Lustereczko, powiedz przecie – Alek Rogoziński audiobook – Fascynujący kryminał, gdzie piękno kryje mroczną tajemnicę

Opis

Cześć, kochani miłośnicy dobrej rozrywki i kryminalnych zagadek!

Dzisiaj chciałbym opowiedzieć Wam o audiobooku, który ostatnio skradł moje serce i godziny spędzone na słuchaniu – mowa o „Lustereczko, powiedz przecie” autorstwa Alka Rogozińskiego, drugim tomie serii „Róża Krull na tropie”, w rewelacyjnej narracji Pauliny Holtz. Jeśli śledzicie mojego bloga o kulturze popularnej, wiecie, że uwielbiam lekkie, ale inteligentne kryminały, które potrafią zarówno rozbawić, jak i wciągnąć. I powiem Wam jedno – ten audiobook to prawdziwa perełka w kategorii „kryminał komediowy”. Ale zanim przejdziemy do szczegółów, pozwólcie, że podzielę się z Wami, dlaczego ta historia tak bardzo mnie poruszyła.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o serii z Różą Krull, przypomniały mi się czasy, gdy pisałem na blogu cykl o polskich bestsellerach. Pamiętam, jak analizowałem, co sprawia, że współczesne historie kryminalne osadzone w naszych realiach tak bardzo trafiają do czytelników i słuchaczy. W jednym z artykułów pisałem o książkach, które łączą humor z zagadkami – i już wtedy nazwisko Rogozińskiego pojawiało się jako synonim tego gatunku. Słuchając „Lustereczko, powiedz przecie”, poczułem, że to kwintesencja tego, co wtedy opisywałem – polska rzeczywistość, satyra na współczesność i ten niepowtarzalny vibe, który sprawia, że słuchasz i śmiejesz się pod nosem, choć przecież ktoś właśnie zginął. To trochę jak oglądanie starego odcinka „Ojca Mateusza”, ale z dużo bardziej zadziornym humorem.

Sama fabuła to prawdziwy rollercoaster. Róża Krull, autorka kryminałów, która przypadkiem staje się świadkiem samobójstwa uczestnika konkursu Mister Polonia, wplątuje się w śledztwo, które prowadzi ją w świat, gdzie kosmetyki i moda są ważniejsze niż zdrowy rozsądek. Pomaga jej w tym sam Rafał Maślak, co już samo w sobie jest genialnym zabiegiem – przecież to postać, którą każdy z nas kojarzy z mediów i świata celebrytów. Alek Rogoziński zgrabnie bawi się stereotypami, pokazując kulisy konkursów piękności, rywalizację i obsesję na punkcie sławy. Powiedzmy sobie szczerze – kto z nas nie oglądał kiedyś takich programów w telewizji, zastanawiając się, co tak naprawdę dzieje się za kulisami? Ta książka to jak bilet VIP do tego świata, tylko zamiast czerwonego dywanu mamy… trupa i zagadkę do rozwiązania.

To, co naprawdę mnie urzekło w tej historii, to sposób, w jaki autor łączy elementy kryminału z humorem. Nie jest to ciężka, mroczna opowieść w stylu skandynawskiego noir, ale raczej coś, co moglibyśmy porównać do klasycznych kryminałów Joanny Chmielewskiej – lekkich, pełnych ironii i autoironii. Rogoziński ma talent do tworzenia dialogów, które brzmią jak rozmowy podsłuchane na polskiej ulicy, a jednocześnie są tak zabawne, że czasem musiałem pauzować audiobook, żeby się pośmiać. Jedna scena, w której Róża próbuje zrozumieć, dlaczego faceci wiedzą o kremach więcej niż ona, to absolutny majstersztyk. To takie polskie – śmiać się z samych siebie, ale z klasą.

Przejdźmy teraz do tego, co w audiobookach jest równie ważne jak treść – do narracji. Paulina Holtz, która użyczyła głosu tej historii, to dla mnie prawdziwa gwiazda tego „listening experience”. Jej interpretacja postaci Róży Krull jest po prostu genialna – potrafi oddać zarówno jej zadziorność, jak i momenty zwątpienia. Słuchając jej, czułem się, jakbym siedział z Różą przy kawie i słuchał jej opowieści na żywo. Holtz ma też świetne wyczucie humoru – każda ironiczna uwaga czy żart brzmią naturalnie, a jej głos idealnie podkreśla komediowy charakter książki. Jeśli chodzi o jakość audio, nie mam żadnych zastrzeżeń – nagranie jest czyste, bez irytujących szumów czy nierówności w głośności. To ważne, bo przecież nikt nie chce, żeby techniczne niedociągnięcia psuły „audiobook experience”. Dla tych, którzy szukają darmowych audiobooków, niestety nie mam dobrych wieści – ten tytuł nie jest dostępny za free, ale uwierzcie mi, warto zainwestować w tę przygodę słuchową.

Oczywiście, jak każdy krytyk, muszę też spojrzeć na tę książkę z odrobiną dystansu. Choć historia jest wciągająca i zabawna, nie jest to kryminał, który zaskoczy wytrawnych fanów gatunku skomplikowaną intrygą. Fabuła jest raczej schematyczna, a rozwiązanie zagadki nie wbija w fotel. Ale wiecie co? Myślę, że nie o to tu chodzi. „Lustereczko, powiedz przecie” to książka, która ma bawić i relaksować, a nie zmuszać do analizowania każdego szczegółu. Jeśli szukacie czegoś na poziomie Agaty Christie, możecie poczuć lekki niedosyt. Ale jeśli macie ochotę na coś lekkiego, co poprawi Wam humor po ciężkim dniu, to jest strzał w dziesiątkę.

Porównując ten tom do innych książek Rogozińskiego, zwłaszcza z serii o Róży Krull, widzę, że autor utrzymuje wysoki poziom humoru i lekkości. Jeśli podobał Wam się pierwszy tom, „Do trzech razy śmierć”, to drugi na pewno Was nie rozczaruje. Myślę też, że fani Joanny Chmielewskiej odnajdą tu podobny klimat – ten mix kryminału z komedią, który w Polsce ma swoją długą tradycję. A jeśli lubicie współczesne polskie kryminały, ale w bardziej poważnym tonie, to może warto zerknąć na serię o detektywie Bruno Roberta Małeckiego – choć tam humoru jest jak na lekarstwo.

Komu poleciłbym ten audiobook? Na pewno wszystkim, którzy szukają przyjemnej, relaksującej rozrywki. To idealna propozycja na długą podróż samochodem, wieczór z kubkiem herbaty czy nawet sprzątanie mieszkania – uwierzcie mi, z Różą Krull w słuchawkach nawet mycie okien staje się przygodą. Myślę, że szczególnie spodoba się osobom, które lubią satyrę na współczesną kulturę, celebrytów i media. Jeśli fascynuje Was świat konkursów piękności albo po prostu chcecie się pośmiać z polskiej rzeczywistości, to „Lustereczko, powiedz przecie” jest dla Was.

Na koniec chciałbym podzielić się jeszcze jedną osobistą refleksją. Słuchanie tego audiobooka przypomniało mi, dlaczego tak bardzo lubię polską literaturę rozrywkową. Pamiętam, jak na jednym z odcinków mojego podcastu analizowałem adaptacje filmowe polskich książek, jak choćby „Wojnę polsko-ruską”. Zastanawiałem się wtedy, jak trudne jest przeniesienie specyficznego, lokalnego humoru na ekran. Słuchając Rogozińskiego, myślę, że jego książki byłyby idealnym materiałem na serial – ten humor, te dialogi, ta satyra na nasze podwórko. Może kiedyś doczekamy się ekranizacji przygód Róży Krull? Trzymam za to kciuki, bo to bohaterka, która zasługuje na swoje pięć minut na Netfliksie.

Podsumowując, „Lustereczko, powiedz przecie” to audiobook, który dostarcza dokładnie tego, czego oczekuję od kryminału komediowego – śmiechu, relaksu i odrobiny tajemnicy. Paulina Holtz sprawia, że każda minuta słuchania to czysta przyjemność, a Alek Rogoziński po raz kolejny udowadnia, że w kategorii lekkich kryminałów nie ma sobie równych. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji zanurzyć się w świat Róży Krull, to gorąco zachęcam – to „audiobook experience”, które zostaje z Wami na długo.

Do usłyszenia przy kolejnej recenzji, a tymczasem – dajcie znać, co sądzicie o przygodach Róży Krull! Z kulturalnym pozdrowieniem, Tomasz Wiśniewski