Pozwól odejść – Kristin Hannah audiobook – Wzruszająca opowieść o przyjaźni, stracie i sile życia

Opis

Drodzy miłośnicy literatury i opowieści, które poruszają serce,

Z ogromną przyjemnością dzielę się z Wami moimi refleksjami na temat audiobooka “Pozwól odejść” autorstwa Kristin Hannah, w polskiej wersji czytanej przez Annę Dereszowską. Jako krytyczka literacka, która od lat zgłębia tajniki narracji i emocjonalnych niuansów w literaturze obyczajowej, nie mogłam przejść obojętnie obok kontynuacji historii Tully i Kate, znanych z “Zatoki Świetlików”. Ta książka, wydana przez Świat Książki, to nie tylko kolejna odsłona losów bohaterek, ale także głęboka podróż przez tematykę straty, żałoby i siły przyjaźni. Moje pierwsze wrażenie po rozpoczęciu słuchania było jak powrót do starego domu – znajome głosy, emocje, które wciąż rezonują, choć czas nie stoi w miejscu. Audiobook experience, jakie oferuje ta produkcja, jest niezwykle wciągające, a ja, jako słuchaczka, poczułam się zaproszona do intymnego świata bohaterek.

Tematyka “Pozwól odejść” dotyka mnie osobiście, bo przypomina o chwilach, gdy sama musiałam zmierzyć się z utratą i szukać sensu w tym, co pozostaje. Pamiętam, jak podczas jednego z moich literackich spotkań w Krakowie, dyskutowaliśmy z młodą pisarką o tym, jak współczesna literatura odzwierciedla nasze wewnętrzne zmagania. Tamta rozmowa uświadomiła mi, jak bardzo opowieści o stracie mogą być uniwersalne, a jednocześnie głęboko indywidualne. Słuchając tej historii, czułam się, jakbym znów uczestniczyła w tamtej wymianie myśli – Kristin Hannah z niezwykłą subtelnością maluje portret żałoby, która nie jest jedynie bólem, ale także drogą do odnalezienia nowej wersji siebie. W klasyku polskiej literatury, jak u Marii Dąbrowskiej, często spotykamy się z podobnym ujęciem cierpienia jako części życia, ale Hannah wnosi do tego tematu współczesną wrażliwość, która trafia prosto w serce.

Analizując treść “Pozwól odejść”, nie sposób nie zauważyć, jak autorka mistrzowsko kontynuuje wątki z pierwszej części. Historia Tully i Kate, które przez ponad trzydzieści lat były dla siebie wszystkim – „ty i ja kontra cały świat” – osiąga tutaj swój emocjonalny punkt kulminacyjny. Temat straty, który jest osią powieści, został ukazany z niezwykłą głębią, co czyni tę książkę prawdziwym klejnotem literatury obyczajowej. W klasyku gatunku można by porównać tę opowieść do dzieł Katarzyny Grocholi, choć Hannah ma w sobie więcej dramatycznego napięcia, przypominającego niekiedy Jodi Picoult. To, co sprawia, że ta historia jest tak wciągająca, to sposób, w jaki autorka splata codzienne życie z momentami przełomowymi – jest w tym jakaś poetycka prawda o ludzkiej egzystencji. Słuchając, czułam, że każda scena jest jak kolejny pędzlowy ruch na płótnie, tworzący pełen emocji obraz.

Nie mogę pominąć warstwy dźwiękowej, bo listening experience w przypadku tego audiobooka to czysta przyjemność. Anna Dereszowska, znana i ceniona polska aktorka, wnosi do narracji niezwykłą emocjonalność. Jej głos jest jak ciepły koc w zimowy wieczór – otula, ale jednocześnie potrafi ukłuć, gdy historia staje się bolesna. Jako krytyczka zwracam uwagę na detale, a tutaj każdy oddech, każda pauza w interpretacji Dereszowskiej wydaje się doskonale przemyślana. Audio quality jest na najwyższym poziomie, co sprawia, że nawet długie, 15-godzinne słuchanie nie męczy. Głos lektorki idealnie oddaje zróżnicowane emocje bohaterek – od rozpaczy po delikatne chwile nadziei. Myślę, że dla wielu słuchaczy, zwłaszcza tych, którzy szukają audiobooków w języku polskim, będzie to prawdziwa gratka. Choć nie jest to audiobook free, warto zainwestować w tę produkcję, bo jakość narracji jest tego warta.

Oczywiście, jak każda opowieść, “Pozwól odejść” ma swoje mocne i słabsze strony. Z jednej strony, emocjonalna głębia i sposób, w jaki Hannah buduje relacje między postaciami, są godne podziwu. Wciągająca fabuła, którą wielu słuchaczy opisuje jako „smutną” i „emocjonującą”, rzeczywiście trzyma w napięciu. Z drugiej strony, niektórzy mogą uznać historię za przewidywalną – i rzeczywiście, momentami można odgadnąć, w jakim kierunku zmierza fabuła. Jako krytyczka, która analizowała wiele powieści obyczajowych, dostrzegam w tym pewien schemat, typowy dla gatunku. Nie jest to jednak wada, która przesłania całość – raczej drobny mankament w obliczu ogromu emocji, jakie niesie ta opowieść. Warto też zwrócić uwagę na to, że dla osób, które nie znają pierwszej części, niektóre wątki mogą być mniej czytelne, co sugeruje, że audiobook najlepiej smakuje jako kontynuacja.

Porównując “Pozwól odejść” do innych dzieł literatury obyczajowej, widzę w niej echo twórczości Magdaleny Witkiewicz, choć z bardziej międzynarodowym sznytem. W polskim kontekście mogłaby być zestawiona z “Czułością” Grocholi, ale Hannah idzie o krok dalej w eksploracji bólu i odbudowy. Na arenie międzynarodowej jej styl przypomina Liane Moriarty – obie autorki mają talent do tworzenia historii, które są jednocześnie codzienne i niezwykłe. Myślę, że fani serialu na podstawie “Zatoki Świetlików” znajdą w tym audiobooku dodatkową warstwę emocji, która pogłębia ich związek z bohaterkami.

Komu poleciłabym ten audiobook? Z pewnością osobom, które cenią sobie literaturę obyczajową z mocnym akcentem na relacje międzyludzkie i proces radzenia sobie z żałobą. To idealna pozycja dla tych, którzy szukają historii, które poruszają, ale jednocześnie dają nadzieję. Jeśli lubicie wciągające opowieści, które skłaniają do refleksji, “Pozwól odejść” jest dla Was. Myślę też, że fani Anny Dereszowskiej docenią jej interpretację – to jeden z tych przypadków, gdy narrator performance naprawdę podnosi wartość całej produkcji.

Na koniec chciałabym podzielić się osobistą refleksją. Słuchanie tej historii przypomniało mi o tym, jak ważne jest, by pozwolić sobie na żałobę, ale także na odpuszczenie. Pamiętam, jak podczas jednego z moich wykładów na temat literatury współczesnej omawiałam techniki narracyjne, takie jak strumień świadomości, które pozwalają czytelnikowi zanurzyć się w umyśle bohatera. W “Pozwól odejść” Hannah osiąga podobny efekt, choć w bardziej subtelny sposób – czujemy się, jakbyśmy byli w głowach Tully i Kate. To doświadczenie słuchania audiobooka było dla mnie jak rozmowa z dawno niewidzianym przyjacielem – pełna wzruszeń, ale i otuchy. Wierzę, że każdy, kto sięgnie po tę opowieść, znajdzie w niej coś dla siebie – czy to echo własnych doświadczeń, czy po prostu piękno dobrze opowiedzianej historii.

Z literacką pasją i zaproszeniem do wspólnego odkrywania opowieści, Zofia Kowalska