Hashtag – Remigiusz Mróz audiobook – Tajemnica, która wciąga jak wir!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Słuchacze Audiobooków,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem „Hashtag” Remigiusza Mroza w interpretacji Szymona Bobrowskiego, moje odczucia były ambiwalentne. Z jednej strony, jako badacz literatury współczesnej, doceniam próbę uchwycenia przez autora pulsujących współcześnie tematów – wszechobecności mediów społecznościowych i ich wpływu na nasze życie. Z drugiej strony, po przesłuchaniu całej jedenastogodzinnej produkcji, pozostał we mnie pewien niedosyt, który postaram się zanalizować w tej recenzji.

Fabuła książki, oscylująca wokół tajemniczej przesyłki i hashtaga #apsyda, która odmienia życie głównej bohaterki Tesy, stanowi interesujący punkt wyjścia do rozważań o tożsamości w dobie cyfrowej. Przywodzi mi to na myśl dyskusje prowadzone na moich seminariach o literaturze najnowszej, gdzie często podkreślam, jak współcześni pisarze próbują zmierzyć się z tematem rozmycia granicy między światem wirtualnym a rzeczywistym. Mróz, znany z umiejętnego wplatania wątków społecznych w swoje kryminały, tym razem podejmuje wyzwanie opisania mechanizmów viralowych trendów i ich konsekwencji.

Analizując konstrukcję powieści, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych elementów. Po pierwsze, motyw izolacji głównej bohaterki – jej niechęć do opuszczania domu tworzy interesujący kontrast z późniejszym uwikłaniem w sieć internetowych zdarzeń. To przypomina mi pewną pracę magisterską, którą recenzowałem, dotyczącą motywu samotności w literaturze postdigitalnej. Podobnie jak w tamtej analizie, Mróz pokazuje, jak pozorna izolacja może być tylko iluzją w świecie, gdzie każdy nasz ślad w sieci może stać się początkiem niekontrolowanej lawiny zdarzeń.

Niestety, w porównaniu z innymi dziełami autora, takimi jak znakomita seria o Joannie Chyłce, „Hashtag” wydaje się nieco przegadany i nazbyt skomplikowany w konstrukcji wątków. Podczas gdy w najlepszych swoich powieściach Mróz potrafi utrzymać napięcie niczym mistrzowska symfonia, tutaj momentami gubimy rytm narracji. To szczególnie odczuwalne w wersji audio, gdzie złożoność fabuły może sprawiać trudności w śledzeniu wszystkich niuansów.

Przechodząc do aspektu wykonania audiobooka, interpretacja Szymona Bobrowskiego zasługuje na uwagę. Jego głos, choć przyjemny w odbiorze, momentami wydaje się nie do końca pasować do charakteru głównej bohaterki. W scenach wymagających większej ekspresji – na przykład w momentach odkrywania przez Tesę kolejnych elementów tajemnicy – zabrakło mi nieco większej głębi emocjonalnej. To ciekawy przypadek, gdyż w innych produkcjach Bobrowski potrafi znakomicie oddać różnorodność postaci, co skłania mnie do refleksji, czy może chodziło o świadomy zabieg oddający wyobcowanie bohaterki.

Techniczna strona audiobooka nie budzi zastrzeżeń – dźwięk jest czysty, dobrze zbalansowany, co pozwala skupić się na treści nawet podczas dłuższych sesji słuchania. Jako osoba, która często analizuje różne interpretacje tego samego tekstu (co robię regularnie z moimi studentami), doceniam też konsekwencję w prowadzeniu narracji przez lektora.

Porównując „Hashtag” do innych współczesnych polskich kryminałów psychologicznych, widzę zarówno podobieństwa, jak i różnice. Podczas gdy Katarzyna Bonda czy Zygmunt Miłoszewski często budują napięcie wokół konkretnych zbrodni, Mróz w tej powieści stawia bardziej na niepokój wynikający z mechanizmów społecznych. To ambitne podejście, choć – jak wspomniałem – nie do końca przekonująco zrealizowane.

Dla kogo będzie to odpowiedni audiobook? Myślę, że miłośnicy Mroza, którzy cenią go za próby eksperymentowania z formą, mogą znaleźć w „Hashtagu” interesujące elementy. Również osoby zainteresowane socjologicznymi aspektami funkcjonowania w świecie zdominowanym przez social media mogą potraktować tę pozycję jako punkt wyjścia do refleksji. Jednak słuchacze oczekujący typowego, dynamicznego kryminału w stylu wcześniejszych dzieł autora mogą poczuć się nieco rozczarowani.

Podsumowując moje wrażenia, „Hashtag” to dzieło nierówne – momentami błyskotliwe w diagnozie współczesności, innym razem nazbyt skomplikowane w konstrukcji fabularnej. Jako materiał do analizy dla badaczy literatury współczesnej z pewnością zasługuje na uwagę, jednak jako audiobook rozrywkowy może nie spełnić oczekiwań wszystkich słuchaczy. To przypomina mi pewną dyskusję podczas konferencji literaturoznawczej, gdzie mówiliśmy o trudnościach w łączeniu ambicji społecznej diagnozy z wymogami gatunku kryminalnego. W przypadku „Hashtaga” to napięcie jest szczególnie odczuwalne.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak