczym ciemny aksamit owija się wokół opisów makabrycznych odkryć w podwarszawskich lasach. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena, gdy rodzina znajduje worki ze szczątkami – Kosior potrafi oddać ten moment z taką sugestywnością, że mimowolnie wstrzymałem oddech, choć jechałem wtedy zatłoczonym tramwajem.

Fabularnie to kawał solidnej, polskiej roboty kryminalnej. Perr buduje napięcie jak doświadczony saper – precyzyjnie, z wyczuciem każdego nerwu czytelnika. Postać aspirantki Soni Czech to świeży powiew w naszym rodzimym kryminale – kobieta twarda, ale nie pozbawiona ludzkich słabości, której poświęcenie dla pracy przypomniało mi moje własne noce spędzone nad pisaniem bloga.

Porównując do pierwszej części serii, widzę wyraźny rozwój autora. Tam gdzie wcześniej były pewne niedopracowania dialogów, teraz mamy naturalne, cięte wymiany zdań. Szczególnie udane są sceny w prokuraturze – słychać w nich echo najlepszych momentów z „Rojstów” czy „Układu zamkniętego”.

Technicznie audiobook stoi na wysokim poziomie. Produkcja Wydawnictwa Prozami to jak dobra wódka – czysta, bez zbędnych dodatków. Żadnych przesterowań, irytujących szumów czy nienaturalnych przerw. To ważne, bo przy prawie 10 godzinach słuchania każdy techniczny błąd mógłby wybijać z rytmu.

Jedyny zarzut? Może trochę przewidywalny finał, choć przyznam, że być może to efekt mojego „zawodowego przekłamania” – po latach recenzowania kryminałów trudno mnie całkowicie zaskoczyć. Ale to naprawdę drobiazg w obliczu ogólnej jakości.

Dla kogo ta pozycja? Dla fanów polskiego kryminału w stylu Krajewskiego czy Chmielarza. Dla tych, którzy lubią gdy akcja dzieje się w znajomych realiach – tu Warszawa i jej okolice są niemal dodatkowym bohaterem. I przede wszystkim – dla tych, którzy cenią sobie audiobooki, gdzie lektor jest nie tylko narratorem, ale prawdziwym aktorem.

No to co, wkładacie słuchawki i dajecie się porwać tej mrocznej opowieści? A jeśli już słuchaliście – wpadajcie na mój blog, pogadamy o tym, która scena była najbardziej poruszająca. Trzymajcie się i nie bójcie się spojrzeć w ciemność… zwłaszcza gdy nikt nie patrzy. Wasz Tomasz.
Tomasz Wiśniewski