Krętka blada – Joanna Chmielewska audiobook – Mordercza zagadka z humorem w tle

Opis

Cześć, miłośnicy dobrej literatury i kryminalnych zagadek z przymrużeniem oka!

Gdy tylko usłyszałem, że Storyside wydaje kolejną część ‘Przygód Joanny’ w interpretacji Ewy Abart, od razu przypomniały mi się długie wieczory z młodzieńczych lat, kiedy to pierwsze książki Chmielewskiej czytałem przy blasku lampki, chichocząc pod nosem z jej charakterystycznego humoru. ‘Krętka blada’ to jak powrót do starych znajomych – Joanna, Bieżan i Górski witają nas z nową zagadką, która idealnie wpisuje się w kanon lekkich kryminałów z duszą.

Fabuła, jak to u Chmielewskiej, kręci się wokół przypadkowego wplątania głównej bohaterki w śledztwo dotyczące zabójstw urzędników państwowych. To klasyczny motyw autorki – zwykła osoba w niezwykłych okolicznościach. Pamiętam, jak podczas analizy polskich kryminałów na moim blogu zwracałem uwagę, że właśnie ta formuła ‘przypadkowego detektywa’ tak świetnie działa w polskich realiach. Chmielewska mistrzowsko balansuje między powagą zbrodni a absurdalnością sytuacji, w jakie wpada Joanna.

Ewa Abart jako lektorka to strzał w dziesiątkę. Jej interpretacja Joanny może początkowo dziwić tych, którzy przywykli do bardziej dojrzałego brzmienia postaci (jak wspomina jedna z recenzentek), ale ja po godzinie słuchania nie wyobrażałem sobie innego głosu. Abart świetnie oddaje tę mieszankę dezorientacji, ciekawości i specyficznego humoru, który jest znakiem rozpoznawczym serii. Szczególnie udane są dialogi – każdy bohater ma swój charakterystyczny ton, co przy tak licznej obsadzie (typowej dla Chmielewskiej) jest nie lada wyzwaniem.

Jeśli chodzi o konstrukcję kryminalnej zagadki, ‘Krętka blada’ nie odbiega od standardów serii. Sprawa zabójstw urzędników państwowych, powiązanych podejrzanymi interesami, daje okazję do lekkiej satyry na biurokrację i władzę. To temat, który w polskiej literaturze zawsze znajdował podatny grunt – przypomina mi się moja seria artykułów o polskich kryminałach politycznych. Chmielewska jednak, w przeciwieństwie do wielu współczesnych autorów, nie moralizuje, tylko bawi się konwencją.

Dla nowych słuchaczy może być pewnym wyzwaniem nawigacja w gąszczu postaci i wątków pobocznych. Jak zauważyło kilku recenzentów, czasem można się pogubić kto jest kim. Ale czy nie tak właśnie wyglądają prawdziwe śledztwa? Ten lekki chaos jest częścią uroku prozy Chmielewskiej. Warto dać się ponieść tej historii, nie przejmując się, że gdzieś zgubimy wątek.

Porównując ‘Krętkę bladą’ do innych części serii, znajduję ją gdzieś pośrodku – nie jest to może ‘Lesio’ czy ‘Wszystko czerwone’, ale zdecydowanie góruje nad niektórymi późniejszymi tomami. To solidna pozycja dla fanów gatunku, szczególnie tych, którzy cenią sobie humor i lekkość w kryminale. Dla miłośników bardziej mrocznych klimatów polecałbym raczej współczesne kryminały, ale jeśli szukacie rozrywki na wysokim poziomie, to świetny wybór.

Technicznie audiobook stoi na wysokim poziomie – jakość dźwięku jest idealna zarówno do słuchania przez dobre głośniki, jak i przez słuchawki w komunikacji miejskiej. 9 godzin i 41 minut to optymalny czas – wystarczająco, by rozwinąć skrzydła historii, ale nie na tyle długo, by zmęczyć. Storyside jak zwykle nie zawodzi w kwestii produkcji.

Czy warto? Jeśli macie ochotę na inteligentną rozrywkę, która nie wymaga nadmiernego wysiłku umysłowego, ale jednocześnie bawi i relaksuje – jak najbardziej. To jak spotkanie z dawno niewidzianą przyjaciółką, która zawsze potrafi rozśmieszyć. Dla mnie, jako wieloletniego fana Chmielewskiej, to była prawdziwa uczta. I choć nie jest to może jej najlepsza książka, to dzięki interpretacji Abart słuchało się jej wyśmienicie.

Na kolejne literackie spotkania zapraszam na mojego bloga i podcast! Trzymajcie się ciepło i… słuchajcie więcej audiobooków!
Tomasz Wiśniewski