Na wojnie nie ma niewinnych – Aneta Jadowska audiobook – Magia, zdrada i walka o wszystko!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Fantasy,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Na wojnie nie ma niewinnych” Anety Jadowskiej, nie spodziewałem się, że finał heksalogii o Dorze Wilk pozostawi we mnie tak trwały ślad. Jako badacz literatury często analizuję, jak cykle powieściowe ewoluują, jak ich ostatnie tomy syntetyzują wątki i nadają nowe znaczenie wcześniejszym wydarzeniom. Ta książka stanowi doskonały przykład takiego mistrzowskiego zamknięcia opowieści.

Z perspektywy historyka literatury fascynujące jest obserwować, jak Jadowska splata współczesne urban fantasy z echem II Wojny Światowej. To przypomina mi moje badania nad powojenną prozą polską, gdzie trauma historyczna często przejawiała się w tekstach fantastycznych. W “Na wojnie nie ma niewinnych” zbrodnicza magia z tamtych czasów nie jest tylko tłem – to żywy organizm, który wciąż kształtuje teraźniejszość Thornu. Ta głębia historyczna dodaje powieści wyjątkowego ciężaru gatunkowego.

Joanna Osyda jako narratorka budzi mieszane uczucia. Jej interpretacja ma pewien specyficzny rytm, który początkowo może dziwić, ale po około godzinie słuchania zaczyna się w nim odnajdywać pewien urok. Szczególnie udane są sceny dialogowe – Osyda znakomicie oddaje sarkazm Dory i dwuznaczność Romana. Jednak w bardziej dynamicznych fragmentach walk brakuje mi nieco energii. Jak sugerują niektórzy recenzenci, przyspieszenie tempa do 1.25x rzeczywiście poprawia odbiór.

Największą siłą tej powieści jest jej psychologiczna głębia. Motyw “wojny bez niewinnych” rozwinięty jest z niezwykłą konsekwencją. Każda decyzja Dory – nawet te podejmowane w najlepszej wierze – niesie ze sobą nieprzewidziane konsekwencje. To przypomina mi dyskusje ze studentami o moralnej dwuznaczności w literaturze fantasy. Jadowska nie daje łatwych odpowiedzi, a jej świat jest zbyt złożony, by istniały w nim proste podziały na dobro i zło.

Porównując tę serię do innych polskich urban fantasy, takich jak twórczość Mai Lidii Kossakowskiej, widzę wyraźnie, że Jadowska stworzyła coś wyjątkowego. Podczas gdy Kossakowska skupia się bardziej na poetyckości i metafizyce, Jadowska buduje brutalny, politycznie złożony świat, gdzie wilcze stada rządzą się twardymi prawami, a elfy prowadzą własne gry. To fantasy, które nie boi się brudu i krwi, ale jednocześnie zachowuje inteligentny humor i emocjonalną prawdę.

Dla słuchaczy, którzy dopiero zaczynają przygodę z Dorą Wilk, radzę zacząć od pierwszego tomu. “Na wojnie nie ma niewinnych” to gratka dla fanów serii, ale jako samodzielna pozycja może być nieco przytłaczająca ilością nawiązań i kontynuowanych wątków. To właśnie jeden z niewielu zarzutów – książka momentami jest przegadana, a niektóre wątki mogłyby zostać potraktowane bardziej oszczędnie.

Kończąc heksalogię, Jadowska postawiła sobie poprzeczkę bardzo wysoko i – co należy podkreślić – udało jej się tej poprzeczki sprostać. To nie jest łatwe, lekkie fantasy na jeden wieczór. To literatura, która wymaga zaangażowania, ale wynagradza je satysfakcją z dobrze opowiedzianej historii. Po ostatnim rozdziale miałem ochotę natychmiast wrócić do pierwszego tomu i prześledzić na nowo ewolucję postaci, szczególnie Romana, którego rola w finale jest absolutnie genialna.

Dla mnie, jako badacza literatury, szczególnie cenne było obserwowanie, jak Jadowska rozwija motywy wprowadzone wcześniej. Scena z magią wojenną, która nawiązuje do wydarzeń z drugiego tomu, to majstersztyk konstrukcji fabularnej. Takie momenty pokazują, że autorka od początku miała jasną wizję całości, co w cyklach powieściowych jest rzadkie i cenne.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak