Przędza. W poszukiwaniu wewnętrznej wolności – Natalia de Barbaro audiobook – Odkryj siłę, która czeka w Tobie

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury Rozwojowej,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Przędza. W poszukiwaniu wewnętrznej wolności” Natalii de Barbaro, nie spodziewałem się, że ta pozycja tak głęboko poruszy moje akademickie zacięcie do analizy tekstów. Jako badacz literatury, zwykle koncentruję się na dziełach z epok minionych, jednak ta współczesna pozycja udowodniła, że literatura rozwojowa może być równie bogatym materiałem analitycznym co klasyczne powieści.

Zacznijmy od kontekstu. Natalia de Barbaro, znana już z fenomenalnego sukcesu “Czułej Przewodniczki”, w “Przędzy” kontynuuje swoje rozważania o kobiecej kondycji psychicznej. Książka ta jednak nie jest zwykłym poradnikiem – to raczej literacko-psychologiczny esej, który czyta się (a w tym przypadku słucha) jak intymną opowieść przyjaciółki. Autorka, z wykształcenia psycholożka i coach, sięga po historie prawdziwych kobiet, tworząc z nich swoistą mozaikę współczesnych doświadczeń.

Jako nauczyciel akademicki często obserwuję, jak moje studentki zmagają się z podobnymi dylematami, które opisuje de Barbaro. Pamiętam szczególnie jedną dyskusję na seminarium, gdy analizowaliśmy “Lalkę” Prusa przez pryzmat współczesnych ról społecznych. Wtedy po raz pierwszy uświadomiłem sobie, jak bardzo problem “życia nie swoim życiem” jest uniwersalny i aktualny – od XIX-wiecznej Warszawy po dzisiejsze realia. “Przędza” wydaje się współczesną odpowiedzią na te odwieczne pytania o tożsamość i wolność.

Gdy chodzi o treść, de Barbaro skupia się na trzech kluczowych obszarach: uwikłaniu (czyli sytuacji, gdy kobiety czują się uwięzione w narzuconych rolach), procesie uwalniania się oraz budowaniu autentycznej tożsamości. Co ciekawe, autorka unika prostych recept, oferując raczej przestrzeń do refleksji. Jej narracja przypomina nieco metodę sokratejską – poprzez pytania i przykłady prowadzi czytelniczkę (lub słuchacza) do własnych wniosków.

Nie sposób nie wspomnieć o fenomenalnej interpretacji Mai Ostaszewskiej. Aktorka, znana z ról wymagających głębokiej ekspresji emocjonalnej, idealnie oddała zarówno intymny charakter wyznań, jak i mocniejsze, bardziej stanowcze fragmenty książki. Jej głos potrafi być delikatny jak szept przyjaciółki w trudnej chwili, by za chwilę zabrzmieć z mocą manifestu. Szczególnie zapadł mi w pamięć fragment o “zrywaniu masek”, gdzie Ostaszewska nadała tekstowi niemal performatywny charakter – słuchałem go w tramwaju i musiałem się powstrzymać przed owacją na stojąco.

Techniczna strona audiobooka również zasługuje na uznanie. Agora zadbała o doskonałą jakość dźwięku, a podział na rozdziały pozwala łatwo nawigować po treści. W moim przypadku, słuchając podczas porannych spacerów, szczególnie doceniłem płynne przejścia między bardziej refleksyjnymi a praktycznymi partiami książki.

Porównując “Przędzę” do innych pozycji z gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do prac Brené Brown, szczególnie w podejściu do tematu wrażliwości. Jednak de Barbaro wnosi coś unikalnego – głębokie zakorzenienie w polskich realiach społecznych. To nie jest uniwersalny poradnik przetłumaczony z angielskiego, ale tekst pisany z myślą o specyfice naszego lokalnego kontekstu kulturowego.

Nie oznacza to, że książka jest pozbawiona wad. Dla słuchaczy oczekujących konkretnych, step-by-step’owych instrukcji, “Przędza” może wydać się zbyt metaforyczna. Również niektóre porównania (jak np. metafora przędzy) czasem przeciągają się nieco za długo. Ale może właśnie w tym tkwi siła tej pozycji – nie daje gotowych odpowiedzi, ale uczy stawiać właściwe pytania.

Z perspektywy badacza literatury szczególnie interesujące wydało mi się, jak de Barbaro łączy różne rejestry językowe – od naukowego po potoczny, od poetyckiego po publicystyczny. To sprawia, że “Przędza” funkcjonuje zarówno jako dzieło literackie, jak i praktyczny przewodnik. W pewnym sensie przypomina mi to najlepsze tradycje polskiego eseju – od Herberta po Tischnera – gdzie głębia myśli idzie w parze z przystępnością przekazu.

Komu poleciłbym tę pozycję? Z pewnością nie tylko kobietom (choć to one są główną grupą docelową). Jako mężczyzna i naukowiec znalazłem w “Przędzy” wiele uniwersalnych prawd o ludzkiej kondycji. To audiobook dla każdego, kto kiedykolwiek czuł, że gubi siebie w gąszczu oczekiwań i powinności. A sposób, w jaki Maja Ostaszewska ożywia tę opowieść, sprawia, że jest to doświadczenie nie tylko intelektualne, ale i głęboko emocjonalne.

Osobistą refleksją, którą chciałbym się podzielić, jest obserwacja, jak “Przędza” rezonuje z moimi badaniami nad literaturą XIX-wieczną. Paradoksalnie, problemy opisywane przez de Barbaro – uwikłanie w role, konflikt między pragnieniami a oczekiwaniami – przypominają dylematy bohaterów Prusa czy Orzeszkowej. To fascynujące, jak pewne tematy pozostają aktualne mimo zmieniających się epok.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak