Onyx Storm – Rebecca Yarros audiobook – Epicka walka o smoki i prawdę wciąga jak burza!

Opis

Cześć, smakosze fantastycznych światów i miłośnicy audiobooków! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po literackich burzach i smokach, które w nich harcują.

Gdy tylko dotarła do mnie zapowiedź “Onyx Storm” – trzeciego tomu “The Empyrean” Rebecci Yarros – od razu przypomniałem sobie moje pierwsze spotkanie z tą serią. To było w zeszłym roku, gdy analizowałem dla was fenomen “Fourth Wing” i zastanawiałem się, co sprawia, że ta mieszanka akademii wojennej, smoków i romansu tak skutecznie podbija serca czytelników. Teraz, po 23 godzinach i 52 minutach z Rebeccą Soler w uszach, mogę powiedzieć: to był rollercoaster emocji, choć nie bez pewnych wybojów.

Zanurzając się w świat Violet Sorrengail po raz kolejny, od razu poczułem tę znajomą mieszankę podekscytowania i niepokoju. Yarros nie oszczędza swojej bohaterki – po prawie półtora roku w Basgiath War College Violet wie, że czas na naukę minął. Teraz liczą się tylko decyzje, sojusze i walka o przetrwanie. I tu autorka pokazuje swój kunszt – potrafi stworzyć napięcie, które sprawia, że nawet podczas słuchania podczas sprzątania (tak, przyznaję się do multitaskingu!) zapominałem o świecie rzeczywistym.

Co mnie szczególnie urzekło? Motyw poszukiwania prawdy, który przebiega przez całą fabułę niczym żyła onyksu (stąd tytuł, genialne!). Violet musi przekroczyć upadające aretyańskie bariery i szukać sojuszników w nieznanych krainach. To przypomina mi trochę nasze polskie powiedzenie: “Prawda jak oliwa – zawsze na wierzch wypływa”, choć w tym przypadku ta oliwa jest wyjątkowo łatwopalna. Rebecca Yarros mistrzowsko gra na emocjach słuchacza, każąc nam zastanawiać się: komu można zaufać, gdy ściany koledżu wojennego kryją więcej tajemnic niż pozorów?

Jeśli chodzi o wykonanie audiobooka – Rebecca Soler to absolutna klasa. Jej głos potrafi być jednocześnie delikatny jak pióro Violet i twardy jak łuski smoka, gdy sytuacja tego wymaga. Szczególnie urzekła mnie jej interpretacja scen, w których Violet musi zmierzyć się z wewnętrznymi demonami – słychać w nich prawdziwą walkę, która rozgrywa się nie tylko na polu bitwy, ale i w duszy bohaterki. Soler ma tę rzadką umiejętność nadawania każdemu bohaterowi unikalnego “głosu” emocjonalnego, co przy tak rozbudowanej obsadzie to prawdziwy majstersztyk.

Nie mogę jednak nie wspomnieć o pewnych niedociągnięciach, o których wspomina część recenzentów. Faktycznie, w porównaniu do poprzednich części, “Onyx Storm” momentami traci impet. Niektóre wątki (zwłaszcza romantyczny między Violet a Xadenem) wydają się odtwarzać schematy znane z “Iron Flame”, zamiast zaskakiwać nowymi zwrotami akcji. To trochę jak zjeżdżać tą samą kolejką górską po raz trzeci – wciąż ekscytujące, ale brakuje już tego dreszczyku niepewności.

Dla mnie osobiście największą siłą tej części jest rozwój postaci drugoplanowych. Dain, który wcześniej wydawał się dość płaski, tutaj zyskuje niespodziewaną głębię. A Nowy Porządek świata przedstawiony przez Yarros to prawdziwa uczta dla miłośników politycznych intryg w stylu “Gry o Tron”, tylko w wersji YA. Szkoda tylko, że wątek Haldena nie został bardziej rozwinięty – czułem, że mógłby “pownerwać” fabułę jeszcze bardziej!

Porównując “Onyx Storm” do innych serii z gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do “Szklanego Tronu” Sary J. Maas (ta sama intensywność emocjonalna) i “Cienia i kości” Leigh Bardugo (polityczne gry w akademii wojskowej). Ale Yarros ma swój unikalny styl – bardziej “ziemski”, mniej baśniowy niż Maas, ale za to z lepszym wyczuciem militarnych realiów niż Bardugo. To fantastyka, która nie boi się brudu, krwi i trudnych wyborów.

Czy warto sięgnąć po tę wersję audio? Zdecydowanie tak, zwłaszcza jeśli – jak ja – lubicie “żyć” książką podczas codziennych czynności. Długość może przytłaczać, ale uwierzcie – te prawie 24 godziny miną wam jak z bicza strzelił. A jakość produkcji Recorded Books jest, jak zawsze, na najwyższym poziomie.

Dla kogo będzie to idealna pozycja? Dla fanów poprzednich części, oczywiście. Dla miłośników mocnych, wojowniczych bohaterek w stylu Katniss z “Igrzysk Śmierci”. Dla tych, którzy w fantastyce szukają nie tylko magii i smoków, ale i psychologicznej głębi. A także dla wszystkich, którzy – jak ja – wierzą, że nawet w najczarniejszej burzy można znaleźć iskierkę nadziei. Tylko przygotujcie się na to, że po zakończeniu będziecie czuć niedosyt i niecierpliwie odliczać dni do kolejnego tomu!

Trzymajcie się ciepło w te onyksowe burze i do usłyszenia w kolejnych literackich podróżach! Wasz Tomasz.
Tomasz Wiśniewski