Metro 2033 – Dmitry Glukhovsky audiobook – Wstrząsająca podróż po świecie po apokalipsie

Opis

Drodzy miłośnicy mrocznych zakamarków ludzkiej duszy i postapokaliptycznych wizji,

Gdy po raz pierwszy zanurzyłem się w świat „Metra 2033” Dmitrija Glukhovsky’ego, nie spodziewałem się, że ta podróż przez tunele moskiewskiego metra pozostawi we mnie tak głęboki ślad. Jako badacz ludzkich lęków i fascynat literatury grozy, często szukam dzieł, które nie tylko bawią, ale zmuszają do refleksji nad kondycją ludzkości. I muszę przyznać – rosyjski autor trafił w samo sedno.

Przestrzeń „Metra 2033” to nie tylko fizyczna rzeczywistość podziemnych korytarzy, ale przede wszystkim psychologiczna mapa ludzkich obaw. Glukhovsky mistrzowsko przeplątuje wątki survivalowe z filozoficznymi pytaniami o naturę człowieka. Pamiętam, jak podczas moich badań nad psychologią posttraumatyczną natrafiałem na podobne przypadki – ludzie w ekstremalnych warunkach albo odsłaniają swoje najgłębsze instynkty, albo… znajdują w sobie nieoczekiwaną siłę. Artem, główny bohater, jest tego doskonałym przykładem – jego wędrówka to nie tylko fizyczna podróż, ale inicjacja w dorosłość w świecie, gdzie dorosłość oznacza stawienie czoła niewyobrażalnemu.

Krzysztof Gosztyła jako narrator to prawdziwa uczta dla uszu. Jego głos – niczym echo w tunelach metra – niesie ze sobą całą gamę emocji: od chłopięcej naiwności Artema po złowieszczy szept „ciemnych”. Pracując nad adaptacjami legend słowiańskich, zawsze doceniałem aktorów, którzy potrafią oddać ducha opowieści nie tylko słowami, ale i barwą głosu. Gosztyła to właśnie taki mistrz – jego interpretacja Huntera sprawia, że włosy stają dęba, a głosy mutantów w tunelach słyszę długo po zakończeniu słuchania.

Świat przedstawiony w „Metrze 2033” przypomina mi nieco nasze polskie legendy o podziemnych królestwach – czy to kopalniach w Wieliczce, czy tunelach pod Wawelem. Tyle że zamiast skarbów, mieszkańcy moskiewskiego metra znajdują tam tylko strach i walkę o przetrwanie. Glukhovsky genialnie pokazuje, jak szybko ludzie w takich warunkach tworzą nowe religie, ideologie i struktury władzy. To niezwykle trafna metafora współczesności, choć ubrana w postapokaliptyczne szaty.

Dla słuchaczy przyzwyczajonych do szybkiej akcji „Metro 2033” może być wyzwaniem – tu tempo przypomina niekiedy ostrożne stąpanie po zasypanym tunelu. Ale właśnie ta metodyczność buduje niepowtarzalny klimat. Pamiętam, jak podczas eksploracji opuszczonych bunkrów pod Warszawą podobne uczcie powolnego odkrywania tajemnic towarzyszyło mi przez całą drogę. Gosztyła potrafi tę powolność zamienić w atut – jego narracja jest jak przewodnik prowadzący nas przez coraz głębsze poziomy ludzkiej psychiki.

Porównując „Metro 2033” do innych dzieł postapo, widzę wyraźne wpływy rosyjskiej szkoły filozoficznej – więcej tu Dostojewskiego niż, powiedzmy, McCarthy’ego. To nie tylko opowieść o przetrwaniu, ale przede wszystkim studium tego, co zostaje z człowieczeństwa, gdy odpadną wszystkie cywilizacyjne naleciałości. W pewnym sensie przypomina to moje ulubione baśnie słowiańskie, gdzie bohater musi zmierzyć się nie tylko z zewnętrznymi potworami, ale przede wszystkim z demonami własnej duszy.

Dla kogo będzie ten audiobook? Z pewnością dla cierpliwych słuchaczy, którzy lubią, gdy historia dojrzewa powoli jak dobre wino. Dla miłośników psychologicznych portretów i filozoficznych pytań ukrytych w science-fiction. I oczywiście – dla wszystkich, którzy chcą doświadczyć mistrzowskiej interpretacji, gdzie każdy oddech narratora, każde zawahanie głosu buduje niepowtarzalną atmosferę.

W mrocznych tunelach literackiej refleksji pozostaje Wasz, Piotr Czarny