Mister Mecenas – Małgorzata Lisińska audiobook – Gorący romans, który rozgrzeje Twoje serce

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po audiobook “Mister Mecenas” Małgorzaty Lisińskiej, miałam mieszane uczucia. Z jednej strony – lekki romans komediowy, idealny na letnie popołudnia, z drugiej – obawa, czy nie będzie to kolejna powierzchowna historia, która zniknie z pamięci zaraz po odłożeniu słuchawek. Jak się jednak okazało, ta produkcja wydawnictwa Melissa Darwood, z fenomenalną interpretacją Magdy Karel, zaskoczyła mnie swoją wielowarstwowością.

Przyznaję, że motyw “friends to lovers” nie należy do moich ulubionych – zwykle wydaje mi się zbyt przewidywalny. Jednak sposób, w jaki Lisińska rozwija relację między główną bohaterką a bratem jej przyjaciółki, przypomniał mi dyskusje, które prowadziłam z koleżankami po fachu o współczesnej literaturze kobiecej. To nie jest tylko prosta historia miłosna, ale także subtelna gra z konwenansami i społecznymi oczekiwaniami. Bohaterka, pozornie frywolna i niechętna zobowiązaniom, w rzeczywistości ukazuje głębszy dylemat – jak pogodić wolność z rodzącym się uczuciem, które nie mieści się w jej dotychczasowych zasadach.

Magda Karel jako lektorka to strzał w dziesiątkę. Jej głos – momentami przekorny, momentami pełen ciepła – idealnie oddaje emocjonalną huśtawkę bohaterki. Szczególnie urzekło mnie, jak Karel potrafiła oddać ironiczny dystans narratorki, nie tracąc przy tym wrażliwości na bardziej intymne fragmenty. To właśnie w tych momentach przypomniała mi się moja pierwsza lektura “Małej” tej samej autorki – podobna mieszanka humoru i emocjonalnej głębi, choć w “Mister Mecenas” jest więcej swobodnego, niemalże młodzieńczego luzu.

Analizując warstwę językową, muszę przyznać, że początkowo raziło mnie nadużywanie przekleństw, które niektórym recenzentom również się nie spodobało. Jednak po dłuższym słuchaniu zrozumiałam, że to celowy zabieg – autorka tworzy specyficzny, bardzo współczesny slang, którym posługują się bohaterowie. To język pokolenia, które maskuje wrażliwość sarkazmem, a niepewność – pozorną pewnością siebie. W tym kontekście nawet najbardziej dosadne wyrażenia zyskują literackie uzasadnienie.

Ciekawym zabiegiem jest też konstrukcja narracji – historia prowadzona jest z perspektywy bohaterki, co w połączeniu z interpretacją Karel tworzy wrażenie bardzo osobistej opowieści, niemalże zwierzenia. To sprawia, że słuchacz (a w zasadzie słuchaczka, bo to zdecydowanie literatura skierowana do kobiet) ma wrażenie uczestniczenia w sekretnej rozmowie między przyjaciółkami. Ten zabieg przypomniał mi techniki narracyjne, które analizowałam w swojej pracy magisterskiej – współczesna literatura coraz częściej sięga po takie intymne formy wyznania.

Jeśli chodzi o warstwę muzyczną i efekty dźwiękowe – produkcja jest bardzo stonowana, co uważam za zaletę. Nie ma tu rozpraszających wstawek muzycznych, a delikatne przejścia między rozdziałami są dyskretne i dobrze wkomponowane. To ważne, bo pozwala skupić się na interpretacji tekstu, nie przytłaczając słuchacza nadmiarem bodźców.

Porównując “Mister Mecenas” do innych współczesnych polskich romansów, muszę przyznać, że Lisińska znalazła złoty środek między lekką rozrywką a bardziej refleksyjną opowieścią o dorastaniu emocjonalnym. To nie jest może literatura wysoka, ale z pewnością – literatura świadoma swoich celów i skuteczna w ich realizacji. Po dziesięciu godzinach słuchania zostałam z poczuciem, że spędziłam czas nie tylko przyjemnie, ale i w wartościowym towarzystwie literackich bohaterów.

Dla kogo będzie to idealny audiobook? Myślę, że szczególnie docenią go młode kobiety, które same borykają się z dylematem między niezależnością a potrzebą bliskości. Ale także starsze czytelniczki (jak ja!) znajdą tu wiele momentów, które przywołają wspomnienia własnych młodzieńczych rozterek miłosnych. To jedna z tych historii, która – choć osadzona w konkretnym czasie i rzeczywistości – mówi o uniwersalnych doświadczeniach.

Czy są wady? Jak w każdym dziele – oczywiście. Momentami dialogi wydają się nieco wymuszone, a rozwój niektórych wątków – zbyt przewidywalny. Ale może właśnie na tym polega urok gatunku? To jak dobra komedia romantyczna – wiemy, jak się skończy, ale liczy się przede wszystkim przyjemność obcowania z bohaterami w drodze do tego przewidywalnego, ale satysfakcjonującego finału.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska