Jeszcze może załopotać – Robert M. Wegner audiobook – Epicka bitwa o losy Imperium

Opis

Cześć, miłośnicy fantastyki i poszukiwacze epickich opowieści! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po światach wykreowanych przez najzdolniejszych pisarzy.

Gdy tylko usłyszałem, że Robert M. Wegner wydaje nowe opowiadanie z uniwersum Meekhanu, moje serce – niczym sztandar na polu bitwy – zaczęło załopotać z ekscytacji. “Jeszcze może załopotać” to jak powrót do starego, dobrego znajomego, który zawsze potrafi zaskoczyć. I muszę przyznać, że Filip Kosior jako narrator to strzał w dziesiątkę – jego głos prowadzi nas przez tę opowieść niczym doświadczony strateg przez pole bitwy.

Słuchając tej krótkiej, bo zaledwie 2,5-godzinnej historii, miałem przed oczami wszystkie te wieczory, które spędziłem, pochłaniając kolejne tomy “Opowieści z meekhańskiego pogranicza”. Pamiętam szczególnie jeden zimowy wieczór, gdy czytałem “Niebo nad lasem” – książka leżała na moich kolanach, a za oknem śnieg zasypywał Warszawę, idealnie współgrając z mroźnym klimatem Meekhanu. Ta sama magia powróciła przy “Jeszcze może załopotać”.

Wegner po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem epickich scen batalistycznych. Opis oblężenia stolicy Imperium to prawdziwy majstersztyk – słychać w nim echa największych bitew z “Władcy Pierścieni”, ale też świeżość i oryginalność, którą autor zawsze wnosi do gatunku. Szczególnie urzekło mnie, jak udało mu się oddać dylematy dowódców, niepewność żołnierzy i tę specyficzną mieszankę strachu i determinacji, która towarzyszy ludziom stojącym przed obliczem przeważających sił wroga.

Filip Kosior jako narrator to prawdziwa uczta dla uszu. Jego głos potrafi być zarówno twardy jak miecz meekhańskiego żołnierza, jak i delikatny jak szept wiatru w stepie. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena, w której cesarz Kregan-ber-Arlens przemawia do swoich wojsk – Kosior nadał tej scenie taką moc, że przez chwilę naprawdę uwierzyłem, że stoję w szeregach meekhańskiej armii.

Nie jest to jednak pozycja pozbawiona wad. Jak zauważyło kilku recenzentów, niektóre nazwy własne rzeczywiście brzmią nieco sztucznie, jakby autor chciał za wszelką cenę uniknąć europejskich konotacji. I choć doceniam ten zabieg, czasem utrudnia on płynną lekturę. Poza tym, jako wielki fan uniwersum, żałuję, że opowiadanie jest tak krótkie – chciałoby się więcej!

Porównując “Jeszcze może załopotać” do innych dzieł z gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do “Malazańskiej Księgi Poległych” Eriksona – zarówno w epickim rozmachu bitew, jak i w sposobie przedstawienia konfliktu kultur. Ale Wegner ma swój unikalny styl, który szczególnie przemówi do polskiego czytelnika – jest w nim coś z tego samego ducha, który ożywiał prozę Sapkowskiego, ale przefiltrowanego przez zupełnie inne inspiracje kulturowe.

Komu poleciłbym tę pozycję? Z pewnością wszystkim fanom serii – to must have w ich kolekcji. Ale też miłośnikom fantasy szukającym czegoś więcej niż standardowe, inspirowane Europą Średniowieczną światy. To także świetny wybór dla tych, którzy dopiero chcą zacząć przygodę z uniwersum Meekhanu – krótka forma pozwala się zanurzyć w tym świecie bez konieczności od razu podejmowania się lektury całej sagi.

Słuchając tego audiobooka, nie mogłem oprzeć się refleksji, jak bardzo polska fantastyka ewoluowała przez ostatnie lata. Gdy rozpoczynałem swoją przygodę z blogowaniem, takie dzieła jak seria Wegnera były rzadkością. Dziś możemy być dumni, że nasi autorzy tworzą światy, które śmiało mogą konkurować z najlepszymi zagranicznymi pozycjami. “Jeszcze może załopotać” to kolejny dowód, że polska fantastyka ma się świetnie i wciąż ma nam wiele do zaoferowania.

Do usłyszenia w kolejnych recenzjach – może przy okazji jakiejś nowej, porywającej historii? A tymczasem – niech wasze wyobraźnie wciąż załopoczą jak sztandary na polu bitwy! Wasz, Tomasz Wiśniewski.