Próby ognia i wody – Aneta Jadowska audiobook – Magia, tajemnice i sąsiedzkie sekrety w epickiej odsłonie!

Opis

Cześć, miłośnicy fantastycznych światów i wyjątkowych opowieści!

Gdy tylko usłyszałem, że Aneta Jadowska powraca z kolejną porcją historii z uniwersum “Kronik sąsiedzkich”, od razu wiedziałem, że to będzie coś specjalnego. “Próby ognia i wody” to nie tylko zbiór opowiadań – to jak spotkanie starych przyjaciół przy kubku gorącej herbaty w mroźny, krakowski wieczór. I choć w moim przypadku herbata zamieniła się na słuchawki, a kubek na aplikację Storytel, magia pozostała ta sama.

Pamiętam, jak kilka lat temu po raz pierwszy zanurzyłem się w świat Nikity i jej niezwykłych sąsiadów. To było w czasie, gdy prowadziłem cykl analiz o polskiej fantastyce miejskiej na moim blogu. Wtedy właśnie zrozumiałem, co czyni prozę Jadowskiej tak wyjątkową – to połączenie magicznego realizmu z naszą, polską codziennością, gdzie wilkołak może mieć kłopoty z czynszem, a wiedźma narzekać na brak dobrej kawy w sklepie osiedlowym.

“Próby ognia i wody” to audiobook, który idealnie wpisuje się w tę konwencję. Anna Dereszowska, którą znamy nie tylko z ekranów, ale i z innych świetnych interpretacji audiobooków, tym razem zabiera nas w podróż po mniej znanych zakamarkach świata “Kronik sąsiedzkich”. Jej głos – momentami ciepły i matczyny, kiedy indziej pełen ironicznego przekąsu – idealnie oddaje ducha opowieści Jadowskiej. Szczególnie udana jest jej interpretacja Nikity, w której czuć zarówno siłę, jak i tę specyficzną, słowiańską melancholię.

Co znajdziemy w tym zbiorze? Przede wszystkim odpowiedzi na pytania, które mogły nam zostać po lekturze “Afery na tuzin rysiów”. Jak Nikita zabawiała demona? Co robili Anna i Rafał, gdy główna akcja toczyła się gdzie indziej? I wreszcie – co gryzło berserka Brynjara? Te historie, choć krótkie, są jak dobre single – nie potrzebują długiego intro, by od razu złapać słuchacza za serce (czasem wilkołaczymi pazurami).

Jadowska po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią krótkiej formy. Każde opowiadanie to jak perfekcyjnie doprawiona potrawa – wystarczy odrobina magii, szczypta humoru i garść emocji, by stworzyć coś, co smakuje wybornie. A Dereszowska podaje to wszystko z taką swadą, że momentami miałem wrażenie, jakbym siedział w kuchni u Nikity, popijając nalewkę i przysłuchując się sąsiedzkim opowieściom.

Nie sposób nie wspomnieć o tym, jak audiobook radzi sobie z językowymi niuansami. Jadowska często sięga po potoczne wyrażenia, a nawet wulgaryzmy, co w interpretacji Dereszowskiej nie brzmi sztucznie, lecz naturalnie – jak rozmowa w autentycznym, polskim blokowisku. To ważne, bo właśnie ten realizm językowy jest jednym z filarów świata “Kronik sąsiedzkich”.

Porównując “Próby ognia i wody” do innych zbiorów opowiadań osadzonych w znanych uniwersach fantasy, muszę przyznać, że Jadowska trzyma wysoki poziom. Jeśli “Miecz przeznaczenia” Sapkowskiego pokazał, jak można rozwinąć świat wiedźmina w krótkich formach, to “Próby…” robią to samo dla urban fantasy. To nie są dodatki dla masowego odbiorcy, ale istotne elementy układanki, które pogłębiają nasze rozumienie postaci i ich motywacji.

Jedynym minusem – i to raczej minusem z gatunku tych, które świadczą o jakości – jest fakt, że audiobook kończy się zbyt szybko. Siedem godzin to stanowczo za mało, gdy wciąga nas tak dobry świat. Ale może to i lepiej – jak mawiają w Krakowie, “lepiej żal niż niedosyt”, a w tym przypadku na pewno zostajemy z tym pierwszym.

Dla kogo jest ten audiobook? Z pewnością dla fanów Jadowskiej, którzy chcą uzupełnić swoją wiedzę o świecie “Kronik sąsiedzkich”. Ale też dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z tym uniwersum – opowiadania są na tyle autonomiczne, że mogą służyć jako dobre wprowadzenie. I wreszcie – dla wszystkich, którzy cenią sobie dobrą interpretację audiobooków. Dereszowska pokazuje tu klasę, która stawia ją wśród najlepszych polskich lektorów.

Kończąc tę recenzję, muszę przyznać, że “Próby ognia i wody” to audiobook, który – podobnie jak dobre sąsiedzkie plotki – wciąga, bawi i czasem nieco przeraża. A gdy już się skończy, zostawia nas z poczuciem, że ten świat jest jakoś dziwnie znajomy, mimo wszystkich magicznych stworzeń, które go zamieszkują. Może dlatego, że w głębi duszy wszyscy mamy coś z tych bohaterów – trochę wilkołaka, odrobinę wiedźmy i całe mnóstwo zwykłego, ludzkiego strachu i pragnień?

Z magicznym pozdrowieniem,
Tomasz Wiśniewski