Leśniczówka Wszebory – Joanna Tekieli audiobook – Odkryj siłę uczuć w sercu puszczy

Opis

Cześć, miłośnicy literatury i słuchacze audiobooków!

Gdy tylko usłyszałem, że Joanna Tekieli wydała nową powieść, a do tego w formie audiobooka, wiedziałem, że muszę to sprawdzić. ‘Leśniczówka Wszebory’ to nie tylko historia o życiu, ale prawdziwa uczta dla zmysłów – podróż przez piękno polskiej przyrody, która od razu przyciągnęła moją uwagę. Już w pierwszych rozdziałach autorka mistrzowsko kreśli obraz Wszeborowskiej Puszczy, gdzie każdy szelest liści i śpiew ptaków zdaje się opowiadać własną historię. Joanna Domańska, która podjęła się narratorskiego wyzwania, doskonale oddała klimat tej opowieści, sprawiając, że słuchanie stało się prawdziwą przyjemnością. Jej głos delikatnie drży, gdy Ola przeżywa trudne chwile, a w opisach przyrody nabiera takiej plastyczności, że niemal widzimy przed oczami złociste promienie słońca przebijające się przez konary starych dębów.

Historia Oli, która traci pracę i znajduje nowe wyzwanie w redagowaniu przewodnika po Wszeborowskim Parku Narodowym, jest pełna emocji i refleksji nad współczesnym światem. Tekieli z chirurgiczną precyzją rozprawia się z mitem “łatwego rynku pracy”, pokazując przez pryzmat doświadczeń głównej bohaterki, jak brutalna potrafi być rzeczywistość. Szczególnie poruszający jest moment, gdy Ola, po miesiącach bezskutecznych poszukiwań, przyjmuje pracę kelnerki – scena jej pierwszego dnia, gdy ukradkiem ociera łzy w zapleczu, należy do najsilniejszych w całej książce. Autorka zręcznie łączy te wątki osobiste z poetyckimi opisami przyrody, tworząc spójną i wciągającą narrację. Wszeborowska puszcza staje się nie tylko tłem, ale swego rodzaju terapeutką – jak w scenie, gdy Ola, zagubiona po kolejnej zawodowej porażce, znajduje ukojenie w obserwacji tańca motyli nad leśną polaną.

Joanna Domańska jako narratorka doskonale oddaje emocje bohaterów, a jej głos wprowadza słuchacza w klimat opowieści z niemal filmową plastycznością. Jej interpretacja dopełnia całość, sprawiając, że audiobook staje się pełnowartościowym doświadczeniem. Szczególnie zapadły mi w pamięć fragmenty, w których opisywała przyrodę – jej sposób mówienia o porannej mgle snującej się nad bagnami czy o zapachu żywicy wydobywającym się z pękniętej kory sosny sprawiał, że można było wręcz poczuć zapach lasu i usłyszeć szum drzew. Również drugoplanowi bohaterowie – jak stary leśnicz Franciszek z jego mądrością czerpaną z obserwacji natury czy ekscentryczna botaniczka Hania – zostali przez Domanską ożywieni z niezwykłą dbałością o szczegóły.

Jednak, jak to często bywa, nie wszystko jest idealne. Niektóre wątki, jak relacja Oli z lokalnym fotografem Marcinem, wydają się lekko przewidywalne, a zakończenie, choć satysfakcjonujące emocjonalnie, pozostawia pewien niedosyt – chciałoby się poznać dalsze losy niektórych postaci. Mimo to, ‘Leśniczówka Wszebory’ to pozycja, która z pewnością przypadnie do gustu nie tylko miłośnikom literatury obyczajowej, ale też tym, którzy w książkach szukają ucieczki od zgiełku miasta i chwili refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne.

Porównując tę książkę do innych dzieł Tekieli, jak ‘Dom nad rozlewiskiem’ czy ‘Gościniec pod Lipami’, można zauważyć, że autorka konsekwentnie rozwija swój styl, łącząc proste, ale pełne emocji historie zwykłych ludzi z coraz bardziej wyrafinowanymi opisami przyrody. W ‘Leśniczówce…’ widać ewolucję – natura nie jest już tylko pięknym tłem, ale aktywną siłą kształtującą charaktery bohaterów. Jeśli podobały wam się jej poprzednie prace, z pewnością i ta was nie zawiedzie, a może nawet zaskoczy dojrzałością obserwacji psychologicznych.

Podsumowując, ‘Leśniczówka Wszebory’ to audiobook, który warto dodać do swojej kolekcji nie tylko ze względu na treść, ale też znakomitą interpretację. Jest to idealna propozycja na długie wieczory, kiedy chcemy się zrelaksować i przenieść w świat pełen piękna i emocji, ale też na chwile zwątpienia, by przypomnieć sobie, że natura zawsze daje schronienie i nowe siły. Polecam wszystkim, którzy szukają chwili wytchnienia w otoczeniu natury i wierzą, że czasem trzeba zgubić się w lesie, by na nowo odnaleźć siebie.

Z literackimi pozdrowieniami, Tomasz Wiśniewski