Królestwa i chaos – Kel Kade audiobook – Epicka walka o honor i królestwo w mroku!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży przez światy wyobraźni,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po audiobook „Królestwa i chaos” Kel Kade, czwarty tom „Kronik mroku”, miałam mieszane uczucia. Z jednej strony – ciekawość, jak autor zamknie tę epicką opowieść, z drugiej – obawę, czy seria utrzyma poziom po trzech poprzednich częściach. Teraz, po 16 godzinach spędzonych w towarzystwie Macieja Kowalika, którego głos stał mi się bliski jak głos starego przyjaciela, mogę powiedzieć: to była podróż pełna wzlotów i upadków, ale warto było w nią wyruszyć.

Przyznaję, że zawsze miałam słabość do fantastyki, która nie boi się poruszać tematów władzy, odpowiedzialności i moralnych dylematów. „Królestwa i chaos” to właśnie taka opowieść – gdzie polityczne intrygi przeplatają się z osobistymi dramatami, a każda decyzja Rezkina, głównego bohatera, niesie ze sobą konsekwencje. Słuchając, często myślałam o moich rozmowach z kolegami po fachu podczas konferencji literackich w Krakowie, gdzie dyskutowaliśmy, jak współczesna fantastyka staje się zwierciadłem naszych czasów. W Rezkinie widzę echo tych rozważań – bohatera rozdartego między honorem a pragmatyzmem, między lojalnością a koniecznością.

Kel Kade stworzyła świat, który – choć magiczny – jest zaskakująco ludzki w swoich konfliktach. Uchodźcy z Ashai poszukujący domu, skomplikowane relacje między królestwami, trudne wybory moralne – to wszystko brzmi dziwnie znajomo. W pewnym momencie, gdy Rezkin rozważał konsekwencje swoich decyzji, przypomniałam sobie dyskusję z moją siostrą o współczesnych migracjach i odpowiedzialności Zachodu. To właśnie siła dobrej fantastyki – potrafi mówić o uniwersalnych prawdach przez pryzmat wyimaginowanych światów.

Maciej Kowalik jako narrator to prawdziwa perła w koronie tego audiobooka. Jego głos – ciepły, a zarazem pełen mocy – idealnie oddaje charakter Rezkina. Kowalik nie czyta, on opowiada, nadając każdemu bohaterowi indywidualny ton i charakter. Szczególnie urzekło mnie, jak odtwarzał emocjonalne wahania postaci – od zimnej determinacji po chwile zwątpienia. To właśnie tacy narratorzy sprawiają, że audiobook staje się czymś więcej niż tylko „książką do słuchania” – to pełnoprawne dzieło sztuki performatywnej.

Niestety, nie wszystko w „Królestwach i chaosie” zachwyca. Jak zauważyli niektórzy recenzenci, dialogi bywają momentami naiwne, a niektóre postacie (zwłaszcza kobiece) zdają się służyć jedynie jako tło dla heroicznych czynów Rezkina. Frisha, jedna z głównych bohaterek, momentami irytuje swoją infantylnością – aż chciałoby się zapytać autorki: „Czy naprawdę kobieta w takim świecie nie mogłaby być bardziej złożoną postacią?”. To smutne, bo przecież polska fantastyka ma w swoim dorobku tak wspaniale napisane bohaterki jak u Sapkowskiego czy Grzędowicza.

Porównując „Królestwa i chaos” do innych dzieł gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do „Wiedźmina” Andrzeja Sapkowskiego – zarówno w tematyce moralnych wyborów, jak i w sposobie przedstawienia świata. Jednak gdzie Geralt jest pełen goryczy i sarkazmu, tam Rezkin wydaje się nieco zbyt idealny, zbyt „poprawny” w swoich decyzjach. Brakuje mi tu nieco literackiego szaleństwa, które znajdziemy np. u Jakuba Ćwieka w „Kłamcy”.

Czy warto sięgnąć po ten audiobook? Moja odpowiedź brzmi: tak, ale z pewnymi zastrzeżeniami. Dla fanów serii to oczywisty obowiązek – choćby po to, by zamknąć historię Rezkina. Dla nowych czytelników polecałabym jednak zaczęcie od pierwszego tomu, by w pełni zrozumieć niuanse tego świata. „Królestwa i chaos” to dzieło nierówne, momentami irytujące, ale też pełne pasji i pomysłów, które zapadają w pamięć. A w wykonaniu Kowalika – to prawdziwa uczta dla uszu.

Słuchając ostatnich scen, gdzie losy bohaterów znajdują swoje rozwiązanie, myślałam o tym, jak wiele polska fantastyka mogłaby czerpać z takich prób połączenia epickiego rozmachu z psychologiczną głębią. Może następnym razem Kel Kade da nam więcej takich postaci jak Tam – pełnych sprzeczności i wewnętrznych konfliktów? Bo to właśnie one, a nie idealni herosi, sprawiają, że chcemy wracać do książek raz za razem.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska