Ludzie z mgły – Izabela Janiszewska audiobook – Wciągająca tajemnica, która nie da ci spokoju

Opis

Witajcie, miłośnicy mroku i tajemnic,

Kiedy mgła spowija podlaskie Sinice, a w jej mlecznych objęciach giną ludzie, nie sposób oderwać się od audiobooka “Ludzie z mgły” Izabeli Janiszewskiej, który w mistrzowski sposób ożywia Filip Kosior. To nie jest zwykły kryminał – to podróż w głąb ludzkiej psychiki, gdzie ranh giới giữa thực tế và ảo giác mỏng manh như sợi chỉ pajęczyny w porannej rosie. Janiszewska, z wykształceniem w psychologii kryminalnej i pasją do folkloru, stworzyła historię, która wciąga jak bagno i nie puszcza aż do ostatniego słowa.

Pamiętam, jak kiedyś, podczas pracy nad krótkim filmem grozy, starałem się oddać ducha polskich legend – tę nieuchwytną aurę, która sprawia, że lasy i mgły stają się czymś więcej niż tylko tłem. W “Ludziach z mgły” odnalazłem to samo: Sinice to nie tylko miejsce akcji, ale niemal żywa istota, która oddycha, szepcze i skrywa sekrety. Zaginięcie Alicji Jarosz, młodej dziewczyny pochłoniętej przez mgłę, budzi w słuchaczu pierwotny lęk – ten sam, który czuli nasi przodkowie, gdy bali się zgubić w lesie pełnym duchów i upiorów. A kiedy z oparów wyłania się mężczyzna bez pamięci, z naszyjnikiem Alicji w dłoni, zagadka staje się jeszcze bardziej mroczna. To historia, która przypomina, że w cieniu codzienności czai się coś, co wymyka się rozumowi.

Janiszewska perfekcyjnie splata wątki kryminalne z psychologiczną głębią. Śledczy, zmagający się z własnymi demonami, stają przed ścianą kłamstw i lokalnych przesądów. Autorka, dzięki swojej wiedzy o folklorze, wplata do fabuły subtelne echa podlaskich opowieści – mgła nie jest tu tylko zjawiskiem atmosferycznym, ale symbolem tajemnicy i zapomnienia. W tle słychać niemal szept babć snujących historie o utopcach i błędnych ogniach. To, co najbardziej mnie urzekło, to sposób, w jaki Janiszewska buduje napięcie – nie poprzez tanie jump scare’y, ale przez powolne odkrywanie warstw ludzkich grzechów i lęków. Jak mawiam często: “nỗi sợ hãi cổ xưa nhất là nỗi sợ điều chưa biết”, a tu nieznane czai się na każdym kroku.

Filip Kosior, narrator tej opowieści, to prawdziwy mistrz. Jego głos jest jak mgła sama w sobie – czasem spokojny i hipnotyzujący, czasem napięty jak struna, gotowa pęknąć. Potrafi oddać zarówno młodzieńczą bezradność Alicji, jak i zmęczenie śledczych, którzy brną przez gąszcz poszlak. Słuchając go, miałem wrażenie, że siedzę przy ognisku, a on snuje mi historię, która wydarzyła się tuż za rogiem. Jakość dźwięku jest krystaliczna – 11 godzin i 36 minut mija jak mgnienie oka, a produkcja Czwarta Strona zadbała o to, by każdy szelest i oddech były słyszalne. To audiobook experience, które wciąga bez reszty.

Nie mogę jednak przemilczeć pewnych wad. Momentami fabuła zdaje się zbyt wolno rozwijać – niektóre wątki poboczne, choć klimatyczne, mogłyby zostać skrócone, by nadać historii jeszcze większej dynamiki. Z drugiej strony, to właśnie te dłużyzny budują atmosferę osaczenia, więc może to celowy zabieg? Dla fanów szybkich thrillerów może być to minus, ale dla mnie, kogoś, kto ceni powolne budowanie grozy, to raczej atut.

Porównując “Ludzi z mgły” do innych polskich kryminałów, jak choćby dzieł Wojciecha Chmielarza, który zresztą chwali tę książkę, widzę wyraźną różnicę. Chmielarz stawia na miejską surowość, Janiszewska zaś na wiejską, niemal mistyczną aurę. To bliższe klimatom “Rębisza” Katarzyny Puzyńskiej, ale z mocniejszym akcentem na psychologię i folklor. Jeśli lubicie historie, gdzie granica między jawą a snem się zaciera, ten audiobook jest dla Was.

Polecam go wszystkim, którzy szukają czegoś więcej niż schematycznego kryminału – to opowieść o strachu, pamięci i prawdzie, która czasem lepiej, by pozostała ukryta we mgle. Dla tych, co kochają słuchać w letnie wieczory, gdy mgła unosi się nad polami, to idealny wybór. A najlepsze? Możecie sięgnąć po ten audiobook za darmo – wystarczy sprawdzić platformy takie jak Storytel czy Legimi, które często oferują takie perełki w ramach subskrypcji.

Słuchając “Ludzi z mgły”, przypomniałem sobie moje badania nad psychologią strachu. Najbardziej przerażające jest to, co niewidoczne – a Janiszewska i Kosior potrafią sprawić, że widzisz mgłę nawet z zamkniętymi oczami. To nie tylko kryminał, to przeżycie, które zostaje z tobą na długo po wybrzmieniu ostatnich słów.

Z dreszczem na plecach i szacunkiem dla mroku,
Piotr Czarny