Prywatne śledztwo Agaty Brok. Tom 1. Nikt nie słucha starych ludzi – Iwona Wilmowska audiobook – Wciągający kryminał pełen tajemnic i humoru

Opis

Cześć, miłośnicy kryminalnych zagadek i dobrego słuchania!

Kiedy po raz pierwszy usłyszałem o “Prywatnym śledztwie Agaty Brok. Tom 1. Nikt nie słucha starych ludzi” Iwony Wilmowskiej, od razu wiedziałem, że to będzie coś w moim stylu. Kryminał osadzony w dzisiejszej Warszawie, z humorem i nutką nostalgii za klasykami gatunku? Brzmi jak idealny towarzysz na wieczór z kubkiem herbaty w ręku. A kiedy dowiedziałem się, że narratorką jest Ilona Chojnowska, pomyślałem: „No, to musi być petarda!”. I wiecie co? Nie pomyliłem się ani trochę.

Zacznijmy od fabuły. Agata Brok to trzydziestolatka, która mogłaby być naszą koleżanką z pracy – trochę zagubiona po rozstaniu, ale z głową na karku i talentem do rozwiązywania zagadek. Kiedy jej wujek Antoni prosi ją o zbadanie śmierci sąsiadki Leokadii, oficjalnie uznanej za samobójstwo, Agata nie waha się ani chwili. W śledztwie towarzyszy jej Kermit – kolega z pracy, który dodaje historii luzu i humoru. Razem tworzą duet, który przypomina mi trochę te klasyczne pary detektywistyczne, jak z książek Joanny Chmielewskiej – trochę nieporadni, ale piekielnie skuteczni. Akcja toczy się wartko, a Warszawa staje się pełnoprawnym bohaterem – od szarych blokowisk po klimatyczne uliczki, które każdy z nas zna jak własną kieszeń.

Pisanie o kryminałach zawsze budzi we mnie wspomnienia. Pamiętam, jak rok temu analizowałem na blogu polskie bestsellery kryminalne – od mrocznych thrillerów po lżejsze historie detektywistyczne. Czytelnicy pisali mi wtedy, że szukają opowieści, które łączą współczesność z czymś swojskim, polskim. I “Prywatne śledztwo Agaty Brok” idealnie wpisuje się w ten trend. To nie jest kolejny skandynawski noir, gdzie wszyscy są ponurzy, a deszcz pada non stop. Tu mamy naszą rzeczywistość – z jej absurdami, sąsiedzkimi plotkami i tym specyficznym poczuciem humoru, które sprawia, że nawet w kryminale można się uśmiechnąć.

A teraz o tym, co w audiobooku najważniejsze – słuchanie. Ilona Chojnowska to prawdziwy skarb. Jej głos jest ciepły, ale jednocześnie pełen energii, co idealnie pasuje do postaci Agaty. Potrafi oddać emocje – od niepokoju wujka Antoniego po sarkazm Kermita – w sposób, który wciąga od pierwszych minut. Słychać, że świetnie bawi się tekstem, a to udziela się słuchaczowi. Długość – niecałe 7 godzin – to strzał w dziesiątkę. Nie za długo, żeby zmęczyć, ale wystarczająco, by zanurzyć się w historię. Jakość dźwięku od Storybox też nie zawodzi – wszystko czyste, wyraźne, bez zbędnych szumów. Jeśli lubicie audiobooki, które brzmią jak dobrze wyreżyserowany spektakl, to będziecie zachwyceni.

Co mnie szczególnie urzekło? Humor. Wilmowska ma talent do wplatania lekkich, życiowych obserwacji w poważniejszą fabułę. Na przykład scena, w której Agata i Kermit próbują dyskretnie wypytywać sąsiadów – to jak żywcem wyjęte z polskiego osiedla, gdzie każdy wszystko wie, ale nikt nic nie powie wprost. To takie nasze, swojskie podejście do życia, które sprawia, że historia jest autentyczna. Do tego zagadka śmierci Leokadii – niby prosta, ale z każdym krokiem okazuje się, że nic nie jest oczywiste. Czytałem w opiniach, że niektórzy wyłapali nieścisłość z dniem zdarzenia – raz poniedziałek, raz piątek – i faktycznie, to drobny zgrzyt, ale nie psuje to frajdy z odsłuchu.

Nie mogę nie wspomnieć o osobistym wątku. Kiedy słuchałem o Agacie, wróciły mi wspomnienia z czasów, gdy sam prowadziłem podcast o adaptacjach literackich. Analizowałem wtedy “Wojnę polsko-ruską” i zastanawiałem się, jak przenieść ducha książki na inny nośnik. Tutaj mamy podobny sukces – audiobook nie tylko oddaje klimat powieści, ale go wzbogaca. Głos Chojnowskiej sprawia, że czujemy się, jakby Agata opowiadała nam to wszystko przy kawie. To sztuka, której nie każdy narrator potrafi dokonać.

Czy coś mi przeszkadzało? Może to, że historia jest dość przewidywalna dla wprawionego fana kryminałów. Jeśli czytaliście Chmielewską albo oglądaliście za dużo seriali detektywistycznych, możecie odgadnąć rozwiązanie przed finałem. Ale wiecie co? To i tak nie odbiera przyjemności, bo tu bardziej chodzi o podróż niż o samo dotarcie do celu. No i ten tom pierwszy – już czuję, że będę czekał na kolejne części jak na szpilkach.

Porównując do innych kryminałów, “Prywatne śledztwo Agaty Brok” przypomina mi trochę “Pana Samochodzika” – niby lekkość i humor, ale z nutą tajemnicy. Jeśli lubicie Chmielewską albo współczesne cozy mysteries w stylu Alexy Donne, to audiobook experience z tym tytułem was nie zawiedzie. To idealna propozycja dla tych, którzy chcą czegoś wciągającego, ale nie przytłaczającego – ot, miły wieczór z zagadką w tle.

Komu polecam? Wszystkim, którzy lubią polskie kryminały z przymrużeniem oka, a do tego cenią sobie dobrą narrację. Jeśli jesteście z Warszawy, poczujecie się jak w domu. A jeśli nie – i tak wciągniecie się w tę osiedlową intrygę. Plus, jest dostępny w formule free audiobook na niektórych platformach – warto sprawdzić i przekonać się samemu.

Podsumowując, “Prywatne śledztwo Agaty Brok” to słuchowisko, które bawi, wciąga i zostawia niedosyt – w dobrym tego słowa znaczeniu. Dla mnie to powiew świeżości w polskim kryminale, a Ilona Chojnowska tylko dolewa oliwy do ognia swoim talentem. Czekam na więcej!

Do usłyszenia przy kolejnej zagadce, wasz Tomek Wiśniewski
Tomasz Wiśniewski