Otchłań – Księga I – Peter V. Brett audiobook – “Zanurz się w mrok, gdzie demony walczą o duszę świata!”

Opis

Drodzy Miłośnicy Mrocznych Głębin Literatury,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Otchłań – Księga I” Petera V. Bretta, moje zawodowe zainteresowanie demonologią i psychologią strachu natychmiast zostało poruszone. Ta jedenasta część “Cyklu Demonicznego”, wydana przez Fabrykę Słów w 2018 roku, to jak zejście do kopalni pełnej zarówno lśniących diamentów, jak i mrocznych zaułków, gdzie czai się rozczarowanie.

“”Wprowadzenie w świat run i demonów””
Świat stworzony przez Bretta od pierwszych chwil uderza swoją surowością – ludzkość skurczona do enklaw, broniąca się przed nocnymi bestiami za pomocą magicznych run. To uniwersum przypomina mi moje badania nad słowiańskimi wierzeniami, gdzie strach przed tym, co czai się w ciemności, kształtował całe kultury. Arlen Bales i Jardir to postaci, które początkowo fascynują swoją złożonością – jak współcześni bogowie wojny, tatuowani magicznymi symbolami, gotowi na największe poświęcenie.

“”Fascynacja i rozczarowanie””
Pierwsze godziny audiobooka to prawdziwa uczta dla miłośników dark fantasy. Brett buduje napięcie niczym doświadczony reżyser horroru – pamiętam, jak podczas pracy nad krótkometrażówką o polskich demonach, właśnie takie stopniowe odkrywanie grozy dawało najlepsze efekty. Niestety, im dalej w las, tym więcej suchych gałęzi pod nogami. Wątki erotyczne, które pojawiają się w późniejszych partiach, przypominają mi nieudane próby łączenia horroru z romansem, jakie często widywałem w tanich produkcjach – są jak krzyk w bibliotece, który odwraca uwagę od głównej opowieści.

“”Magia głosu Filipa Kosiora””
Gdyby nie mistrzowska interpretacja Filipa Kosiora, niektóre fragmenty byłyby trudne do przebrnięcia. Jego głos ma tę samą właściwość, co dobrze opowiedziana legenda – potrafi ożywić nawet najbardziej nużące opisy. Kosior gra głosami niczym dyrygent – od szepczących demonów po bojowy ryk Jardira. To właśnie jego interpretacja sprawia, że mimo wszystko warto dać szansę tej produkcji.

“”Psychologia strachu i jej granice””
Z mojej perspektywy badacza strachu, Brett początkowo doskonale wykorzystuje podstawowy mechanizm – to, czego nie widzimy, straszy najbardziej. Demoniczne postaci w pierwszych tomach są tym straszniejsze, że pozostają w półmroku wyobraźni. Niestety, późniejsze nadmierne opisy walk i scen erotycznych niszczą tę delikatną konstrukcję, jak brutalne światło latarki rozpraszające mrok pełen obietnic.

“”Porównania, które bolą””
Gdy zestawiam “Otchłań” z “Wiedźminem” Sapkowskiego, różnica jest bolesna. Podczas gdy polski autor mistrzowsko łączy słowiańską mitologię z uniwersalnymi tematami, Brett gubi się w nadmiarze wątków. To tak, jakby porównać precyzyjnie wykonany scyzoryk do imponującego, ale nieporęcznego miecza dwuręcznego.

“”Dla kogo ta podróż w otchłań?””
Jeśli szukacie solidnej dark fantasy z dobrym światotwórstwem i nie boicie się przeglądać przez warstwy słabiej dopracowanych fragmentów, dajcie szansę tej pozycji. Dla wielbicieli spójnych narracji i tych, którzy nie lubią nagłych zmian tonu, może to być trudna przeprawa. Pamiętajcie jednak, że nawet w najgłębszych otchłaniach literatury można znaleźć perły – trzeba tylko uzbroić się w cierpliwość i dobry słuchawki.

W mroku pozostający,
Piotr Czarny