Jaśminowe babeczki – Aleksandra Rak audiobook – Ciepła opowieść o marzeniach i przyjaźni

Opis

Cześć, miłośniczki ciepłych historii i aromatycznej herbaty!

Gdy tylko usłyszałem pierwsze zdania “Jaśminowych babeczek” w interpretacji Agaty Góral, od razu poczułem się jak w przytulnej herbaciarni na mikołowskim rynku. To właśnie tam, wśród zapachów jaśminu i ciepła przyjaźni, Aleksandra Rak splata losy czterech niezwykłych kobiet, których historie poruszą każde serce.

Przyznaję, że początkowo podchodziłem do tej książki z lekkim dystansem – w końcu literatura obyczajowa z kobiecą przyjaźnią w tle to nie mój standardowy wybór. Ale już po pierwszym rozdziale zrozumiałem, dlaczego ta seria zdobyła taką popularność. To nie jest zwykła “babską” opowieść – to literacki odpowiednik domowego ciasta, które smakuje najlepiej przy dobrym towarzystwie i filiżance ulubionej herbaty.

Pamiętam, jak kilka lat temu recenzowałem dla mojego bloga podobne tytuły – “Stowarzyszenie Miłośników Literatury i Placków z Kartoflanych Obierek” Mary Ann Shaffer czy “Klub czytelniczy z Tokio” Yōko Ogawy. Wszystkie te historie łączyła magia miejsca, które staje się azylem dla poszukujących wsparcia. “Jaśminowe babeczki” wpisują się w ten nurt, ale dodają do niego wyraźnie polski akcent – te zmagania z teściową, dylematy młodej matki czy walkę o zawodową niezależność znamy przecież z naszego podwórka.

Agata Góral jako narratorka to strzał w dziesiątkę. Jej głos ma tę szczególną cechę, że potrafi być jednocześnie ciepły jak letnie popołudnie i pełen energii jak poranek w herbaciarni przed otwarciem. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena, w której Dagmara kłóci się z matką – Góral perfekcyjnie oddała tę mieszankę determinacji i niepewności, która drży w głosie bohaterki. A jej interpretacja teściowej Honoraty? Mistrzostwo świata – ta starannie dobrana nutka ironii w głosie, która nie przekracza jednak granicy karykatury.

Jeśli chodzi o konstrukcję fabuły, Rak pokazuje się jako mistrzyni równowagi. Cztery wątki głównych bohaterek są tak splecione, że słuchając, nie sposób się nudzić. Gdy Gabrysia traci pracę, w tle Alicja zmaga się z wyzwaniami macierzyństwa, a Honorata toczy swoją wojnę domową. Ta polifoniczność przypomina mi najlepsze odcinki serialu “Przyjaciółki” – każda postać ma swoją historię do opowiedzenia, ale razem tworzą harmonijną całość.

Co ciekawe, audiobook ma jedną przewagę nad tradycyjną książką – te wszystkie opisy zapachów herbat, szelest książkowych kartek czy chrupiących babeczek nabierają w wersji audio nowego wymiaru. Zamknąłem oczy i niemal czułem aromat jaśminu unoszący się w moim salonie. To doświadczenie, którego nie da się odtworzyć przy zwykłym czytaniu.

Nie jest to jednak pozycja pozbawiona wad. Momentami miałem wrażenie, że niektóre rozwiązania fabularne są zbyt przewidywalne – jak w klasycznej telenoweli wiemy, że Mariusz wróci do Alicji, zanim jeszcze on sam to zrozumie. Ale może właśnie na tym polega urok tego gatunku? Czasem potrzebujemy historii, które niosą nadzieję, nawet jeśli ich zakończenie można przewidzieć po pierwszych rozdziałach.

Dla mnie osobiście najcenniejszy w “Jaśminowych babeczkach” jest ten subtelny feminizm, który nie krzyczy z kart powieści, ale delikatnie sączy się jak herbata z fusów. To opowieść o kobietach, które nie są idealne, które popełniają błędy, ale które mają odwagę walczyć o swoje marzenia. I to właśnie ta walka – pełna potknięć, ale i małych zwycięstw – czyni z nich bohaterki, z którymi tak łatwo się utożsamić.

Porównując do pierwszego tomu serii, “Jaśminowe babeczki” są dojrzalsze, bardziej złożone. Jeśli “Herbaciarnia pod Jaśminem” była jak pierwsze nieśmiałe spotkanie przy herbacie, to kontynuacja to już prawdziwa biesiada przyjaciółek, podczas której otwierają się butelki najlepszych win i najskrytsze sekrety.

Wasz Tomasz Wiśniewski, który od dziś do swojej playlisty audiobooków dodał nie tylko “Jaśminowe babeczki”, ale i przepis na domowe ciasto, którego aromat przypomina mu o bohaterkach tej historii.