Groza – Michael Robotham audiobook – Mroczna zagadka, która wciągnie cię bez reszty

Opis

Drodzy miłośnicy mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki i kryminalnych zagadek,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Groza” Michaela Robothama w interpretacji Filipa Kosiora, nie spodziewałem się, że ta powieść tak głęboko zapadnie mi w pamięć. Jako badacz psychologii strachu i miłośnik kryminałów psychologicznych, od razu poczułem, że to będzie coś więcej niż kolejna powieść o śledztwie. I nie pomyliłem się.

Pamiętam, jak podczas moich badań nad polskimi legendami o samobójcach, natknąłem się na historię kobiety, która rzuciła się z wieży kościelnej. Podobnie jak bohaterka “Grozy”, miała na sobie czerwone buty – szczegół, który w folklorze słowiańskim często symbolizuje nierozwiązane sprawy i niespokojną duszę. Ta paralela od razu przykuła moją uwagę, gdy tylko usłyszałem opis otwierającej sceny na moście Clifton Suspension Bridge.

Robotham mistrzowsko buduje napięcie już od pierwszych minut. Scena samobójstwa kobiety w czerwonych pantoflach, która – jak się później okazuje – cierpiała na lęk wysokości, to prawdziwy majstersztyk psychologicznego suspensu. Autor gra na najgłębszych ludzkich lękach, wykorzystując moje ulubione narzędzie w literaturze grozy – paradoks. Bo co może być bardziej przerażające niż śmierć z ręki własnego, irracjonalnego strachu?

Filip Kosior jako narrator doskonale oddaje tę atmosferę. Jego głos – miejscami stłumiony, pełny niedopowiedzeń, a w kluczowych momentach nabierający ostrości – idealnie pasuje do charakteru Josepha O’Loughlina. Kosior potrafi oddać zarówno profesjonalny dystans psychologa, jak i jego osobiste zaangażowanie w sprawę. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena, gdy czytał dialog O’Loughlina z córką samobójczyni – w jego głosie słychać było autentyczne zmaganie się między naukowym obiektywizmem a ludzkim współczuciem.

Jako osoba, która uczestniczyła w produkcji krótkometrażowego filmu grozy opartego na polskich legendach, doceniam sposób, w jaki Robotham i Kosior wspólnie tworzą obrazy w wyobraźni słuchacza. Nie potrzebują krwawych opisów – wystarczy im sugestia, niedopowiedzenie. To właśnie przypomina mi najlepsze tradycje polskiej literatury grozy, gdzie najstraszniejsze jest to, czego nie widać.

Analizując powieść pod kątem psychologicznym, muszę przyznać, że Robotham wykazał się imponującą znajomością mechanizmów samobójczych. Pamiętam z moich badań, że większość samobójców w ostatnich chwilach przejawia pewien rodzaj spokoju – jakby podjęcie decyzji przynosiło ulgę. Autor doskonale to oddał w scenie na moście, gdzie kobieta wydaje się jednocześnie przerażona i zdecydowana.

Jedynym elementem, który mógłby budzić pewne wątpliwości, jest nieco przewidywalny wątek romantyczny w tle głównej fabuły. Jednak nawet ten konwencjonalny zabieg Robotham potrafi wykorzystać do pogłębienia psychologicznego portretu głównego bohatera.

Porównując “Grozę” do innych współczesnych kryminałów psychologicznych, widzę wyraźne podobieństwa do twórczości Tany French czy Gillian Flynn. Jednak Robotham ma swój unikalny styl – bardziej skupiony na procesach myślowych niż na efektownych zwrotach akcji. To trochę jak porównanie polskiego filmu “Dzień Świra” do hollywoodzkich thrillerów – oba podejmują podobne tematy, ale robią to w zupełnie inny sposób.

Dla słuchaczy, którzy szukają nie tylko rozrywki, ale i głębszej refleksji nad ludzką psychiką, “Groza” będzie idealnym wyborem. Szczególnie polecam ją tym, którzy – podobnie jak ja – interesują się granicami między nauką a tajemnicą, między racjonalnym a irracjonalnym. To audiobook, który zostaje w głowie długo po zakończeniu ostatniego rozdziału.

Moje doświadczenie w badaniu polskich legend o samobójcach pozwoliło mi docenić jeszcze jeden aspekt tej powieści – sposób, w jaki autor traktuje temat śmierci samobójczej z godnością i zrozumieniem, unikając tanich sensacji. To rzadkie w dzisiejszej literaturze kryminalnej, gdzie często liczy się tylko szokujący efekt.

Podsumowując, “Groza” to więcej niż kryminał – to psychologiczne studium ludzkich decyzji i ich konsekwencji. A w interpretacji Filipa Kosiora staje się prawdziwym teatrem wyobraźni, gdzie każdy szept, każde westchnienie nabiera znaczenia. To właśnie czyni ten audiobook wyjątkowym – umiejętność stworzenia napięcia nie przez to, co jest powiedziane, ale przez to, co pozostaje niedopowiedziane.

Z mrocznymi pozdrowieniami z krainy psychologicznych zagadek,
Piotr Czarny