Krwawy obowiązek. Sophia – Amelia Sowińska audiobook – Miłość i mafia w jednym, trzymającym w napięciu słuchowisku

Opis

Cześć, miłośnicy mocnych wrażeń i literackich emocji! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie audiobooków, które potrafią poruszyć do głębi.

Gdy tylko zobaczyłem okładkę ‘Krwawy obowiązek. Sophia’ Amelii Sowińskiej, od razu poczułem, że to będzie coś więcej niż kolejny romans. Ta krwistoczerwona typografia i spojrzenie Sophii, pełne wyzwania i strachu jednocześnie, przypomniało mi okładki tych wszystkich powieści mafijnych, które pochłaniałem w czasach studenckich. Pamiętam, jak analizowałem wtedy mechanizmy władzy w organizacjach przestępczych na zajęciach z socjologii – i oto znów mam okazję zanurzyć się w ten mroczny świat, tym razem w wersji audio.

Sophia Esposito to postać, która od pierwszych minut nagrania wdziera się do świadomości z siłą wystrzału z kałasznikowa. Dwudziestodwuletnia dziewczyna, która nagle odkrywa, że jej życie to jedno wielkie kłamstwo, a biologiczni rodzice to prominentni członkowie Cosa Nostry – to materiał na thriller psychologiczny pierwszej klasy. Amelia Sowińska, debiutująca w tak wymagającym gatunku, jakim jest dark romance, zaskakująco dobrze radzi sobie z budowaniem napięcia. Jej styl przypomina mi nieco wczesne książki L.J. Shen – te same ostre kontury postaci, ta sama bezkompromisowość w pokazywaniu brutalnego świata mafii.

Agnieszka Baranowska jako lektorka to strzał w dziesiątkę. Jej głos, momentami miękki jak jedwab, by za chwilę stać się twardy jak stal, idealnie oddaje emocjonalną huśtawkę Sophii. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena pierwszego spotkania z Siergiejem Durovem – Baranowska potrafiła oddać cały ten miks przerażenia, fascynacji i buntu, który targa główną bohaterką. Jako wieloletni słuchacz audiobooków doceniam też sposób, w jaki narratorka różnicuje głosy poszczególnych postaci – Siergiej brzmi dostatecznie groźnie, by uwierzyć w plotki o jego morderczych skłonnościach.

Fabuła, choć momentami przewidywalna (kto czytał romanse mafijne, ten wie, czego się spodziewać), ma kilka naprawdę mocnych punktów. Wątek przymusowego małżeństwa został potraktowany z większą subtelnością niż w wielu podobnych powieściach. Sophia nie jest typową ‘dziewczyną do ratowania’ – jej wewnętrzna walka między pragnieniem przetrwania a buntem przeciwko nowej rzeczywistości przypomina mi nieco motywy z ‘Pod wulkanem’ Lowry’ego, tyle że w zupełnie innych dekoracjach. Szkoda tylko, że autorka czasami przeciąga niektóre wątki – ostatnie 2-3 godziny audiobooka rzeczywiście mogłyby być bardziej dynamiczne.

Co do kontrowersji związanych z językiem – owszem, wulgaryzmów jest sporo, ale w świecie mafijnym to raczej norma niż nadużycie. Pamiętam, jak dyskutowałem o tym na moim podcaście, analizując ‘Chłopaków z ferajny’ Scorsese – autentyczność dialogów często wymaga użycia mocnego języka. Amelia Sowińska chyba też tak to widzi, bo jej postaci mówią tak, jak można by się spodziewać po ludziach z ich środowiska.

Dla kogo będzie ten audiobook? Na pewno dla fanów mocnych wrażeń i romansów, które nie boją się mrocznych tematów. Jeśli podobały wam się książki Penelope Douglas czy wspomnianej już L.J. Shen, ‘Krwawy obowiązek’ powinien trafić w wasz gust. Ja osobiście doceniam też wątek samoświadomości Sophii – jej refleksje nad tożsamością i pochodzeniem przypominają mi trochę motywy, które analizowałem w kontekście polskiej literatury pokoleniowej. Tyle że tutaj wszystko jest podane w znacznie bardziej przystępnej, komercyjnej formie.

Czy warto wydać prawie 16 godzin życia na tę historię? Moja odpowiedź: tak, ale z pewnymi zastrzeżeniami. To nie jest literatura wysokich lotów, ale solidnie wykonany produkt gatunkowy. Agnieszka Baranowska swoją interpretacją dodaje tej historii głębi, której czasami brakuje w samym tekście. A seria zapowiada się na tyle interesująco, że pewnie sięgnę po kolejne tomy – choćby po to, by sprawdzić, czy Sophia w końcu postawi się swoim oprawcom.

Wasz zawsze głodny literackich wrażeń, Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach – może przy okazji jakiegoś polskiego dark romance? Bo przecież nasza rodzima scena też ma się czym pochwalić!