Plac Senacki 6 PM – Vincent V. Severski audiobook – Szpiegowska gra o władzę, która wstrząśnie światem

Opis

Cześć, miłośnicy mocnych wrażeń i politycznych zagrywek! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie literackich thrillerów, które nie dają spać po nocach.

Gdy tylko zobaczyłem nowość Vincenta V. Severskiego „Plac Senacki 6 PM” w interpretacji Krzysztofa Gosztyły, wiedziałem, że to musi być literacka petarda. I nie pomyliłem się – to jak wyprawa w głąb mrocznego labiryntu zimnowojennych intryg, gdzie każdy korytarz prowadzi do kolejnej niespodzianki.

Pamiętam, jak rok temu analizowałem na blogu fenomen powieści szpiegowskich w Polsce. Wielu młodych czytelników pytało mnie wtedy: „Czy da się zrozumieć współczesną Rosję bez znajomości lat 90.?”. Severski odpowiada na to pytanie w sposób genialny – poprzez fikcję, która jest bardziej prawdziwa niż niejedna rozprawa historyczna.

Akcja rozpoczyna się w październiku 1990 roku, gdy z bazy Zapadnaja Lica wypływa okręt podwodny Dymitr Doński. Ta scena – którą Gosztyła interpretuje z iście Hitchcockowskim napięciem – od razu wrzuca nas w wir wydarzeń. Severski mistrzowsko balansuje między faktami (Gorbaczow, pierestrojka) a fikcją (agent Martin z MI6), tworząc historię, w której każdy szczegół ma znaczenie.

Co mnie szczególnie urzekło? Realizm detali. Severski, korzystając ze swojego doświadczenia w służbach, pokazuje świat szpiegów bez lukru – to nie Bond z koktajlem Martini, ale żmudna praca wywiadu, gdzie jeden błąd może kosztować miliony istnień. Scena w Helsinkach, gdzie ścierają się interesy wywiadów, to majstersztyk suspensu.

Gosztyła jako narrator to strzał w dziesiątkę. Jego głos – niczym dobrze dobrany single malt – ma w sobie tę właściwą mieszankę chropowatości i elegancji. Gdy czyta dialogi rosyjskich oficerów, aż ciarki chodzą po plecach. A jego interpretacja agenta Martina? Stworzył postać z krwi i kości, nie bohatera z okładki, ale człowieka z bagażem wątpliwości.

Porównując do innych dzieł Severskiego („Nielegalni”, „Niewierni”), „Plac Senacki…” wyróżnia się bardziej politycznym zacięciem. To nie tylko thriller, ale i głęboka refleksja o tym, jak rodziły się podwaliny współczesnej Rosji. Momentami przypomina mi najlepsze kino Finchera – ten sam mroczny klimat i precyzja w budowaniu napięcia.

Dla kogo będzie idealny? Dla fanów le Carrégo, którzy cenią sobie realizm. Dla miłośników historii, którzy chcą zrozumieć współczesność. I dla wszystkich, którzy – jak ja – lubią, gdy książka nie tylko bawi, ale i zmusza do myślenia.

Jedyny mankament? Czasami aż za bardzo chce się wierzyć w teorię spiskową. Ale może to zaleta? W końcu dobra literatura powinna pozostawiać niedosyt…

No to jak, gotowi na 17 godzin i 39 minut emocji? Włączacie słuchawki i dajcie znać, czy was też wciągnęło jak mnie! Trzymajcie się i do usłyszenia na blogu. Wasz Tomasz.
Tomasz Wiśniewski