Królestwo obłędu – Kel Kade audiobook – Tajemnice, miecze i przeznaczenie w mrocznej odsłonie fantasy

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, zarówno tych drukowanych, jak i mówionych,

Gdy po raz pierwszy zetknęłam się z audiobookiem „Królestwo obłędu” Kel Kade, miałam mieszane uczucia. Z jednej strony – druga część cyklu „Kroniki mroku” wydana przez Fabrykę Słów, wydawnictwo o ugruntowanej pozycji w polskiej fantastyce. Z drugiej – recenzje, które czytałam, były wyjątkowo polarne: od zachwytów po zarzuty o infantylność. Postanowiłam więc zanurzyć się w ten świat z otwartym umysłem, tak jak nauczyłam się to robić podczas moich studiów nad współczesnymi nurtami w literaturze.

Pierwsze minuty słuchania to jak powrót do domu po długiej podróży – głos Macieja Kowalika, doświadczonego lektora, od razu wprowadza komfortowy rytm narracji. Jego interpretacja przypomina mi dyskusje o audiobookach, które prowadziłam z kolegami z wydziału – jak ważna jest nie tylko technika czytania, ale i zrozumienie tekstu, które Kowalik zdecydowanie posiada. Jego umiejętność oddania emocji Rezkina, głównego bohatera, szczególnie w scenach wewnętrznych rozterek, zasługuje na uznanie.

Sam świat przedstawiony w „Królestwie obłędu” to ciekawa mieszanka. Z jednej strony mamy klasyczne elementy fantasy: magię, turnieje, walkę dobra ze złem. Z drugiej – wyraźnie widoczne są wpływy literatury young adult, co może tłumaczyć skrajne reakcje czytelników. Pamiętam, jak podczas analizy współczesnej prozy młodzieżowej na uniwersytecie dyskutowaliśmy o tym, że gatunek ten często balansuje na granicy głębi i uproszczeń. Podobnie jest tutaj – wątki politycznych intryg mogłyby być bardziej rozwinięte, za to rozwój postaci, szczególnie Rezkina, został przedstawiony z zadziwiającą wnikliwością.

Co szczególnie przykuło moją uwagę, to sposób, w jaki Kade bawi się konwencją. Sceny turniejowe, które mogłyby być zwykłymi opisami walk, tutaj stają się metaforą poszukiwania tożsamości. To trochę jak w „Malowanym człowieku” Bretta, ale w lżejszym wydaniu. Pamiętam, jak podczas jednego z moich wykładów mówiłam studentom, że dobre fantasy nigdy nie jest tylko ucieczką od rzeczywistości, ale jej zwierciadłem. „Królestwo obłędu” zdaje się potwierdzać tę tezę, choć czasem w sposób nieco naiwny.

Jeśli chodzi o konstrukcję audiobooka, Fabryka Słów nie zawiodła – jakość dźwięku jest znakomita, a tempo narracji idealnie dopasowane do akcji. Kowalik świetnie radzi sobie z różnymi głosami postaci, choć przyznam, że niektóre kwestie Frisze (która, jak się okazuje, dzieli słuchaczy bardziej niż polityka) mogłyby być mniej przenikliwe. Ale może to właśnie zamysł – irytować nas tak, jak Rezkina?

Porównując do innych pozycji na rynku, „Królestwo obłędu” plasuje się gdzieś między „Szklanym tronem” Maas a „Panem Lodowego Ogrodu” Grzędowicza. Brakuje mu może polotu tego drugiego, ale za to bije od niego energia, która przyciągnęła mnie do pierwszej części. To nie jest może literatura, która zmieni wasze życie, ale na pewno umili długie, jesienne wieczory.

Dla kogo będzie to idealna pozycja? Dla fanów lekkiego fantasy, którzy szukają rozrywki, ale nie boją się momentami pogłębionej refleksji. Dla tych, którzy – jak ja – doceniają dobrą interpretację audiobookową. I wreszcie – dla wszystkich, którzy wierzą, że nawet w królestwie obłędu można znaleźć ziarno prawdy o sobie.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska