Mistrzowie polskiego kabaretu – Sławomir Koper audiobook – Śmiech, gwiazdy i kulisy sceny w jednym!

Opis

Cześć, miłośnicy dobrej literatury i kabaretowych historii! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie kultury, który tym razem zabierze was w podróż przez zakamarki polskiej sceny kabaretowej.

Gdy tylko usłyszałem o premierze audiobooka “Mistrzowie polskiego kabaretu” Sławomira Kopra, od razu wiedziałem, że to pozycja w sam raz dla mnie. Jako dziecko wychowane na powtórkach “Kabaretu Starszych Panów” w TVP Kultura i wieloletni bywalec sceny stand-upowej, mam szczególną słabość do tego tematu. A gdy dowiedziałem się, że lektorem jest Roch Siemianowski – głos, który pamiętam jeszcze z radiowych słuchowisk – moje oczekiwania sięgnęły zenitu.

I wiecie co? Nie zawiodłem się. To audiobook, który bawi, uczy i… zmusza do refleksji. Sławomir Koper, znany z lekkości pióra w opowiadaniu o historii, tym razem zabiera nas w podróż od krakowskiego Zielonego Balonika po współczesne sceny. A co najważniejsze – robi to bez naukowego zadęcia, za to z masą anegdot, które sprawiają, że 10 godzin i 54 minuty mija jak z bicza strzelił.

Pamiętam, jak kilka lat temu pisałem serię artykułów o kulturze PRL-u i wtedy właśnie dotarło do mnie, jak ważną rolę pełnił kabaret w tamtych czasach. Był wentylem bezpieczeństwa, sposobem na omijanie cenzury, a jednocześnie… formą terapii dla społeczeństwa. Koper znakomicie to pokazuje, szczególnie w rozdziałach o “Dudku” czy “Pod Egidą”. Gdy Siemianowski czyta fragmenty o tym, jak teksty kabaretowe obchodziły cenzurę, aż chce się klaskać – tak jak na żywym występie.

Narracja Rocha Siemianowskiego to prawdziwa uczta. Jego głos ma tę specyficzną barwę, która idealnie pasuje do kabaretowego klimatu – potrafi być ironicznym konferansjerem, by za chwilę stać się Hemarem czytającym swoje teksty. Szczególnie urzekł mnie w partiach o Qui Pro Quo – tam jego interpretacja osiąga mistrzowski poziom. Jedyny minus? Momentami miałem wrażenie, że niektóre żarty z epoki mogły być podane z większą “kabaretową” werwą, ale to już chyba kwestia moich wygórowanych oczekiwań.

Porównując do innych pozycji o polskim kabarecie, ta wyróżnia się kompleksowym podejściem. To nie jest tylko zbiór anegdot (choć tych nie brakuje), ale prawdziwe studium ewolucji formy. Autor nie unika też trudnych tematów – jak choćby kwestii współpracy niektórych artystów z SB, co w kontekście lektora (Siemianowski był w młodości TW “Szczęsny”) nabiera dodatkowego, gorzkiego smaku. Jak sami kabareciarze powiedzieliby – życie pisze najlepsze scenariusze.

Dla kogo jest ten audiobook? Dla każdego, kto choć raz śmiał się z tekstów Laskowika, oglądał “Dudek” czy nucił piosenki z “Pod Egidy”. Dla młodych, którzy chcą zrozumieć, dlaczego ich rodzice tak lubią Kabaret TEY. I wreszcie – dla wszystkich, którzy wierzą, że śmiech może być najlepszą formą oporu. Bo jak mówił klasyk: “Polak potrafi, a jak się boi, to idzie do kabaretu”.

Po przesłuchaniu całego audiobooka od razu włączyłem playlistę ze starymi kabaretowymi numerami. I nagle uświadomiłem sobie, jak wiele z tych tekstów nadal jest aktualnych. Może dlatego, że – jak pokazuje Koper – polski kabaret zawsze był zwierciadłem naszych narodowych przywar i zalet. I choć dziś scena kabaretowa wygląda inaczej, to ta książka udowadnia, że warto znać jej korzenie. Bo jak mawiano w jednym z dawnych programów: “Kto nie zna historii, ten śmieszy mniej”.

Technicznie audiobook stoi na wysokim poziomie – dobra jakość nagrania, odpowiednie tempo czytania i brak irytujących przesterowań. Storybox jak zwykle nie zawiódł. Szkoda tylko, że nie zdecydowano się na wstawienie fragmentów archiwalnych nagrań, co mogłoby uatrakcyjnić przekaz. Ale może to i lepiej – dzięki temu możemy sobie sami wyobrażać, jak brzmiały te legendarne występy.

No to jak, spotkamy się przy kabarecie? A tymczasem – trzymajcie się ciepło i słuchajcie na zdrowie! Wasz Tomasz.
Tomasz Wiśniewski