Iluzja – Mieczysław Gorzka audiobook – W pułapce mrocznego thrillera

Opis

Witajcie, poszukiwacze mroku i tajemnic,

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o “Iluzji” Mieczysława Gorzki, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że czeka mnie spotkanie z czymś więcej niż zwykłym thrillerem. To druga część serii “Cienie przeszłości”, a ja, jako człowiek zafascynowany tym, co czai się w cieniu ludzkiej duszy, od razu dałem się porwać. Słuchając audiobooka w wykonaniu Filipa Kosiora, przez ponad 19 godzin zanurzałem się w mroczny świat Wrocławia – miasta, które znam dobrze, ale które w tej historii odsłoniło swoje najbardziej niepokojące oblicze. Gorzka, z wykształceniem w psychologii przestępczej, wie, jak grać na strunach ludzkich lęków, a ja, jako miłośnik folkloru i badacz tego, co niewyjaśnione, znalazłem w tej opowieści coś, co poruszyło moje najgłębsze struny.

Już od pierwszych minut słuchania uderzyło mnie, jak bardzo “Iluzja” jest osobistą podróżą – nie tylko dla komisarza Marcina Zakrzewskiego, ale i dla mnie samego. Pamiętam, jak kiedyś, pracując przy produkcji krótkiego filmu grozy, starałem się wpleść w scenariusz ducha starej śląskiej legendy o bezimiennym wędrowcu, który sprowadzał nieszczęście na tych, co go spotkali. Gorzka robi coś podobnego – jego morderca nie jest zwykłym zbrodniarzem, lecz cieniem z przeszłości, który zdaje się znać każdy nasz krok. Seria brutalnych morderstw, pozornie chaotyczna, przypomina mi tamte dni, gdy zastanawiałem się, jak niewidzialne może być bardziej przerażające niż to, co oczywiste. W “Iluzji” to właśnie brak wyraźnego motywu i tropy zostawiane przez sprawcę budują napięcie, które trzyma nas w garści.

Tematyka iluzji – tej cienkiej granicy między rzeczywistością a złudzeniem – jest sercem książki. Zakrzewski, zmęczony życiem komisarz, który chce rzucić służbę, staje się pionkiem w grze, której reguł nie rozumie. Gorzka bawi się nami, czytelnikami i słuchaczami, jak iluzjonista na wiejskim jarmarku – podsuwa wskazówki, by zaraz je zburzyć. Czy zmumifikowane zwłoki na wrocławskim poddaszu to klucz do zagadki, czy kolejny ślepy zaułek? W tej historii chaos nie jest przypadkowy – to część planu, a ja, słuchając, czułem się jak Zakrzewski: zagubiony, ale uparcie szukający sensu. To uczucie znam dobrze z moich badań nad psychologią strachu – najgorsze jest to, co pozostaje poza zasięgiem wzroku, co czai się w kącie oka.

Nie mogę nie wspomnieć o Filipie Kosiorze, którego głos stał się dla mnie idealnym towarzyszem tej mrocznej podróży. Jego narracja jest jak latarnia w gęstej mgle – spokojna, ale pełna napięcia, doskonale oddająca zmęczenie Zakrzewskiego i grozę sytuacji. Kosior ma dar modulowania tonu tak, że każda scena nabiera życia – od cichych, pełnych niepokoju chwil introspekcji po brutalne opisy zbrodni, które brzmią jak echo dawnych opowieści o czarownicach i upiorach. Jakość dźwięku w audiobooku od Bukowy Las/Storyside jest bez zarzutu – każdy szelest, każdy oddech wydaje się być na wyciągnięcie ręki, co tylko potęguje immersję. To nie jest zwykłe słuchanie – to przeżycie, które zostaje z tobą na długo po wyłączeniu odtwarzacza.

Gorzka, z jego wyczuciem psychologicznym, stworzył thriller, który nie tylko bawi się fabułą, ale i zmusza do myślenia. Wplecenie motywów przeszłości – zarówno osobistej, jak i tej zbiorowej, wrocławskiej – nadaje historii głębię. Nie sposób nie porównać “Iluzji” do dzieł Marka Krajewskiego, którego mroczne zagadki Breslau również trzymają w napięciu, choć Gorzka stawia bardziej na psychologię niż historyczne tło. Jeśli miałbym wskazać słabość, powiedziałbym, że chwilami tempo zwalnia – introspekcje Zakrzewskiego, choć fascynujące, mogą niektórych słuchaczy zmęczyć. Ale dla mnie to siła tej książki – pozwala zajrzeć w głąb duszy człowieka, który balansuje na krawędzi.

Komu poleciłbym ten audiobook? Tym, którzy lubią thrillery z duszą, gdzie zagadka kryminalna jest tylko pretekstem do eksploracji mroku ludzkiej natury. Jeśli fascynują cię historie, w których granica między ofiarą a oprawcą się zaciera, “Iluzja” będzie strzałem w dziesiątkę. Nie jest to lekka opowieść na leniwe popołudnie – to podróż w głąb nocy, gdzie każdy krok może być złudzeniem. Dla mnie, jako badacza folkloru i miłośnika grozy, to także ukłon w stronę polskich tradycji – Gorzka, choć nie sięga wprost po demony i upiory, buduje atmosferę rodem z dawnych podań.

Słuchając “Iluzji”, wracałem myślami do chwil, gdy jako dziecko słuchałem opowieści babci o duchach nawiedzających stare kamienice. Wrocław Gorzki jest właśnie taki – pełen cieni, które szepczą o przeszłości. To audiobook, który nie tylko dostarcza rozrywki, ale i prowokuje do refleksji nad tym, jak łatwo dajemy się zwieść – sobie samym i innym. W tej historii nie ma prostych odpowiedzi, a ja, kończąc słuchanie, czułem się jak po nocnym spacerze po Starym Mieście: zmęczony, ale zaintrygowany.

Z mrocznym pozdrowieniem dla tych, co nie boją się zajrzeć w otchłań,
Piotr Czarny