Legion nieśmiertelnych. Świat Postępu – B.V. Larson audiobook – Międzygwiezdna przygoda w sercu kosmicznego imperium

Opis

Cześć, moi drodzy miłośnicy sci-fi i audioboków!

Witajcie w kolejnej odsłonie moich audiobook-owych przygód! Dziś zabiorę Was w podróż przez galaktykę z „Legion nieśmiertelnych. Świat Postępu” B.V. Larsona, trzecią częścią serii, która już zdążyła zawojować serca fanów space opery. Jako wasz przewodnik po świecie kultury popularnej, nie mogę się doczekać, by podzielić się z Wami wrażeniami z tej kosmicznej odysei!

Zanim zanurzymy się w głębiny Tau Ceti, muszę Wam się do czegoś przyznać. Kiedy usłyszałem, że akcja tej części przenosi się na zaawansowaną technologicznie planetę, od razu przypomniał mi się mój podcast o polskiej kinematografii sci-fi. Pamiętacie „Seksmisję” Machulskiego? To było coś! Ale spokojnie, „Świat Postępu” to zupełnie inna liga – choć może równie zabawna, co przygody Maksa i Alberta.

James McGill, nasz nieśmiertelny bohater, tym razem ląduje na Tau Ceti, zwanej Światem Postępu. I wiecie co? To trochę jak wizyta w hipernowoczesnej Warszawie przyszłości – tylko że na sterydach i w kosmosie. Larson stworzył tu fascynujący świat, gdzie cała planeta jest jednym wielkim miastem, a populacja… cóż, powiedzmy, że warszawskie korki to przy tym pikuś.

Co mnie najbardziej urzekło? Sposób, w jaki autor bawi się konwencją. Z jednej strony mamy klasyczną space operę z całym jej rozmachem, a z drugiej – satyryczne spojrzenie na społeczeństwo oparte na zysku. To trochę jak połączenie „Gwiezdnych wojen” z krytyką późnego kapitalizmu. I wiecie co? To działa!

Roch Siemianowski jako narrator to strzał w dziesiątkę. Jego głos idealnie oddaje charakter McGilla – jest w nim ta nutka ironii i dystansu, która sprawia, że główny bohater staje się jeszcze bardziej wiarygodny. Kiedy słuchałem, jak opisuje zawiłości polityczne Świata Postępu, miałem wrażenie, jakbym oglądał relację z obrad jakiegoś kosmicznego sejmu – tylko o wiele ciekawszą!

Larson ma niesamowity talent do tworzenia złożonych światów. Tau Ceti to nie tylko tło dla akcji – to żywy, pulsujący organizm. Czuć tu inspiracje naszymi ziemskimi metropoliami, ale wszystko jest podkręcone do granic możliwości. Przypomniało mi to trochę moje wrażenia z pierwszej wizyty w Tokio – ta sama mieszanka zachwytu i lekkiego przytłoczenia skalą wszystkiego.

Jeśli chodzi o fabułę, to muszę przyznać, że Larson nie zwalnia tempa. McGill, jak zwykle, wpada z deszczu pod rynnę, a my razem z nim. Intrygi, konflikty, zagrożenie inwazją – to wszystko sprawia, że trudno się oderwać od słuchawek. To trochę jak maraton najlepszych odcinków „Gry o tron

To tyle ode mnie na dziś! Dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o „Świecie Postępu
Tomasz Wiśniewski