Jezioro Zapomnienie – Joanna Tekieli audiobook – Cichy zakątek, burzliwe emocje

Opis

Cześć, miłośnicy dobrej literatury i słuchacze audiobooków! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie książek, które potrafią zaczarować.

Gdy pierwszy raz natknąłem się na “Jezioro Zapomnienie” Joanny Tekieli, przyznam, że miałem mieszane uczucia. Ostatnio w moje ręce (a właściwie uszy) trafiało zbyt wiele powieści obyczajowych, które próbowały na siłę wzruszać, zamiast po prostu opowiadać dobrą historię. Ale już po kilkunastu minutach słuchania w wykonaniu Mateusza Drozdy wiedziałem, że to coś więcej niż kolejna “pocieszająca” lektura. To jak powrót do tych letnich wieczorów nad jeziorem u babci na Mazurach, gdzie czas płynął wolniej, a każda opowieść nabierała magicznego wymiaru.

Joanna Tekieli stworzyła świat, który z jednej strony jest niezwykle polski w swojej prostocie, z drugiej zaś uniwersalny w poruszanych tematach. Daniel, główny bohater, to postać, z którą wielu z nas może się utożsamić – samotnik, który ceni sobie spokój i harmonię z naturą. Jego dom w Zapomnej przypomina mi chatkę mojego wujka w Bieszczadach, miejsce, gdzie człowiek naprawdę może uciec od zgiełku świata. Autorka genialnie oddaje tę atmosferę wyciszenia, a Mateusz Drozda swoją interpretacją potęguje wrażenie autentyczności.

Co mnie szczególnie urzekło w tej historii? Przede wszystkim sposób, w jaki Tekieli buduje relacje między bohaterami. Spotkanie Daniela z Igą to jak zderzenie dwóch światów – jego uporządkowanej samotności z jej żywiołową energią. To trochę jak w tych starych polskich komediach romantycznych, gdzie przeciwieństwa nie tylko się przyciągają, ale przede wszystkim uczą od siebie nawzajem. Pamiętam, jak analizując dla mojego bloga fenomen popularności takich historii, doszedłem do wniosku, że współczesny czytelnik (i słuchacz) potrzebuje właśnie takich opowieści – które nie tyle uciekają od rzeczywistości, co pokazują, jak w niej odnaleźć piękno.

Wątek walki o jezioro Zapomnienie przed ludzką chciwością to z kolei temat, który mocno rezonuje z moimi doświadczeniami. Kilka lat temu brałem udział w akcji protestacyjnej przeciwko zabudowie terenów nad Jeziorem Czerniakowskim w Warszawie. Tekieli pokazuje, że taka walka to nie tylko kwestia ekologii, ale przede wszystkim obrony pewnego stylu życia, pewnych wartości. I robi to bez nachalnego moralizowania, za to z dużą dozą autentyzmu.

Jeśli chodzi o warstwę dźwiękową – Mateusz Drozda to strzał w dziesiątkę. Jego głos ma tę szczególną właściwość, że potrafi być jednocześnie męski i delikatny, idealnie pasując do charakteru Daniela. W scenach dialogowych świetnie oddaje różnice temperamentów między bohaterami – spokojną rezygnację Daniela, żywiołowość Igi i rubaszność Karola. Szczególnie urzekło mnie, jak lektor oddaje ciszę – te momenty, gdy bohaterowie po prostu są nad jeziorem, wsłuchani w przyrodę. To naprawdę mistrzostwo świata!

Nie jest to jednak pozycja pozbawiona wad. Jak zauważyła część recenzentów, niektóre wątki mogą wydawać się nieco “cukierkowe”, zwłaszcza dla czytelników preferujących bardziej złożone psychologicznie historie. Momentami miałem wrażenie, że konflikt z deweloperami mógłby być bardziej wyrazisty, a postać “złego” biznesmena – bardziej zniuansowana. Ale może właśnie w tym tkwi urok tej powieści – że nie próbuje być czymś, czym nie jest. To przede wszystkim opowieść o ludziach i ich relacjach, a nie społeczny manifest.

Porównując “Jezioro Zapomnienie” do innych pozycji z półki literatury obyczajowej, najbardziej przypomina mi “Dom nad rozlewiskiem” Małgorzaty Kalicińskiej – podobna atmosfera, podobne tematy, choć Tekieli wydaje się bardziej skupiać na męskiej perspektywie. Jeśli ktoś szuka czegoś bardziej “męskiego” w tonie, ale wciąż utrzymanego w konwencji literatury obyczajowej, to “Jezioro…” będzie idealnym wyborem.

Komu szczególnie poleciłbym tę pozycję? Na pewno wszystkim, którzy cenią sobie dobre opisy przyrody – te fragmenty są naprawdę mistrzowskie. Także osobom szukającym opowieści o przemianie, o tym, jak otworzyć się na innych nie tracąc przy tym siebie. I wreszcie – tym, którzy po prostu chcą się zrelaksować przy dobrej historii, bez zbędnego dramatyzmu, ale z dużą dawką ciepła i humoru.

Po skończonym słuchaniu miałem ochotę spakować plecak i ruszyć nad jakieś zapomniane jezioro. Albo przynajmniej znaleźć w sobie tyle odwagi, co Daniel, by postawić na swoim. To chyba najlepsza rekomendacja, jaką można dać książce – że nie tylko bawi, ale i inspiruje do zmian. A audiobook w wykonaniu Mateusza Drozdy to jak dodanie do tej mieszanki jeszcze jednego, magicznego składnika.

Wasz zawsze ciekawy nowych literackich odkryć, Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia przy kolejnej recenzji – może przy jakimś jeziorze?