Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3 – Andrzej Ziemiański audiobook – Epicka fantastyka, która wciąga jak wir bitewny!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Fantastycznej,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z serią „Pomnik Cesarzowej Achai” Andrzeja Ziemiańskiego, od razu poczułem, że mam do czynienia z czymś wyjątkowym w polskiej fantastyce. Trzeci tom tej epickiej sagi, wydany przez Fabrykę Słów w 2014 roku, potwierdza tylko moje pierwsze wrażenia – to dzieło, które łączy w sobie rozmach światotwórczy z precyzją historyczno-wojskowych detali, co stanowi rzadką i cenną kombinację w naszym rodzimym gatunku.

Z perspektywy badacza literatury, który spędził lata analizując ewolucję polskiej fantastyki, muszę przyznać, że Ziemiański dokonał tu czegoś niezwykłego. Jego świat Achai nie jest kolejną prostą repliką zachodnich wzorców, ale oryginalną konstrukcją, w której wyraźnie widać polskie doświadczenia historyczne i kulturowe. Przypomina mi to dyskusje, które prowadziłem ze studentami o tym, jak polscy autorzy fantasy przetwarzają naszą zbiorową pamięć o wojnach, powstaniach i zrywach niepodległościowych.

Audiobook „Pomnik Cesarzowej Achai. Tom 3”, czytany przez Wojciecha Żołądkowicza, to prawdziwa uczta dla zmysłów. Przez ponad 22 godziny słuchania miałem wrażenie, jakbym uczestniczył w czymś więcej niż tylko lekturze – to była pełnoprawna podróż do świata Achai. Żołądkowicz, którego głos idealnie pasuje do mrocznego klimatu powieści, mistrzowsko operuje tempem narracji, potęgując napięcie w kluczowych momentach. Jego interpretacja dialogów, szczególnie tych pełnych politycznych niuansów, zasługuje na szczególną pochwałę. Słuchając, miałem nieodparte wrażenie, że to nie jeden aktor, ale cały zespół postaci przemawia do mnie z głośników.

Analizując treść trzeciego tomu, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Po pierwsze, Ziemiański pogłębia tu temat władzy i odpowiedzialności, ukazując Achaję jako postać tragiczną, uwikłaną w sieć konieczności historycznych. To nie jest czarno-biały świat – każda decyzja cesarzowej ma swoje moralne konsekwencje, a autor nie daje łatwych odpowiedzi. Po drugie, realizm opisów militarnych osiąga tu nowy poziom. Jako badacz, który analizował opisy bitew w literaturze od Homera po współczesność, mogę stwierdzić, że Ziemiański operuje tu językiem, który łączy precyzję historyka wojskowości z ekspresją poetycką.

Porównując tę serię do innych dzieł gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do „Malazańskiej Księgi Poległych” Eriksona – podobny rozmach, podobna złożoność świata. Jednak Ziemiański wnosi do tego wzorca coś wyjątkowo polskiego – pewien rodzaj goryczy, ironii i sceptycyzmu wobec wielkich narracji, który przypomina mi najlepsze tradycje naszej literatury historycznej. To nie przypadek, że w scenach politycznych intryg słychać echa „Trylogii” Sienkiewicza, tyle że przepuszczonej przez pryzmat współczesnego rozczarowania polityką.

Nie sposób nie wspomnieć o kontrowersjach, jakie budzi brutalność przedstawionego świata. Dla mnie, jako badacza literatury, to nie jest zwykła epatacja przemocą, ale konsekwentne ukazanie logiki świata, w którym przemoc jest podstawowym narzędziem polityki. Scena z pociskami tniętymi na krzyż, którą przytacza opis książki, to doskonały przykład tej estetyki – makabryczne połączenie okrucieństwa z religijną symboliką.

Dla kogo jest ten audiobook? Z pewnością dla miłośników dojrzałej, wymagającej fantastyki, którzy nie boją się skomplikowanych wątków i moralnych dylematów. Dla tych, którzy cenią sobie nie tylko akcję, ale i głębię psychologiczną postaci. I wreszcie – dla wszystkich, którzy chcą doświadczyć, jak polska fantastyka może konkurować z najlepszymi światowymi wzorcami, zachowując przy tym swoją specyfikę.

Po zakończeniu słuchania pozostał we mnie pewien rodzaj literackiego kaca – trudno było przejść do innych książek, tak bardzo świat Achai zagnieździł się w mojej wyobraźni. To doświadczenie przypominało mi moje pierwsze spotkania z klasykami polskiej fantastyki, kiedy odkrywałem, że nasza literatura może tworzyć światy równie bogate jak te z anglosaskiego kręgu kulturowego, a przy tym niosące unikalne przesłanie.

Z punktu widzenia technicznego, audiobook jest wykonany perfekcyjnie – dźwięk jest czysty, a interpretacja Żołądkowicza dodaje tekstowi nowych warstw znaczeniowych. To rzadki przypadek, gdy forma audiobooka nie tylko nie odbiera nic tekstowi oryginalnemu, ale wręcz go wzbogaca. Szczególnie udane są sceny bitewne, gdzie odpowiednie tempo czytania i modulacja głosu potęgują dramatyzm opisu.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak