Redeeming 6. Część pierwsza – Chloe Walsh audiobook – Miłość na krawędzi chaosu

Opis

Cześć, miłośnicy mocnych literackich wrażeń! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie audiobooków, które zostawiają ślad na duszy.

Gdy tylko usłyszałem, że do rąk (a właściwie uszu) polskich słuchaczy trafia „Redeeming 6. Część pierwsza” Chloe Walsh, wiedziałem, że będziemy mieli do czynienia z literackim rollercoasterem. I nie pomyliłem się. Ta czwarta odsłona serii „Boys of Tommen” to jak uderzenie prosto w solar plexus – bolesne, ale jednocześnie uzależniające.

Przyznaję, że mam słabość do historii, które nie boją się mierzyć z trudnymi tematami. Pamiętam, jak kilka lat temu analizowałem na blogu fenomen powieści „Psy” Jakuba Żulczyka – tam też mieliśmy do czynienia z bohaterem na krawędzi, choć w zupełnie innym kontekście. Walsh jednak idzie o krok dalej, tworząc postać Joeya Lyncha, który jest jak żywcem wyjęty z najciemniejszych koszmarów współczesnej psychologii.

Co mnie urzekło? Przede wszystkim autentyczność emocji. Joey to nie kolejny sztampowy „bad boy” z okładki romansu. To głęboko zraniony młody człowiek, który „potrafił tylko niszczyć”, jak trafnie zauważa opis wydawcy. Jego relacja z Aoife przypominała mi nieco dynamiczne związki z serialu „Euphoria” – pełne toksyczności, ale i niewytłumaczalnego magnetyzmu.

Magdalena Emilianowicz jako narratorka stanęła przed nie lada wyzwaniem. Musiała oddać zarówno rozpaczliwy upadek Joeya, jak i żelazną determinację Aoife. I tu pojawia się pewien dysonans. Podczas gdy sceny romantyczne czyta z niezwykłą czułością (aż ciarki przechodzą po plecach!), momenty przemocy faktycznie brzmią nieco… mechanicznie. Jak zauważyła jedna z recenzentek, Ta_Ewa – trochę jakby czytała skład proszku do prania. Szkoda, bo w książce pełnej takich emocjonalnych wiraży, każda scena powinna być dopracowana do perfekcji.

Mimo to, audiobook wciąga jak najlepsze seriale Netflixa. 15 godzin i 35 minut mija nie wiadomo kiedy! Chloe Walsh mistrzowsko balansuje między czułością a brutalnością, a polskie tłumaczenie Mateusza Grzywy (brawo za świetne oddanie młodzieżowego slangu!) dodaje tylko autentyzmu.

Dla kogo jest ta pozycja? Na pewno nie dla szukających lekkiej rozrywki. To literatura, która zostawia ślad – jak mocna kawa na pusty żołądek. Porównałbym ją do książek Colleen Hoover („Hopeless”), ale z irlandzkim pazurem i większą dawką realizmu. Jeśli lubicie kiedy romans miesza się z dramatem psychologicznym, a bohaterowie są daleko od ideałów – to pozycja obowiązkowa.

Co mnie szczególnie poruszyło? Scena, w której Aoife mówi: „Nie odwrócę się do niego plecami”. To kwintesencja tej historii – o miłości, która nie pyta o rację, tylko po prostu jest. I choć czasem aż krzyczy się „uciekaj!”, to jednocześnie rozumie się każde jej wybory.

Czy warto? Jeśli macie ochotę na literacki odpowiednik mocnego, czerwonego wina – pełnego tanin, które szczypią w język, ale zostawiają niezapomniany posmak – zdecydowanie tak. Tylko przygotujcie chusteczki. I może jakiś koc do przytulenia, bo emocje gwarantowane.

Wasz zawsze głodny literackich wrażeń, Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach – następna pewnie będzie równie emocjonalna jak finałowy odcinek „Boys of Tommen”!