Porwanie – Jacek Ostrowski audiobook – Mrożąca krew w żyłach zagadka kryminalna

Opis

Cześć wszystkim miłośnikom dobrej literatury i klimatycznych audiobooków! Tomasz Wiśniewski znowu na tropie – tym razem trop prowadzi mnie przez zakręconą ścieżkę ‘Porwania’ Jacka Ostrowskiego. Siadajcie wygodnie, bo będzie się działo!

Gdy pierwszy raz natknąłem się na ‘Porwanie’ w ofercie Storytela, moje wewnętrzne kryminalne nosy (tak, mam ich kilka) natychmiast zareagowały. ‘Seria z papugą’? Jacek Ostrowski? Ewa Abart jako lektorka? Brzmiało to jak przepis na literacką ucztę. I wiecie co? Nie zawiodłem się.

Pamiętam, jak kilka lat temu analizowałem dla mojego bloga fenomen powrotu do literatury osadzonej w PRL-u. Wtedy to była bardziej poważna analiza socjologiczna. Ale ‘Porwanie’ udowadnia, że o trudnych czasach można opowiadać z przymrużeniem oka, nie tracąc przy tym głębi. Zuza Lewandowska to postać, która od razu zapadła mi w pamięć – połączenie błyskotliwości i życiowego roztrzaskania przypomina mi niektóre moje znajome z czasów studiów (i nie, nie wymienię nazwisk!).

Fabuła? Proszę bardzo: porwanie syna bogatego piekarza, żądanie okupu i kapitan Mariański, który potrafi skomplikować nawet najprostszą sprawę. Brzmi jak przepis na dobry kryminał, prawda? Ale Ostrowski serwuje nam coś więcej – to kryminał podszyty absurdalnym humorem rodem z ‘Rejsu’ czy ‘Misia’, gdzie każdy absurd PRL-u zostaje wyeksponowany z iście satyryczną precyzją. Scena, w której porywacze dyskutują o okupie przy flaszce taniego wina, to prawdziwa perełka!

Teraz o warstwie audio – Ewa Abart to absolutna mistrzyni interpretacji. Jej głos potrafi w jednej chwili być pełen ironii (Zuza w swoich lepszych momentach), by za chwilę stać się zupełnie poważnym (notatki Mariańskiego). A papuga Zgaga? Słuchając, miałem wrażenie, że siedzi mi na ramieniu i komentuje moje życie. To właśnie takie detale sprawiają, że audiobook w wykonaniu Abart to prawdziwy teatr wyobraźni.

Porównując ‘Porwanie’ do innych polskich kryminałów retro, muszę przyznać, że seria Ostrowskiego ma w sobie więcej luzu niż ‘Komisarz Ryś’ Krajewskiego, ale też więcej polotu niż ‘Ewa wzywa 07’. To taki kryminał, który nie boi się być jednocześnie mądry i zabawny – jak dobry stand-up z elementami kryminalnej układanki.

Co mi się nie do końca podobało? Czasami miałem wrażenie, że niektóre wątki osobiste Zuzy są potraktowane nieco po macoszemu. Ale może to celowy zabieg – w końcu życie w PRL-u nie zostawiało zbyt wiele czasu na rozpamiętywanie?

No i jak, przekonałem Was do ‘Porwania’? Jeśli macie ochotę na kryminał, który rozśmieszy Was do łez, a jednocześnie zmusi do myślenia – to pozycja obowiązkowa. A ja lecę słuchać kolejnej części – bo jak tu się oprzeć Zuzie i Zgadze? Trzymajcie się ciepło i do usłyszenia w kolejnych recenzjach! Wasz Tomasz ‘Kryminałowy Nos’ Wiśniewski.
Tomasz Wiśniewski