Północna Granica – Feliks W. Kres audiobook – Epicka walka o przetrwanie na krańcu świata

Opis

Cześć, miłośnicy fantastyki i dobrych historii!

Kiedy pierwszy raz usłyszałem o “Północnej Granicy” Feliksa W. Kresa w wersji audiobooka, wiedziałem, że to będzie coś specjalnego. Seria “Księga Całości” od lat krąży wśród fanów polskiej fantastyki jak legenda przekazywana przy ognisku – pełna mroku, brutalności i tego specyficznego klimatu, który sprawia, że czujesz chłód śniegu na twarzy, choć siedzisz w ciepłym pokoju. A kiedy dodasz do tego głos Wojciecha Żołądkowicza, który ożywia ten świat, masz przepis na prawdziwą ucztę dla uszu. No to zaczynajmy – opowiem wam, co mnie w tym audiobooku ujęło, a co może nie do końca zagrało.

Zacznę od tego, co w “Północnej Granicy” jest najważniejsze – świata. Szerń, Bezmiary, Aler – te nazwy brzmią jak zaklęcia, a Kres potrafi nimi zaczarować. To nie jest typowa bajkowa fantastyka, gdzie dobro zawsze wygrywa, a bohaterowie wychodzą cało z każdej opresji. Tu jest inaczej – armektańscy legioniści stoją na straży granicy, walczą z alerskimi bestiami, a ich życie to ciągła walka o przetrwanie w zasypanych śniegiem stanicach. Pamiętam, jak kiedyś, pisząc na blogu o polskich bestsellerach, zastanawiałem się, co przyciąga czytelników do takich historii. I myślę, że w przypadku Kresa to właśnie ta surowość – świat, który nie oszczędza nikogo, nawet tych, którzy na to zasługują. Słuchając audiobooka, czułem się, jakbym sam stał na tym mroźnym posterunku, z wiatrem świszczącym w uszach.

Fabuła skupia się na Czasie Przesunięcia – tajemniczym wydarzeniu, które zmienia wszystko. Nie chcę spoilerować, ale powiem tyle: to nie jest historia o wielkich bitwach na miarę hollywoodzkich blockbusterów. To raczej opowieść o ludziach – czasem złamanych, czasem niezłomnych – którzy próbują przetrwać w świecie rządzonym przez siły, których nie rozumieją. I choć akcja nie pędzi jak szalona, jest w tym coś hipnotyzującego. Jakbyś siedział z kumplem przy piwie, a on opowiadał ci o swoim życiu na jakimś odległym krańcu świata – niby spokojnie, a jednak nie możesz oderwać się od słuchania.

A co z narracją Wojciecha Żołądkowicza? No cóż, jeśli lubicie, gdy lektor nie tylko czyta, ale wręcz gra tekst, to będziecie zachwyceni. Jego głęboki, trochę chropowaty głos idealnie pasuje do klimatu “Północnej Granicy”. Potrafi oddać zarówno zmęczenie legionistów, jak i grozę czającą się w Bezmiarach. Pamiętam, jak kiedyś na podcaście analizowałem adaptację “Wojny polsko-ruskiej” i zachwycałem się, jak dobrze dobrany narrator potrafi podnieść historię na wyższy poziom. Tu jest podobnie – Żołądkowicz nie tylko czyta, on sprawia, że czujesz ten świat. Choć czasem, przy dłuższych opisach, jego tempo trochę zwalnia, co może niektórych wybić z rytmu.

Co jeszcze warto powiedzieć o samym audiobooku? Trwa nieco ponad 10 godzin, co dla mnie jest idealną długością – ani za krótko, ani za długo, żeby nie zmęczyć słuchacza. Produkcja od Fabryki Słów trzyma poziom – dźwięk jest czysty, bez irytujących szumów czy nierówności. To ważne, bo w końcu słuchanie audiobooka to nie tylko treść, ale i cała ta otoczka, która buduje doświadczenie.

Ale nie będę owijał w bawełnę – “Północna Granica” nie jest dla wszystkich. Jeśli szukacie lekkiej, przyjemnej fantasy z happy endem, możecie się zawieść. Są tu momenty, które mogą irytować – na przykład dialogi, które czasem brzmią trochę nienaturalnie, jakby Kres chciał za bardzo podkreślić surowość świata kosztem płynności. Jeden z recenzentów na Lubimy Czytać wspominał o scenie, gdzie dowódczyni bije żołnierzy, a potem wrzeszczy na zwierzchników bez konsekwencji – i faktycznie, takie rzeczy mogą zgrzytać. Mnie osobiście to nie przeszkadzało, bo kupuję ten brutalny, bezkompromisowy styl, ale rozumiem, dlaczego komuś może to nie podejść.

Porównując “Północną Granicę” do innych tytułów, od razu przychodzi mi na myśl Robert M. Wegner i jego “Opowieści z meekhańskiego pogranicza”. Obaj autorzy mają ten dar tworzenia światów, które czujesz w kościach, choć Kres jest bardziej… ascetyczny? Wegner daje ci więcej ciepła, więcej nadziei, a u Kresa nawet zwycięstwa smakują jak porażka. Jeśli lubicie takie klimaty, “Północna Granica” was nie zawiedzie. A jeśli jesteście fanami serii typu “Pieśń Lodu i Ognia”, też znajdziecie tu coś dla siebie – może nie w skali, ale w atmosferze.

Komu polecam ten audiobook? Na pewno tym, którzy lubią wciągającą, mroczną fantastykę bez zbędnych upiększeń. To idealna propozycja na zimowe wieczory, kiedy za oknem hula wiatr – wtedy ten świat naprawdę ożywa. Jeśli macie dostęp do darmowej wersji, tym lepiej – warto sprawdzić, czy to wasza bajka, bez wydawania złotówki. A dla tych, którzy wolą lżejsze historie, może lepiej sięgnąć po coś innego – na przykład Sapkowskiego, który też potrafi być mroczny, ale jednak daje więcej oddechu.

Na koniec powiem wam coś osobistego. Słuchając “Północnej Granicy”, przypomniałem sobie moje pierwsze zetknięcie z polską fantastyką – to był “Wiedźmin” czytany ukradkiem pod ławką w szkole. Od tamtej pory szukałem historii, które mają w sobie coś prawdziwego, coś, co zostaje z tobą na dłużej. I choć Kres nie jest Sapkowskim, to w “Północnej Granicy” znalazłem ten sam rodzaj magii – surowej, niepolukrowanej, ale cholernie wciągającej. Dla mnie to wystarczy, żeby powiedzieć: warto.

Do usłyszenia przy kolejnej dobrej historii, Tomek Wiśniewski
Tomasz Wiśniewski